Το νέο τραμπούκικοήθος βασίζεται στην συγκάλυψη (καλή ώραΣουφλιάς) και στους συμψηφισμούς (νέοιΚοσκωτάδες επί σκηνής). Αν συγκρίνουμετο Κοινοβούλιο με τη Σύγκλητο θα βρούμεομολόγους. Ο Ορτένσιος, γόνος πολιτικήςοικογενείας που εξαγοράζει ψηφοφόρους,υπάρχει στο πολλαπλάσιο. Ο Γάιος Βέρρης,που καταλήστευσε τη Σικελία, έχει πολλούςμιμητές (σε επίπεδο κλεφτοκοτάδων). Τοείδος πολιτικού όντος που δεν ενθυμούμαστεαπό τη Ρώμη ήταν ένας Tatulius:είτε δεν υπήρξε όμοιος του Π. Τατούλη ήτον έφαγε η μαρμάγκα των ιστοριογράφων.
Είναι άδικο ναλένε για τον Αρκάδα βουλευτή ότιξετσούπισε τώρα, λόγω της ισχνήςπλειοψηφίας στη Βουλή. Είχε δώσειδείγματα ανάλογης ευθυκρισίας και στηνπροηγούμενη θητεία, κάνοντας λόγοδημόσια για ολιγωρίες Βουλγαράκη στουπουργείο Πολιτισμού. Τότε βέβαιαειπώθηκε ότι αντέδρασε ως πληγωμένοςαπομακρυνθείς από την κυβέρνηση. Τώραόμως ομιλεί εφ' όλης της ύλης και θαέπρεπε να του αναγνωρίσουν το εξής: Τοέπραξε στο αρμόδιο όργανο της παράταξήςτου, σε μια συνάντηση όπου κανονικά θαέπρεπε και άλλοι να δείξουν την ίδιαπαρρησία. Όμως οι διάφοροι αντιφρονούντεςπροτιμούν να πηγαίνουν στις τηλεοράσειςνα πετάξουν κανένα βέλος και μετά, στακομματικά όργανα, το ρίχνουν στο βελονάκι.
Ο Πέτρος Τατούλης δενείπε καμία σοφία ούτε ανέλυσε μεπρωτοτυπία τα τεκταινόμενα. Μετέφερεαπλά ένα «κοινό αίσθημα», σαν νακρυφάκουσε τι λέει ο κόσμος στο καφενείο,στο σπίτι, στην παρέα. Παρ' ότι η εισήγησήτου συρρικνώθηκε από τα μέσα ενημέρωσης,κυκλοφόρησαν κάποιες αποστροφές πουπροσυπογράφουν πολλοί. Χαρακτηριστικά:«Νομίσαμε ότι όλη η ιστορία τηςδιαφθοράς έχει να κάνει με πέντενταβατζήδες για να αντιληφθούμε στηνσυνέχεια επί των ημερών μας και από δικάμας στελέχη ότι όλο το σύστημα έχειδομηθεί σαν φυτώριο διαφθοράς». Είπεεπίσης ότι ο κρατικοδίαιτος δικομματισμόςτελειώνει, ότι οι μεταρρυθμίσεις δενέχουν τη σύμφωνη γνώμη της πλειονότηταςκαι άλλα πολλά.
Η κυβέρνησηυπομένει τον Π. Τατούλη. Επιχειρεί ναυποβαθμίσει την παρέμβασή του ενώ θαμπορούσε να την χρησιμοποιήσει. Πόσοδιαφορετική θα ήταν η εικόνα της παράταξηςαν, αντί να μουτρώνει, ο πρόεδροςχρησιμοποιούσε τον αντάρτη του, αναναλάμβανε ευθύνες και απαντούσε στιςεπιθέσεις των οικείων του. Ούτως ή άλλως,τον Τατούλη και τις πιο lightεκδοχές αντιφρονούντων (βλ. Γ. Μανώλης)δεν μπορεί να τις απομακρύνει, ας τουςεκμεταλλευτεί για να δείξει πόσοδημοκρατικός είναι, πόσο καλός ακροατής,πόσο προβληματισμένος για όσα τουσούρνουν. Οι ακκισμοί και τα ελεγχόμενακαβγαδάκια μεταξύ συναδέλφων φτιάχνουντο τέλειο προφίλ του πολιτικού άνδρα.Στο κάτω κάτω ο Τατούλης δεν είπε καικανένα ψέμα. Άρθρωσε όσα λένε οι υπόλοιποιαπό μέσα τους.