25.02 ΔΕΥΤΕΡΑ
Διαβάζω, επιτέλους, το βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους, Ο θάνατος ήρθε τελευταίος. Λέω επιτέλους, γιατί, ενώ συγκαταλέγω τον εαυτό μου ανάμεσα στους δέκα μεγαλύτερους θαυμαστές της Ζ.Ζ. παγκοσμίως, αυτό το βιβλίο, που το έχω αγορασμένο από την πρώτη κιόλας μέρα που κυκλοφόρησε, δεν μου δόθηκε ποτέ. Πάντα το ξεκίναγα, τόσα χρόνια τώρα το κουβάλαγα στις διακοπές, στα ταξίδια, μήπως και το καταφέρω, αλλά πάντα μέχρι τη σελίδα 80 έφτανα και έμενα εκεί, με τα δύο αγόρια που τριγύριζαν στους τάφους μέσα στο χιονόνερο. Όλα αυτά μέχρι προχτές, που το ξεκίνησα πάλι και ξεπέρασα το εμπόδιο των πρώτων 80 σελίδων. Και μετά άνοιξαν οι καταρράχτες και επανασυνδέθηκα με τα πυκνά δάση, τα ζαρκάδια, τα αλάνικα σκυλιά και τις παράξενες προσωπικότητες που περιφέρονται στα βιβλία της Ζ.Ζ. Έχω πλέον μεταφερθεί απολύτως στην ελληνική επαρχία (έτσι όπως η Ζ.Ζ. την έχει καταγράψει) και δεν θα ξαναβγώ μέχρι να διαβάσω και την τελευταία σελίδα. Είναι μαγικό, σκέφτομαι. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της μου δόθηκε αφότου διάβασα το δεύτερο, μερικά καλοκαίρια πριν. Και την κατάλληλη στιγμή, μπορώ να πω. Που η πραγματικότητα δεν αντέχεται άλλο και μόνο ένα μεγάλο μυθιστόρημα μπορεί να σε βοηθήσει. Σας μεταφέρω μια εικόνα για να καταλάβετε σε ποιον κόσμο ζω αυτές τις μέρες και εύχομαι να «παρασυρθείτε» κι εσείς σε αυτόν.
Λοιπόν, ο Ντάφκος, βασικός ήρωας της τριλογίας, έμπορος, φιλόζωος και αφηρημένος, νιόπαντρος σε αυτό το σημείο, με την άδεια της λεχώνας γυναίκας του πηγαίνει σε γειτονικό χωριό για να παρευρεθεί σε έναν γάμο. Από εκεί, και αφού γλεντήσει στον γάμο των φίλων του, μεταφέρεται σε έναν άλλο γάμο. Άλλος κόσμος, άλλες παρέες, ο Ντάφκος παραμένει μόνος μεταξύ αγνώστων σε μια γιορτή όπου οι καλεσμένοι γλεντάνε σαν να μην υπάρχει αύριο, με αυτοσχέδια μουσικά όργανα και νερωμένο-αραιωμένο κρασί. Στο βάθος δύο καζάνια κοχλάζουν μανιασμένα. Η μεγάλη του περιέργεια τον κάνει να θέλει να ανοίξει τα καζάνια να δει τι μαγειρεύεται εκεί μέσα, ποιο ζυγούρι βγάζει αυτό τον ήχο, έτσι που σιγοβράζει. Την τελευταία στιγμή, λίγο πριν ανοίξει τα καζάνια, μια γυναίκα τον εμποδίζει και του λέει να κοιτάει τη δουλειά του και να μην ασχολείται με τα καζάνια.
Αργότερα μαθαίνει πως παρευρίσκεται στον γάμο μιας από τις κόρες της Αθηνάς, μιας φτωχής γυναίκας του χωριού που είχε τέσσερις κόρες και μοναδική της έγνοια ήταν να τις παντρέψει. Πάντρευε την τρίτη κι έμενε άλλη μια. Δεν την ένοιαζε με ποιον, φτάνει να τις έδινε. Προικιά δεν είχε να τους δώσει, κάτι υφάσματα κι ένα δαμασκηνό τραπεζομάντηλο, που σε κάθε γάμο τα κρέμαγε στον τοίχο ως προίκα και μετά τα φύλαγε για την επόμενη. Φαγητό δεν υπήρχε. Στα καζάνια έβραζε νερό με πέτρες, το κρασί ήταν νερωμένο και μουσικοί δεν υπήρχαν, μόνο σκεύη και σιδερικά που έβγαζαν ήχους που γινόντουσαν τραγούδι. Το γλέντι, όμως, έπρεπε να γίνει. Και, φυσικά, με την επίβλεψη αυτής της τρομερής γυναίκας το γλέντι ήταν άνευ προηγουμένου. Ο Ντάφκος, μαγεμένος από αυτή την παράξενη γιορτή, φεύγει και στο σκοτάδι βλέπει τρεις ολάνθιστες ροδακινιές. Ακούει ένα κοριτσίστικο κλάμα= να βγαίνει από τις σκιές αυτών των μεθυστικών δέντρων. Μόλις κοντοζυγώνει, μια σκιά πάει να δραπετεύσει, αυτός την αρπάζει, γίνεται μια μάχη, η σκιά παραδίδεται και η πάλη καταλήγει σε ένα ερωτικό σμίξιμο κάτω από τις ανθισμένες ροδακινιές. Μερικούς μήνες μετά θα γεννηθεί το εξώγαμο αγόρι, που θα πάρει το όνομα Σέρκας και θα μας απασχολήσει, είναι σίγουρο, αρκετά σε αυτό το βιβλίο. Ποιος ξέρει τι να γίνεται μετά; Ποιους δρόμους θα πάρουν άνθρωποι και ζώα σε αυτό το βιβλίο. Έχω άλλες 500 σελίδες αληθινής μαγείας μπροστά
μου και δεν βιάζομαι καθόλου να τις τελειώσω.
Σας φιλώ.
GOOD THINGS
Ένα κέικ με σιμιγδάλι από το Ισραήλ
Το σάμαλι δεν είναι αποκλειστικότητα της Ελλάδας ή της Τουρκίας. Τα γλυκά που έχουν βάση το σιμιγδάλι τα βρίσκεις σε όλη τη Μεσόγειο και είναι εξαιρετικά. Το συγκεκριμένο περιέχει καρύδα και μαρμελάδα πορτοκάλι και το βρήκα στο εξαιρετικό βιβλίο Jerusalem των Yotam Ottolenghi και Sami Tamimi.
ΥΛΙΚΑ
• 180 ml ηλιέλαιο
• 240 ml χυμός πορτοκάλι
• 160 γρ. μαρμελάδα πορτοκάλι χωρίς φλούδα
• 4 αυγά
• ξύσμα από ένα πορτοκάλι
• 70 γρ. ζάχαρη
• 70 γρ. ινδική καρύδα
• 90 γρ. αλεύρι
• 180 γρ. σιμιγδάλι
• 2 κουτάλια αλεσμένο αμύγδαλο
• 2κουταλάκια Baking Powder
ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ
• 200 γρ. ζάχαρη
• 140 ml νερό
• ανθόνερο
Αναμειγνύουμε το λάδι, τον χυμό πορτοκάλι, τη μαρμελάδα, τα αυγά και το ξύσμα. Σε ξεχωριστό μπολ ενώνουμε όλα τα στεγνά υλικά και τα προσθέτουμε στα υγρά, ανακατεύοντας μέχρι το μείγμα να γίνει λείο και σχετικά υγρό. Το τοποθετούμε σε μακρόστενο σκεύος και το ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 περίπου λεπτά. Όσο αυτό ψήνεται, ετοιμάζουμε το σιρόπι. Μόλις βγει από τον φούρνο το περιχύνουμε στο γλυκό και αφήνουμε να απορροφηθεί. Τέλειο!