Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Slow Cookin

Αρχίζω να πιστεύω πως όλος αυτός ο μύθος για την ακρίβεια που πρέπει να τηρούμε όταν ασχολούμαστε με συνταγές ζαχαροπλαστικής είναι λιγάκι υπερβολικός.

Slow Cookin

ΣΑΒΒΑΤΟ 22/1

Αρχίζω να πιστεύω πως όλος αυτός ο μύθος για την ακρίβεια που πρέπει να τηρούμε όταν ασχολούμαστε με συνταγές ζαχαροπλαστικής είναι λιγάκι υπερβολικός. Ναι, οk, όταν θέλεις να βγάλεις κάτι συγκεκριμένο, τότε ακολούθησε τη συνταγή πιστά για να πας εκεί που θες. Μπορείς, όμως, να πειραματιστείς και με τα γλυκά και να κάνεις του κεφαλιού σου. Ειδικά άμα ξέρεις και λιγάκι από ζαχαροπλαστική, λίγο πάνω λίγο κάτω, κάτι θα βγει. Σήμερα φτιάχνω κάτι εντελώς τυχαία και είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα βγει σούπερ. Χτυπώ στο μίξερ, σε μέτρια ταχύτητα, έξι αυγά κι ένα φλιτζάνι ζάχαρη μέχρι να έχω ένα λευκό, παχύρρευστο μείγμα, σχεδόν τριπλάσιο από το αρχικό. Παράλληλα, λιώνω σοκολάτα κουβερτούρα καλή ποιότητας (περίπου 175 γρ.) με τρεις κουταλιές βούτυρο ανάλατο, ένα σφηνάκι εσπρέσο και ένα σφηνάκι ρούμι. Όταν λιώσει η σοκολάτα προσθέτω λίγη πάστα πραλίνας (μπορείτε να την προμηθευτείτε από τον κ. Παρλιάρο στο Κολωνάκι) και ανακατεύω. Στο μείγμα των αυγών προσθέτω και ανακατεύω τη σοκολάτα και τελειώνω με δύο φλιτζάνια αλεύρι που το έχω κοσκινίσει πριν μαζί με δύο κουταλάκια Baking Pοwder. Αδειάζω το μείγμα σε ταψί-δαχτυλίδι και ψήνω στους 180 βαθμούς για περίπου μισή ώρα. Το κέικ, όταν βγει από τον φούρνο, δεν θα έχει ψηθεί τελείως, θα είναι ελαφρώς υγρό στη μέση. Αριστούργημα. Και μου πήρε ελάχιστο χρόνο. Σίγουρα, αν το πάω σε κάποιον ζαχαροπλάστη, θα βρει πολλά λάθη, όμως το κέικ μου είναι πολύ νόστιμο και τελικά, όταν μιλάμε για σπιτικά γλυκά, αυτό έχει σημασία.

ΚΥΡΙΑΚΗ 23/1

Αγόρασα μια μαντεμένια κατσαρόλα. Το ξέρω πως άλλοι ερωτεύονται τις μηχανές τους και τα σούπερ γκάτζετ, όμως εγώ παθαίνω πλάκα με τα κουζινικά και αυτό το σκεύος με έχει «στείλει». Μετά από έρευνα που έκανα στο Τwitter, κατέληξα πως το πρώτο φαγητό που θα μαγειρευτεί εδώ μέσα είναι λαχανοντολμάδες. Από την Παρασκευή βγήκα στις λαϊκές για τα υλικά. Η συνταγή είναι απλή, πιο απλή και από ντομάτες γεμιστές. Όμως, είναι ένα κλασικό μάθημα που αποδεικνύει πως όσο πιο απλή είναι η συνταγή, τόσο πιο μεγάλη προσοχή θέλουν η επιλογή των υλικών και η τεχνική που θα επιλέξεις για να φτιάξεις το φαγητό. Τα λάχανα να τα αγοράζετε σε μεγάλη ποσότητα για να έχετε την ευχέρεια να επιλέγετε τα σωστά φύλλα για να τυλίξετε συμμετρικά τους ντολμάδες. Ο κιμάς θέλει προσοχή. Βρείτε τον σωστό συνδυασμό κρεάτων που θα βάλετε στον κιμά και ελέγξτε το ποσοστό λίπους. Αν είναι μόνο μυς, το μείγμα σας δεν θα είναι καλό. Το ρύζι θέλει σκέψη, και το είδος αλλά και η ποσότητα σε αναλογία με τον κιμά. Πάνω απ' όλα, νομίζω πως αυτό το πιάτο θέλει χρόνο. Θέλει ένα ολόκληρο βροχερό πρωινό, χωρίς συγκεκριμένη ώρα που θα φας, θέλει ησυχία να ετοιμαστεί και την ευχέρεια να ψηθεί σε χαμηλή θερμοκρασία. Και μετά να το αφήσεις για λίγο να ξεκουραστεί μέσα στη σάλτσα του. (Εγώ δεν αυγόκοψα, μόνο λεμόνι.) Αυτό είναι για μένα το απόλυτο χειμερινό φαγητό και σήμερα (χάρη στην κατσαρόλα) έχει γίνει τέλειο. Νομίζω έχω όλα όσα χρειάζομαι αυτό το γουικέντ. Σας φιλώ.