- H γειτονιά μου είναι στην ακρίβεια το σύνορο δύο γειτονιών, του Παγκρατίου και της Καισαριανής, ίσα για να μπερδεύονται οι ταξιτζήδες, τα ντελίβερι και οι ταχυδρόμοι. Δύο περιοχές τόσο κοντινές, αλλά τόσο διαφορετικές, κι εγώ να διαλέγω κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι ποια θα περπατήσω. Είμαι τυχερός!
- Μένω στην περιοχή από τη στιγμή που βγήκε ο τελευταίος εργάτης από το σπίτι και μπήκε ο γάτος, δηλαδή εδώ και έναν χρόνο περίπου.
- Η Καισαριανή είναι ιδιαίτερη περιοχή. Έχει προσφυγικά σπίτια, ισόγεια των τεσσάρων δωματίων, στενά κι αυλές, βουκαμβίλιες και γάτες. Πολλές γάτες. Της λείπει η έντονη νυχτερινή ζωή, της περισσεύουν τα κουτούκια, τα μεζεδοπωλεία και τα ψαράδικα. Αξίζει να τελειώσεις τη βόλτα σου στην Καισαριανή ένα ανοιξιάτικο βράδυ που το κορίτσι σου θα πεινάει. Ειδικά αν αγαπάει τις γάτες.
- Έχω βρει την καθημερινότητά μου μέσα στη γειτονιά και η γειτονιά αρχίζει να μαθαίνει τη δική μου. Με ηρεμεί πολύ η κατηφόρα της Φορμίωνος, καθώς η θερμοκρασία πέφτει πάντα 1-2 βαθμούς από τη φυσική σκεπή που κάνουν τα δέντρα. Στην αρχή της θα πετύχεις τον Βαγγέλη, ίσως τον πιο λιγομίλητο κι ευγενικό μπαρμπέρη στην Αθήνα. Σαββατιάτικη πρωινή ιεροτελεστία η μία ώρα χαλάρωσης στο κουρείο του, ακούγοντας από τα ηχεία τον Charlie Parker.
θερινός κινηματογράφος «Όαση». Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
- Λίγο πιο ψηλά, στο τέλος της Φιλολάου, η μυρωδιά και η θέα από τα φρούτα και τα λαχανικά του Κερκυραίου μανάβη, σαν μια μόνιμη λαϊκή σχεδόν πάντα ανοιχτή, με έχει ξελασπώσει σε πολλά κυριακάτικα τραπεζώματα της τελευταίας στιγμής.
- Το ότι το μπουγατσάδικο «Βόσπορος» είναι κυριολεκτικά πέντε βήματα από την πόρτα μου το λες και άσκηση εγκράτειας, αν και μου έχει σώσει πολλά «ασήκωτα» πρωινά.
- Αν θες ένα εγγυημένα επιτυχημένο ραντεβού και είσαι σινεφίλ, υπάρχει στην Πρατίνου ο μαγικός σαν ψεύτικος θερινός κινηματογράφος Όαση, με τα παλιά αγάλματα, τους κισσούς και τις υπέροχες ηλικιωμένες που μας κερνάνε κανένα κρασάκι όταν παίζει Χίτσκοκ. Ό,τι πιο κοντά στον κήπο του Great Εxpectations και μια αύρα παλιάς Αθήνας.
- Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Καισαριανής χτίστηκε το 1929, δωρεά της Έλενας Βενιζέλου. Πομπώδες και επιβλητικό, σε κάνει να πιστεύεις πως θα διακρίνεις στο προαύλιο τη Γιαδικιαρόγλου να τσακώνεται με τη Λίζα Παπασταύρου.
- Ακριβώς κάτω από τη βεράντα μου υπάρχει ένα παλιακό καφενείο με ηλικιωμένους θαμώνες που χτυπάνε δεκάωρα κάθε μέρα, πρώτα καφές, μετά ουζάκι με μεζέ, δηλωτή, τάβλι, ποδόσφαιρο και άπειρα πειράγματα. Εκεί είναι που κρυφακούω τις καλύτερες ιστορίες.
- Σε όποια γειτονιά και αν έμενα, πάντα έψαχνα το μπαράκι που θα ήταν 5 λεπτά από το σπίτι και θα γινόταν προέκταση αυτού. Το ΠάΡοΤ bar στον πεζόδρομο της Τιμοθέου έχει ανοίξει εδώ και δύο χρόνια και απλώς περίμενε εκεί μέχρι να γίνω κομμάτι του. Ο Ντίνος φτιάχνει το καλύτερο old fashioned cocktail, θυμάται πάντα να σου φέρει πατατάκια, σε εμπνέει να του πεις πώς πέρασες τη μέρα σου και σε ακούει πάντα με τρομερή υπομονή, ευγένεια και χαμόγελο. Σπάνιο πολύ!
- Συνδυάζω, μουσικά, τη γειτονιά με τα πρωινά μου και ο Κωνσταντίνος Β έχει μεγάλη ευθύνη σε αυτό. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το «Άδεια Χέρια» (από το λάιβ στο Ρόδον).
Info:
Ο Κωνσταντίνος παίζει μουσική σε μερικά από τα καλύτερα μπαρ της πόλης, μεταξύ των οποίων το Barrett, το Key, το Spinster και το Μωσαϊκό.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη LIFO.