Το μόνο που έμεινε από την παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, το πολιτικό event της περασμένης εβδομάδας που υποτίθεται ότι δίνει το πολιτικό στίγμα της χρονιάς, ήταν η βεβαιότητα ότι η χώρα συνεχίζει στο πρόγραμμα που χαράζουν οι δανειστές και οι καταγγελίες δημοσιογράφων για στημένη διαδικασία και αποκλεισμούς από το Μέγαρο Μαξίμου.
Κοντεύουν τέσσερα χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και πήρε την εξουσία ‒και ενώ ισχυρίζονται ότι βγήκαμε και από τα μνημόνια‒, αλλά πρόγραμμα με σχέδιο επεξεργασμένο για την ελληνική οικονομία και πάλι δεν παρουσιάστηκε.
Όλα όσα ειπώθηκαν ήταν η ωραιοποιημένη περιγραφή μιας πορείας που θα συνεχιστεί μέσα στο περιοριστικό πλαίσιο της αυστηρής λιτότητας που επέβαλαν τα μνημόνια. Υπήρξαν κάποιες γενικόλογες διατυπώσεις προθέσεων για ελάχιστες «ελαφρύνσεις» από τα μνημονιακά βάρη, οι οποίες όμως επίσης παραπέμπονται στο μέλλον. Φυσικά, η αξιοπιστία τους είναι σχετική, καθώς όλοι θυμούνται ακόμα τον Γιώργο Κατρούγκαλο να δεσμεύεται δημόσια ότι δεν θα μειώσει τις συντάξεις, την ώρα που τις είχε ήδη κόψει. Και δεν είναι το μόνο παράδειγμα.
Οι πολύ ενοχλητικές ερωτήσεις σπάνια έβρισκαν τον δρόμο τους και κατάφερναν να ακουστούν, καθώς υπάρχει πάντα μια σταθερή, αλλά άτυπη διαδικασία φιλτραρίσματος που περνάει από πολλά στάδια. Αυτήν τη φορά, όμως, η διάθεση ελέγχου της διαδικασίας ήταν ένα κλικ παραπάνω και με λιγότερα προσχήματα.
Αυτό που εντυπωσίασε στη φετινή ΔΕΘ ήταν η αστυνομική παρουσία, που ήταν εντονότερη από ποτέ, και η αγριότητα των επιθέσεων των ΜΑΤ στους διαδηλωτές επί διακυβέρνησης ενός κόμματος που είχε εξαγγείλει την κατάργησή τους. Δεν ήταν μόνο αυτό όμως. Ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε να φωτογραφηθεί με καταδρομείς και η εικόνα αυτή ξάφνιασε τόσο που οι περισσότεροι στο Διαδίκτυο νόμιζαν ότι ήταν κολάζ.
Αυτό που κυρίως φοβάται το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα αυτή την περίοδο, και τρέμει όσο τίποτε άλλο, είναι να μη δεχτεί κάποια επίθεση με γιαούρτι, ντομάτες κ.λπ. ή, έστω, λεκτική, αν είναι κάτι βαρύ, με ύβρεις και προσβολές. «Αυτή η εικόνα δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ και δεν πρέπει να παίξει σε ΜΜΕ. Θα σήμαινε καταστροφή για την επικοινωνία του Τσίπρα που εξακολουθεί να προφυλάσσει την εικόνα του και να βασίζεται σε αυτήν» ανέφερε εκείνες τις μέρες πρώην συνεργάτης του πρωθυπουργού.
Αίσθηση έκαναν και οι επώνυμες καταγγελίες δημοσιογράφων ότι δεν τους δόθηκε ο λόγος στη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού και αποκλείστηκαν, καθώς αρνήθηκαν να δώσουν από πριν στο επιτελείο του Μαξίμου τις ερωτήσεις τους. Είθισται στις συνεντεύξεις αυτές (και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις) να «στήνεται» σε μεγάλο βαθμό η διαδικασία. Με προσυνεννόηση με ορισμένα φιλικά ΜΜΕ και δημοσιογράφους και συχνά με σειρά προτεραιότητας που έχει ως κριτήριο πόσο σε συμπαθούν οι εκάστοτε ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου. Οι πολύ ενοχλητικές ερωτήσεις σπάνια έβρισκαν τον δρόμο τους και κατάφερναν να ακουστούν, καθώς υπάρχει πάντα μια σταθερή, άλλα άτυπη διαδικασία φιλτραρίσματος που περνάει από πολλά στάδια. Αυτήν τη φορά, όμως, η διάθεση ελέγχου της διαδικασίας ήταν ένα κλικ παραπάνω και με λιγότερα προσχήματα (π.χ. την κυκλοφορία ή τηλεθέαση ή ακροαματικότητα/αναγνωσιμότητα του μέσου).
Το άλλο μεγάλο πολιτικό γεγονός για το Μαξίμου ήταν η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Τρίτη το πρωί. Εκεί πίστευαν ότι θα είχε την ευκαιρία να κάνει μια ιστορική ομιλία και να εμφανιστεί ως εκπρόσωπος της προοδευτικής Ευρώπης που μάχεται τον ρατσισμό, τη ξενοφοβία και τα στερεότυπα.
Η πρώτη ψυχρολουσία ήταν η σχεδόν άδεια αίθουσα της ολομέλειας που αντίκρισε κατά την είσοδό του, καθώς από τους 751 ευρωβουλευτές στην αίθουσα παρέμειναν για να τον ακούσουν λίγο περισσότεροι από 50. Πριν από τρία χρόνια, όταν είχε μιλήσει για πρώτη φορά, η αίθουσα ήταν γεμάτη και το ενδιαφέρον για το τι θα πει μεγάλο. Αυτήν τη φορά οι ευρωβουλευτές ήταν αδιάφοροι για όσα θα έλεγε, γεγονός που του προκάλεσε κάποιον εκνευρισμό.
Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που στη συνέχεια έδειξε να ξεχνάει το προφίλ του Ευρωπαίου ηγέτη που ήθελε να πλασάρει (με ατζέντα ΓΑΠ, ήταν σαν να είχε ξεσηκώσει κάποια ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο εξωτερικό) και άρχισε να αναφέρεται στο εσωτερικό της χώρας με επιθέσεις στην ηγεσία της ΝΔ, μεταφέροντας την εσωτερική αντιπαράθεση στο Στρασβούργο.
«Ο Τσίπρας είναι πλέον καβάλα στο άλογο» έλεγαν στελέχη της Κουμουνδούρου. «Μπορεί πλέον να τους αποδείξει ότι αυτός είναι πιστός στο όραμα της Ευρώπης και ότι από τη δεξιά προέρχεται ο πραγματικός κίνδυνος».
Ο πρωθυπουργός πράγματι κατηγόρησε δριμύτατα στο Ευρωκοινοβούλιο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (προφανώς εν όψει και των ευρωεκλογών, για να ανεβάσει τις μετοχές του στο στρατόπεδο της ομάδας των σοσιαλιστών που θέλει συμμάχους). Τους επιτέθηκε για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθούν, όπως είπε, αλλά και για το ότι φέρνουν τους ακροδεξιούς λαϊκιστές στο πολιτικό προσκήνιο.
Βέβαια, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, παρότι ασκεί έντονη κριτική στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, είναι εκείνος που εκθειάζει τη καγκελάριο Μέρκελ (την ηγετική πολιτική προσωπικότητα του ΕΛΚ) περισσότερο απ' όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες. Κι ενώ κατηγορεί τους ακροδεξιούς λαϊκιστές ως το μεγαλύτερο κακό και επιχειρεί να εμφανιστεί ως αντι-Όρμπαν, είναι εκείνος που έχει πει ότι μοιράζεται κοινές αξίες με τον Ντόναλντ Τραμπ και έχει επιλέξει ως κυβερνητικό εταίρο για να συγκυβερνούν τον Πάνο Καμμένο.