Είναι κάτι που το γνωρίζουν λίγοι, όμως, σχεδόν δεν υπάρχουν κανόνες για τα μεγέθη στη βιομηχανία της μόδας. Πώς το διαπιστώνει κανείς αυτό; Δοκιμάζοντας το "small" μιας φίρμας (το οποίο μπορεί να εφαρμόζει τέλεια) και ζητώντας το ίδιο μέγεθος από μια άλλη φίρμα και εκεί να διαπιστώνει ότι του έρχεται στενό ή απλώς δεν του κάνει. Οι γυναίκες γνωρίζουν λίγα περισσότερα γι' αυτό: από μάρκα σε μάρκα τα μεγέθη κυμαίνονται από το "medium" στο "large" και πάλι πίσω στο "small", χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κοπέλα στο δοκιμαστήριο πάχυνε ή αδυνάτισε. Φυσικά, όλο αυτό έχει να κάνει με τη χώρα προέλευσης της κάθε φίρμας και τους σωματότυπους στους οποίους απευθύνεται, όμως, δεν παύει να είναι εξαιρετικά στρεσογόνο και να καταλήγει σε σκληρή αυτοκριτική για το σώμα, μία αυτοκριτική που στο τέλος ισοπεδώνει την αυτοεκτίμηση. Το μέγεθος που αναγράφεται στο παντελόνι, στην μπλούζα, στο παλτό έχει πρακτική σημασία και δεν είναι ταμπέλα ενός σώματος, ας το θυμόμαστε αυτό κάθε φορά που πανηγυρίζουμε για τα "small" και πέφτουμε σε κατάθλιψη για τα "medium" ή τα "large" ρούχα μας. Ή έστω πριν συμβεί κάτι τέτοιο, ας ρίξουμε μία ματιά στις προδιαγραφές των πατρόν, τη χώρα προέλευσης και τους πληθυσμούς στους οποίους απευθύνονται.