Στις 6 και 9 Αυγούστου 1945 η αμερικανική αεροπορία έριξε τις πυρηνικές βόμβες Little Boy και Fat Man στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Στις 26 Απριλίου 1986 ο αντιδραστήρας νούμερο 4 στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας εξερράγη.
Σήμερα, πάνω από 1.6 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι όμως το Τσερνόμπιλ βρίσκεται σε ζώνη αποκλεισμού ακτίνας 30 χιλιομέτρων γύρω από το εργοστάσιο που παραμένει σχετικά ακατοίκητη. Να γιατί, όπως περιγράφει το Gizmodo:
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι η περιοχή σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων γύρω από το Τσερνόμπιλ είναι εξαιρετικά μολυσμένη με ραδιενεργά ισότοπα όπως καίσιο-137, στρόντιο-90 και ιώδιο-131, και, ως εκ τούτου, δεν είναι ασφαλής για τον άνθρωπο. Όμως δεν ισχύει το ίδιο στο Ναγκασάκι ή στη Χιροσίμα. Η διαφορά οφείλεται σε τρεις παράγοντες: (1) ο αντιδραστήρας του Τσερνόμπιλ είχε πολύ περισσότερα πυρηνικά καύσιμα (2) τα οποία χρησιμοποιούνταν πολύ πιο αποτελεσματικά στις αντιδράσεις και (3) το σύνολο εξερράγη στο επίπεδο του εδάφους.
Ποσότητα
Η βόμβα Little Boy είχε περίπου 64 κιλά ουράνιο, η Fat Man 7 κιλά πλουτώνιο και ο αντιδραστήρας νούμερο 4 είχε περίπου 180 τόνους πυρηνικών καυσίμων.
Απόδοση
Μόνο ένα κιλό ουρανίου αντέδρασε στη βόμβα Little Boy. Αντίστοιχα μόνο ένα κιλό τελικά αντέδρασε από το πλουτώνιο της βόμβας Fat Man. Στην περίπτωση του Τσερνόμπιλ, τουλάχιστον 7 τόνοι των πυρηνικών καυσίμων διέφυγαν στην ατμόσφαιρα.
Τοποθεσία
Τόσο η Fat Man όσο και η Little Boy εξερράγησαν στον αέρα, εκατοντάδες μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γης. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα ραδιενεργά συντρίμμια ήταν στο σύννεφο μανιταριού και δεν διαπέρασαν τη γη. Στην περίπτωση του Τσερνόμπιλ, το έδαφος έγινε ραδιενεργό.
Τελευταία κάποιες αναφορές περιγράφουν ότι άγρια ζώα αρχίζουν να επιστρέφουν στη μολυσμένη περιοχή και σε γενικές γραμμές, φαίνεται να είναι υγιή. Ελάφια, κάστορες, αγριογούρουνα, βίδρες, ασβοί, άλογα, πάπιες, κύκνοι, πελαργοί, αρκούδες, λύγκες και αγέλες λύκων, με φυσιολογική εμφάνιση (αλλά παρουσιάζουν υψηλή ραδιενεργό μόλυνση). Οι πρώτες μεταλλάξεις των φυτών, συμπεριλαμβανομένων των δυσπλασιών, τώρα περιορίζονται στα πέντε πιο μολυσμένα σημεία. Αν και δεν είναι όλοι έτοιμοι να συμφωνήσουν στο ότι το Τσερνόμπιλ αποτελεί απόδειξη του ότι η φύση μπορεί να θεραπεύσει τον εαυτό της, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα μοναδικό οικοσύστημα και τα δεδομένα θα βοηθήσουν τελικά στην κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της ακτινοβολίας.