Mετά βαΐων και κλάδων ανακοινώθηκε προ καιρού ότι επανακυκλοφορεί η Ραδιοτηλεόραση ως free press.
H ιδέα φάνηκε γελοία και δίχως μπίζνες πλαν. Το περιοδικό σερνότανε επί δεκαετία και δεν ενδιέφερε κανέναν. Ήταν κάκιστο από κάθε άποψη και ιδίως αχρείαστο στη νέα εποχή, όπου το προγραμμα των καναλιών το βρίσκεις πια παντού, με ένα κλικ. Αλλά κάποιος διαισθάνθηκε ότι το κοινό διψά να ενημερώνεται δωρεάν τι ώρα παίζεται το προπαγανδιστικό έπος της Ακριβοπούλου.
Αλλά και free press! Το free press ζει από τις διαφημίσεις- τι διαφημίσεις μπορεί να προσελκύσει ένα περιοδικό λίστας, δίχως τίποτα ιδιαίτερο;
Είδα τυχαία, για πρώτη φορά ένα τεύχος τώρα. Και η πραγματικότητα αποδείχθηκε ακόμα πιο τραγική.
Το … περιοδικό είναι ένα κακότεχνο φυλλάδιο 14 σελίδων, αισθητικής νηπιαγωγείου, σε βαρύτιμο χαρτί 100 γραμμαρίων.
Περιέχει ΤΡΙΑ (3) δελτία Τύπου της ΕΡΤ, αποκλειστικά και ΜΟΝΟΝ, συνολικού μεγέθους και τα τρία ΠΕΝΤΕ (5) σελίδων. Το υπόλοιπο είναι το πρόγραμμα της ΕΡΤ.
Περιέχει φυσικά μόνο μια διαφήμιση (κρατική βέβαια).
Στο εξώφυλλο γράφει: Συνεντεύξεις, Ρεπορτάζ, Πολιτισμός, Εκπαίδευση, Κοινωνία κ.λπ. Και φυσικά δεν περιέχει τίποτε απολύτως από αυτά.
Τέτοια βλακώδης, ζημιογόνα έκδοση τερματίζει κάθε φαντασία. Την πληρώνουν βέβαια οι φορολογούμενοι.
Θα έλεγα ότι είναι ασυλλόγιστη, αλλά δεν νομίζω. Κάποιοι κερδίζουν από αυτήν την παραδοξότητα, «πράγματα» που το γυμνό μάτι ούτε βλέπει ούτε φαντάζεται...