Με αφορμή την ατομική έκθεση του αγαπημένου φίλου και πολύ ταλαντούχου φωτογράφου Γιώργου Στριφτάρη "ANDRES UNDRESS" στο Βέλγιο και την κυκλοφορία του λευκώματος του με τίτλο «PHOSPHORUS», θυμήθηκα την γνωριμία και την λίγο πολύ κοινή μας πορεία τα τελευταία 5 χρόνια.
Το περιοδικό Screw έκλεινε δύο χρόνια κυκλοφορίας και είχε αποκτήσει ήδη φανατικό κοινό αρχικά στην Θεσσαλονίκη όπου ήταν και η έδρα του και αργότερα στην Αθήνα και αυτό κυρίως για την αισθητική, τα γραφίστικα και τα φευγάτα, ανατρεπτικά του κείμενα. Προς το τέλος της δεύτερης περιόδου ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα με το τρελό δίδυμο Νίκο Γιαβρόπουλο και Γιώργο Στριφτάρη, οπότε κάθε φορά που κατέβαινα στην Αθήνα θα πίναμε έναν καφέ ή θα βρισκόμασταν έξω το βράδυ για ποτό.
Ο Γιώργος επέλεγε τα θέματα του να είναι αισθησιακά, σέξυ αλλά απογυμνωμένα από περιττά στολίδια, αληθινά και άμεσα, διαχρονικά και βαθιά πολιτικά.
Ένα από εκείνα τα βράδια μου λέει ο Στριφτάρης: «Γιατί να βάζετε εξώφυλλα με έτοιμες φωτογραφίες και δεν αποφασίζεις να κάνουμε δικά μας πρωτότυπα με ότι θέμα εμείς θέλουμε; Θέλεις να σου τα κάνω εγώ από Σεπτέμβριο; Στην πορεία βέβαια καταλήξαμε να έχει αναλάβει φωτογραφικά όλο το τεύχος, συνεντεύξεις, γυμνά αγόρια και ό,τι άλλο χρειαζότανε.
Με αυτήν την πρόταση του Γιώργου για πρώτη φορά gay free press περιοδικό θα έστηνε δικά του εξώφυλλα χρησιμοποιώντας τοπία, μοντέλα, γυμνό μέσα από concept με πολύ ιδιαίτερη αισθητική.
Πρώτος μήνας – πρώτο εξώφυλλο, και μου λέει ένα παιδί έξω από ένα gay bar:
«Καλέ τι είναι τούτο; Αυτό είναι εξώφυλλο Βερολίνου όχι Ελλάδας». Και θυμάμαι να του απαντάω: «Καλά μωρή σου δίνω εξώφυλλο Βερολίνου και εσύ θέλεις Καρδίτσας;»
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια εντελώς παρανοϊκή φιλία και συνεργασία. Τα επόμενα δυο χρόνια ήταν γεμάτα από πολύ αστεία περιστατικά, απρόοπτα, άγχος, τελειομανία τρυφερότητα αγάπη και πολύ τρέλα.
Όλη η συντακτική ομάδα αποτελούνταν από τρελούς ο ένας μάλιστα με χαρτί ψυχιατρείου- οι άλλοι δεν μπήκαμε στον κόπο, αν μπαίναμε στην διαδικασία θα μας το δίναμε σίγουρα. Αλλεπάλληλα skype meeting, ο Άρης να εξαφανίζεται για ώρες η και για μέρες, ο χρόνος να μας πιέζει, να κάνουμε αστεία, να ξενυχτάμε, να ξεφεύγουμε εντελώς. Συζητούσαμε για τα κείμενα, τις φωτογραφίες, το νόημα του περιοδικού και της ζωής γενικότερα, τα προβλήματα μας, τι δεν μας αρέσει γύρω μας τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε να κάνουμε και προσπαθούσαμε να φτάσουμε κοντά στην υπέρβαση. Ο Άρης μεταξύ χαπιών και αυτοτραυματισμών μάς παρέδιδε κάποια από τα πιο σπουδαία του κείμενα, εγώ έγραφα αυτά που ο Αντρέας αποκαλούσε πορνοποιήματα, ο Γιώργος φωτογράφιζε κάθε φορά και πιο υπέροχα θέματα. Κάθε μήνα πλήθος κόσμου περίμενε να κατέβει στο Γκάζι της Αθήνας στην Βαλαωρίτου της Θεσσαλονίκης να διασκεδάσει και φεύγοντας να πάρει το νέο τεύχος, να δει το νέο εξώφυλλο.
Θέλει χιούμορ τρέλα και υπομονή για να συνταξιδέψεις με τον Στριφτάρη. Πρέπει να έχεις συναίσθημα και να το δίνεις απλόχερα. Λίγοι τα κατάφεραν και ένας από αυτούς θέλω να πιστεύω ότι είμαι και εγώ και μάλιστα κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. Δεν είχαμε άνεση χρόνου χρημάτων και πολυτέλειες που έχουν άλλοι καλλιτέχνες. Όμως ο Γιώργος έχει μεράκι φαντασία και ταλέντο και έτσι ότι και αν πήγαινε στραβά είχαμε το αποτέλεσμα που θέλαμε.
Αν και το διασημότερο και πιο πολυσυζητημένο εξώφυλλο του screw είναι η νύφη και ο γαμπρός με την συνέντευξη του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη που έπαιξε σε όλα τα ΜΜΕ και αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει το Τhessaloniki pride εμένα το αγαπημένο μου θα είναι πάντα εκείνο με τα 10 αγόρια στην σκάλα του en ola να κρέμονται σαν ένα όμορφο τσαμπί σταφύλι. Η φωτογράφιση έγινε μια Κυριακή πρωί, κανείς δεν είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ. Άλλοι δουλεύανε, άλλοι φλερτάρανε και κάνανε σέξ, άλλοι απλά πίναμε ποτά με φίλους και άλλοι χώριζαν. Σ' αυτό το εξώφυλλο αναγνωρίζω αγαπημένους φίλους και γνωστούς, απωθημένα, απόρριψη αλλά και ζεστασιά ομορφιά και αθωότητα.
Συνεχίσαμε ένα χρόνο αργότερα με ένα νέο περιοδικό, το Fagazine. Εκεί ήρθε να προστεθεί και ο Αντώνης Μποσκοΐτης. Νομίζω ότι αξίζει να αναφερθεί γιατί μαζί με τον Γιώργο Στριφτάρη και τον Άρη Μπατσιούλα ήταν αυτοί που καθόρισαν την αισθητική και το στυλ του νέου περιοδικού φτιάχνοντας ένα πραγματικό κομψοτέχνημα που άντεξε μόνο 9 τεύχη τα οποία είχαν από Κατερίνα Στανίση μέχρι Αλέξη Τσίπρα. Δεν είχε το χρόνο να ωριμάσει και να ανοίξει τα φτερά του το Fagazine γιατί μας είχε βρει στο μεταξύ η πιο άγρια μορφή της κρίσης και εμείς δεν θέλαμε να συμβιβαστούμε, δεν πήγαμε με το κατεστημένο και δεν είχαμε ποτέ λεφτά.
Ο Γιώργος επέλεγε τα θέματα του να είναι αισθησιακά, σέξυ αλλά απογυμνωμένα από περιττά στολίδια, αληθινά και άμεσα, διαχρονικά και βαθιά πολιτικά. Αν θα διάλεγα ένα από το Fagazine αυτό θα ήταν σίγουρα με την performer queen Gratsiela Taliateli στο ρόλο της Μέρκελ μπροστά από ένα θολό καμένο τοπίο να κρατάει ένα γύρο σε πίτα.
Κοιτώντας και πάλι την λίγο πολύ κοινή μας πορεία και τα τότε εξώφυλλα χαίρομαι που ξέρω ίσως κάτι παραπάνω για τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από αυτές και κατανοώ απόλυτα γιατί ο φίλος μου γνωρίζει τόσο μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό περισσότερη απ' ότι στην Ελλάδα.
*Η έκθεση του Γιώργου Στριφτάρη "ANDRES UNDRESS" θα διεξαχθεί από τις 6 Νοεμβρίου έως τις 5 Δεκεμβρίου στην αίθουσα τέχνης Artbeat στις Βρυξέλλες. Εγκαίνια την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου στις 6 μμ. Artbeat gallery: Rue de l'Aqueduc 104 (Place du Châtelain) – 1050 Bruxelles
[+]
To λεύκωμα μπορείτε να το βρείτε στο Phos-shop