Ας ξεκινήσουμε από τις απογοητεύσεις που αφορούν κυρίως επιστροφές αγαπημένων σειρών οι οποίες κάπου δεν κατάφεραν να εξαργυρώσουν ακριβώς τον ενθουσιασμό και τις προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει με τον πρότερο βίο τους.
Σ' αυτή την κατηγορία θα τοποθετούσα με βαριά καρδιά τον τέταρτο κύκλο του Transparent και τον δεύτερο του The Girlfriend Experience, δύο σειρές χαμηλού ως μεσαίου βεληνεκούς αλλά υψηλής αισθητικής, εξαίρετης παραγωγής σε όλα τα επίπεδα, μοναδικού στυλ και υπερβατικού πνεύματος, οι οποίες όμως φέτος έμοιαζαν να έχουν εγκλωβιστεί στο πολύ «προχωρημένο» οικοσύστημα που επέλεξαν να κατοικούν με αποτέλεσμα να φαίνονται ότι δυσκολεύονται να αναπνεύσουν και να στηρίξουν με αυτοπεποίθηση εκείνες τις ιδιαιτερότητες που τις έκαναν να μοιάζουν τόσο εκθαμβωτικά ξεχωριστές στις προηγούμενες εμφανίσεις τους στο τηλεοπτικό τοπίο.
Όσο για το The Leftovers που ολοκλήρωσε φέτος τον τρίτο και τελευταίο κύκλο του, ακόμα δεν έχω καταλήξει αν θα πρέπει να κάνω μήνυση κατά παντός υπευθύνου για απώλεια ζωτικού χρόνου ή αν θα μου λείψει μεσοπρόθεσμα η ακραία μεσσιανική του λοξότητα.
Από την άλλη, επέστρεψαν το 2017 με νέους εξαίρετους κύκλους και κατοχυρωμένη αυτοπεποίθηση, σειρές-διαμάντια όπως το Casual (τρίτος) που αξίζει να αναγνωριστεί από ένα ευρύτερο κοινό ως ιδανική κομεντί σύγχρονων, μπλεγμένων συναισθηματικών καταστάσεων, το «οικογενειακό» road movie Detour (δεύτερος), το σταθερά πιο καλογραμμένο όλων Bojack Horseman (τέταρτος), το Rick & Morty (τρίτος) που συνεχίζει το τρελό του ταξίδι σε όλα τα πιθανά παράλληλα σύμπαντα, το πάντα σφριγηλό, ουσιαστικό και σαγηνευτικά ψυχροπολεμικό The Americans (πέμπτος), και βέβαια, η καλύτερη σειρά των τελευταίων ετών Better Call Saul (τρίτος), που ήδη έχει επισκιάσει κατά την ταπεινή μου άποψη το Breaking Bad από το οποίο «προήλθε» ο κεντρικός του χαρακτήρας (και όχι μόνο).
Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο αειθαλές South Park που παρουσίασε φέτος τον 21ο του κύκλο και παραμένει ίσως η πιο ξεκαρδιστική σάτιρα των σύγχρονων αμερικανικών ηθών και αγκυλώσεων περί της πολιτικής ορθότητας.
Όσο για το Curb Your Enthusiasm (ένατος) αδυνατεί να αγγίξει τις παλιές του δόξες, έκανε όμως την δουλειά (γελούσες δυνατά δηλαδή) σε μια χρονιά που καμιά σχεδόν «πρεστίζ» κωμική σειρά δεν ήταν καθαρόαιμη κωμωδία.
Από τις σειρές που έκαναν φέτος το ντεμπούτο τους, η στήλη ξεχωρίζει το εντελώς άνισο αλλά κατά τόπους συναρπαστικά ψυχοτρόπο και πρωτοποριακό Legion, το χορταστικό σε δράση και αγωνιώδη πλοκή Ozark, το αριστουργηματικό ψευδο-ντοκιμαντέρ American Vandal (συγχρόνως πολύ αστείο και πολύ σοβαρό στον τρόπο προσέγγισης της εφηβικής ψυχοσύνθεσης), το high-end υβρίδιο σαπουνόπερας / θρίλερ Big Little Lies, την υπέροχη «eightίλα» Glow, και την πινακοθήκη των πιο «καμένων» σταρ της κάντρι στο Mike Judge Presents: Tales from the Tour Bus.
Πάνω απ΄ όλα βέβαια, το 2017 ήταν η χρονιά που πραγματοποίησε τη συνταρακτική του επιστροφή στην τηλεόραση το Twin Peaks (Η Επιστροφή), μοιράζοντας απλόχερα σε 18 επεισόδια (κάποια εκ των οποίων σου έπαιρναν το μυαλό και το πήγαιναν σε αλλόκοσμες διαστάσεις) όλες τις εμμονές, τις ιδέες και την απαράμιλλη εικαστική αισθητική του δημιουργού του, Ντέιβιντ Λιντς. Δεν υπήρχε αυτό που βλέπαμε (ως εικόνα και ήχος) και μακάρι να μην υπάρξει ξανά γιατί το δέος και η διέγερση έχουν και τα όριά τους και είναι πολύ πιθανόν ότι δεν θα αντέξουμε άλλη τέτοια επίθεση στις αισθήσεις.