Στην πρώτη σειρά συνεντεύξεων της μετά την περσινή υποψηφιότητά της για Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, η ηθοποιός και πολιτικός μίλησε αναπόφευκτα και για την κληρονομιά της τηλεοπτικής σειράς που την έκανε διάσημη.
Αφορμή για τις συνεντεύξεις η νέα ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί με τίτλο "Stray Dolls" και θέμα τα μείζον σύγχρονο ζήτημα της διεθνούς σωματεμπορίας (trafficking). Πρόκειται για την πρώτη εμφάνισή της ως ηθοποιού μετά την ήττα της στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού κόμματος για τη θέση του Κυβερνήτη της Νέας Υόρκης από τον Άντριου Κουόμο, ο οποίος κατέλαβε τη θέση τελικά.
Εμφανώς ικανοποιημένη από την επιστροφή της στην «πιάτσα» των ηθοποιών, δεν είχε πρόβλημα να απαντήσει και στις – αναπόφευκτες για πάντα – ερωτήσεις σχετικά με το "Sex and the City", δηλώνοντας καταρχάς ότι σίγουρα η σειρά θα ήταν πολύ διαφορετική αν γυριζόταν σήμερα:
«Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είμαστε όλες λευκές, θεός φυλάξοι... Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα για μένα – και τότε και μέχρι σήμερα – είναι να κοιτάζω πίσω και να διαπιστώνω πόσο η σειρά περιστρεφόταν γύρω από το χρήμα. Και πώς ο Στίβ, ο σύντροφός μου στη σειρά, ήταν ό,τι πιο κοντινό είχαμε σε άντρα εργατικής τάξης. Καλά, για γυναίκα της εργατικής τάξης δεν το συζητώ καν, ούτε για δείγμα...».
«Επίσης, δεν πιστεύω ότι θα ήταν αντίστοιχη η εμφάνισή μας, δηλαδή τύπου τέλειες και πάντα σούπερ περιποιημένες. Κατανοώ ότι για το ύφος της σειράς, ήταν σχεδόν απαραίτητο το ιδανικό, φαντασιακό στοιχείο. Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι για να φαίνονται οι χαρακτήρες ελκυστικοί εμφανισιακά χωρίς να παρουσιάζονται – εντός εισαγωγικών – τέλειοι...»
Η Σίνθια Νίξον συνδέει τις ελλείψεις της σειράς με τις ελλείψεις του mainstream φεμινιστικού κινήματος, στο οποίο είχε ασκηθεί έντονη κριτική από ακτιβιστές και γυναίκες μη λευκού χρώματος, με την αιτιολογία ότι έθετε σε απόλυτη προτεραιότητα τις ανάγκες λευκών, ευκατάστατων, προνομιούχων γυναικών εις βάρος γυναικών χαμηλότερου εισοδήματος και διαφορετικού χρώματος:
«Υπήρξε μεγάλη συζήτηση όταν εμφανίστηκε το Sex and the City σχετικά με το αν η σειρά ήταν φεμινιστική ή όχι, πράγμα που εγώ προσωπικά πάντα θεωρούσα ανόητο. Φυσικά και ήταν φεμινιστική σειρά. Είχε πέσει όμως σε κάποιες αντίστοιχες παγίδες με το ευρύτερο φεμινιστικό κίνημα και ειδικά στο ότι φαινόταν να εστιάζει αποκλειστικά σε λευκές γυναίκες με λεφτά που συχνά αγωνίζονται για την χειραφέτησή τους μέσα σε μια φούσκα...»