Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Τελικά πόσο ζωόφιλοι είναι οι Έλληνες;

Ο εκπαιδευτής σκυλιών Βασίλης Μπορομπόκας συνοψίζει όλες τις ελπιδοφόρες κινήσεις που αλλάζουν τη ζωοφιλική κουλτούρα στη χώρα μας

Τελικά πόσο ζωόφιλοι είναι οι Έλληνες;

Μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε. Παρ' ότι στο θέμα των αδέσποτων είμαι αρκετά απαισιόδοξος, και έχω τους λόγους μου, θα προσπαθήσω να μείνω στη θετική πλευρά του θέματος.


Δεν θα πω πως αγγίζουμε τα επίπεδα γνώσης, ευαισθησίας και κουλτούρας των Βορειοευρωπαίων, όμως παρατηρώντας μέσα από απλά και καθημερινά πράγματα βλέπω πως η κατάσταση σιγά-σιγά βελτιώνεται.

Στο εξωτερικό βέβαια οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται καλύτερα την ευθύνη του να έχεις σκύλο ή γάτα. Όταν είχα ταξιδέψει στη Σκωτία, επισκέφθηκα το Scottish RSPCA, τον φορέα για την προστασία των ζώων. Με ξενάγησε λοιπόν ο υπεύθυνος των εγκαταστάσεων και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Δεν υπήρχαν στον χώρο περισσότερα από 5-10 εγκαταλειμμένα σκυλιά – για όλη την πόλη και τα περίχωρα του Εδιμβούργου. Γύρισα και είπα στον υπεύθυνο: «Πόσο τυχεροί είστε!». «Γιατί;» με ρώτησε. «Γιατί στο σπίτι μου έχω περισσότερα αδέσποτα από όσα έχετε εδώ». Και ήταν αλήθεια.

Η συμβίωση με τα κατοικίδια είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας. Δείχνει ευαίσθητους και καλλιεργημένους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν σου αρέσουν, σημασία έχει να τα σέβεσαι και να συνυπάρχεις πολιτισμένα.

Για να επιστρέψω όμως σε αυτό που παρατηρώ ότι αλλάζει στη χώρα μας είναι πως ο κόσμος γίνεται πιο συνειδητοποιημένος για το τι σημαίνει «παίρνω σκύλο». Εκεί είναι και το μεγάλο θέμα. Αν καταλάβεις πως δεσμεύεσαι για τα επόμενα 10-15 χρόνια της ζωής σου, έχεις κάνει το πρώτο βήμα που θα σε βοηθήσει να μην στείλεις το ζώο πίσω στη φιλοζωική, στο χωριό, στην ταράτσα, στο βουνό, στον δρόμο.

Γιατί; Επειδή τελικά δεν το θέλει ο Γιαννάκης, δαγκώνει τη Χριστινούλα, το βαρέθηκε η κυρία Γιώτα, βγάζει τρίχες, μυρίζει όταν βρέχει, έφαγε τα τριαντάφυλλα και τα αγαπημένα σου παπούτσια.

Αυτό λοιπόν είναι που αλλάζει. Το βλέπω από τους πελάτες μου και το καταλαβαίνω από τις ερωτήσεις που δέχομαι στο email μου από ανθρώπους από όλη την Ελλάδα. Η δέσμευση και η σοβαρότητα φαίνεται πως κερδίζουν έδαφος.

Πολλοί συνάνθρωποι μας θα πάρουν σκύλο για να τον βοηθήσουν, θα του αγοράσουν καλή τροφή και ας πιέζονται οικονομικά, θα προσπαθήσουν να κάνουν εκπαίδευση, να του παρέχουν πλήρη κτηνιατρική περίθαλψη.

Ζευγάρια κάνουν «πρόβα» μεγαλώνοντας ένα κουταβάκι πριν από το μωρό τους, συνταξιούχοι στρέφονται στην παρέα του σκύλου, ψυχολόγοι προτείνουν την απόκτηση τετράποδων, οι άνθρωποι γενικώς αισθάνονται την ανάγκη του να ζουν μαζί με ζώα. Τα κατοικίδιά μας μάς κάνουν καλό.

Ο σκύλος μπαίνει πιο «συναισθηματικά» στη ζωή του σύγχρονου Έλληνα. Πολλοί συνάνθρωποι μας θα πάρουν σκύλο για να τον βοηθήσουν, θα του αγοράσουν καλή τροφή και ας πιέζονται οικονομικά, θα προσπαθήσουν να κάνουν εκπαίδευση, να του παρέχουν πλήρη κτηνιατρική περίθαλψη.

Αυτά είναι ωραία και συγκινητικά βήματα. Κάθε μέρα γνωρίζω ανθρώπους που κάνουν αθόρυβα εξαιρετική δουλειά, παραδείγματα που μου δείχνουν πως τα πράγματα αλλάζουν, όχι με ταχύτητα φωτός, αλλά αργά και σταθερά.

Βλέπω ανθρώπους να ασχολούνται ποιοτικότερα με τον σκύλο τους ή τη γάτα τους. Θέλουν να περνάει καλά. Ρωτάνε με ενδιαφέρον πώς και με ποιο τρόπο θα εκπαιδευτεί ο σκύλος τους. Θέλουν να μάθουν.

Επίσης, πριν από δέκα χρόνια δεν μπορούσα να διανοηθώ να πηγαίνω σε μαγαζί για να πιω τον καφέ μου μαζί με τον σκύλο μου. Δεν υπήρχε περίπτωση, θα μας έδιωχναν για πλάκα. Τώρα θα μπούμε στο Mall, σε καφετέριες, σε καταστήματα, θα μας σταματήσουν περαστικοί για να χαϊδέψουν τον σκύλο.

Το Πάσχα που μας πέρασε ήμουν στην Εύβοια, σε ένα ήσυχο μέρος, τον Αλμυροπόταμο. Στο καφέ που έκατσα το μεσημέρι υπήρχαν τρία σκυλιά συν η Sugar μου, το βράδυ στο ταβερνάκι επίσης. Όλο αυτό το θεωρώ εξαιρετικά ελπιδοφόρο.

Αυτό που παρατηρώ ότι αλλάζει στη χώρα μας είναι πως ο κόσμος γίνεται πιο συνειδητοποιημένος για το τι σημαίνει «παίρνω σκύλο».

Η συμβίωση με τα κατοικίδια είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας. Δείχνει ευαίσθητους και καλλιεργημένους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν σου αρέσουν, σημασία έχει να τα σέβεσαι και να συνυπάρχεις πολιτισμένα.

Πολλοί άνθρωποι βοηθούν τα αδέσποτα, ομάδες συνεργάζονται, θέματα κακοποίησης παίζουν ψηλά στις ειδήσεις. Μακάρι να εφαρμοστεί και ο νόμος, με όλη την αυστηρότητα του βέβαια. Κάτι που εκτιμώ πως θα βοηθήσει μελλοντικά είναι να γίνονται συνειδητές υιοθεσίες σκύλων, να εφαρμοστεί ο νόμος και να ανοίξουν τα σχολεία σε ειδικούς που θα ενημερώνουν τα παιδιά.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε μέχρι αύριο για τα κακώς κείμενα, τις κακοποιήσεις και τα άσχημα που συμβαίνουν στις ελληνικές μεγαλουπόλεις και την επαρχία. Όμως ας κρατήσουμε τα καλά, τα θετικά και τις ελπιδοφόρες κινήσεις που θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

Info: Ο Βασίλης Μπορομπόκας είναι εκπαιδευτής σκυλιών και δημιουργός του happydogs.gr