Ο ζωγράφος Αλέκος Λεβίδης εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στον κλάδο της Ζωγραφικής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στο Παρίσι και αρχιτεκτονική στη Γενεύη. Από το 1971 μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται ως ζωγράφος στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει είκοσι εννέα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ακόμα, έχει ασχοληθεί με την τοιχογραφία, τα σκηνικά θεάτρου και την εικαστική επιμέλεια βιβλίων.
Το ζωγραφικό του έργο πλαισιώνεται από συγγραφικά εγχειρήματα, που αφορούν την ιστορία, τη θεωρία και την επιτέλεση της ζωγραφικής.
«Υπάρχουν πολλά είδη τέχνης. Όταν με αποκαλούν εικαστικό, τους λέω ότι είμαι ζωγράφος. Ο εικαστικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που δουλεύει με το βίντεο και να κάνει πολύ ωραία πράγματα, αλλά δεν κάνουμε την ίδια δουλειά ακριβώς. Είναι ένα τεράστιο θέμα αυτό. Καταρχάς, πρέπει να σας πληροφορήσω ότι αυτήν τη στιγμή που μιλάμε η ζωγραφική, που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, τώρα γνωρίζει μια αναβίωση» έχει πει σε συνέντευξή του στη LIFO το 2020.
«Ο καθένας μπορεί να κάνει τέχνη πια: αυτή η πλημμυρίδα ανθρώπων που αυτοφωτογραφίζονται και προβάλλονται στο Ίντερνετ. Καθένας πιστεύει πια ότι η τέχνη τού ανήκει. Σε αυτό απαντάει η πρωτοπορία, με την έννοια ότι μπορεί να έχεις μια ιδέα και να τη στήσεις. Αυτό δούλεψε για πολλά χρόνια, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορεί να αντικαταστήσει την τέχνη, όπως η οθόνη δεν αντικατέστησε το βιβλίο και είναι ζήτημα αν θα το αντικαταστήσει, όπως ο κινηματογράφος δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το θέατρο. Γεννιούνται νέες τεχνικές που μπορούν να χειριστούν την εικόνα με άλλον τρόπο, αλλά η δουλειά της ζωγραφικής δεν παύει να είναι επίκαιρη, όσο επίκαιρο είναι να βλέπεις έναν ζωντανό θεατή και έναν ζωντανό ηθοποιό στο θέατρο. Όταν είσαι μπροστά στον πίνακα, έρχεσαι σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο που τον έκανε. Όταν βλέπεις ένα βίντεο είναι άλλη διαδικασία. Δεν υπάρχει ο άνθρωπος από πίσω, υπάρχει μια εικόνα μέσα στον ωκεανό των κινούμενων εικόνων. Είναι ξεκάθαρο πια τι είναι ζωγραφική και τι δεν είναι. Από κει και πέρα, στον χώρο της τέχνης έχουν ανοιχτεί κι άλλοι δρόμοι, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι αποκλείει τη ζωγραφική».