Στη συνέντευξη του που δημοσιεύεται στον Guardian, ο Γούντι Άλεν σχολιάζει τη στάση κάποιων ηθοποιών που συνεργάστηκε πρόσφατα, όπως η Ρεμπέκα Χολ και ο Τιμοτέ Σαλαμέ οι οποίοι δήλωσαν ότι μετάνιωσαν για τη συνεργασία, μετά τις γνωστές κατηγορίες εναντίον του για σεξουαλική κακοποίηση.
«Οι ηθοποιοί δεν έχουν ιδέα από τα πραγματικά γεγονότα, απλά υιοθετούν κάποια δημόσια θέση που εξυπηρετεί την εικόνα τους», λέει στη συνέντευξη ο 84χρονος σκηνοθέτης που έχει γυρίσει 49 ταινίες και αυτό το καλοκαίρι θα γυρνούσε την 50η αν δεν του χάλαγε τα σχέδια η πανδημία. «Ποιος άνθρωπος στον κόσμο δεν είναι κατά της παιδικής κακοποίησης; Έτσι είναι οι ηθοποιοί, κάνουν πάντα αυτό που είναι στη μόδα και η αποδοκιμασία στο πρόσωπό μου είναι της μόδας τελευταία».
Στην πρόσφατη αυτοβιογραφία του, με τίτλο "Apropos of Nothing", ο Γούντι Άλεν περιλαμβάνει και μια ιστορία με τον Τιμοτέ Σαλαμέ, πρωταγωνιστή της τελευταίας ταινίας του, Rainy Day, αναφέροντας τα εξής: «Ο Τιμοτέ δήλωσε δημόσια ότι μετάνιωσε που συνεργάστηκε μαζί μου και ότι θα προσέφερε την αμοιβή του από την ταινία σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ορκίστηκε όμως στην αδελφή μου ότι υποχρεώθηκε να κάνει τη δήλωση επειδή ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για το Call Me By Your Name και ο ατζέντης του, του είπε ότι είχε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει αν με 'αποκήρυττε' δημόσια».
Στη συνέντευξή του, λέει επίσης ότι πλέον δεν του προκαλούν οργή οι υπόνοιες και οι κατηγορίες εναντίον του, προσθέτοντας: «Υποθέτω ότι για όσο ζήσω ακόμα, πολύς κόσμος θα πιστεύει ότι είμαι νοσηρό αρπακτικό...».
Στην ερώτηση γιατί δεν υποβάλλει μήνυση όταν κάποιο μέσο τον βάζει στην ίδια κατηγορία με τον Χάρβεϊ Γουάινστιν και τον Τζέφρι Έπσταϊν, όπως φερ' ειπείν οι New York Times που τον αποκάλεσαν «τέρας», αποκρίνεται:
«Δεν αξίζει τον κόπο. Νομίζεις ότι έχω διάθεση να είμαι πρωτοσέλιδο στα tabloids για δύο χρόνια και μετά να βρεθώ στα δικαστήρια. Νομίζεις ότι με νοιάζουν αυτά που γράφουν; Το μόνο που με απασχολεί είναι ότι μου έχει στερηθεί το δικαίωμα να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν... Πάνε 25 χρόνια πλέον που δεν έχουμε ανταλλάξει ούτε μια λέξη και στο μεταξύ τους έχουν μάθει να σκέφτονται τα χειρότερα για μένα».
Υπήρξε μια εποχή, όπως λέει, που πίστευε ότι κάποτε όλος ο κόσμος θα αναγνώριζε ότι οι κατηγορίες εναντίον του ήταν ψευδείς. Πλέον όμως έχει αρχίσει να αποδέχεται το γεγονός ότι όχι μόνο δεν θα συμβεί αυτό, αλλά αυτές θα κοσμούν την πρώτη παράγραφο στον επικήδειό του:
«Έτσι είναι τα πράγματα και το μόνο που μπορώ να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει ο κόσμος στα λογικά του. Αν όχι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μπορώ να ζήσω κι έτσι. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες αδικίες στον κόσμο».