Χοιρομέρια, φασιανοί, λαγοί και λαρδιά, αγκινάρες και εξωτικά φρούτα, σταφύλια, ρόδια και τυριά, κόκκινοι καρποί, εντυπωσιακά λάχανα και κουνουπίδια. Λίγοι έχουν καταφέρει να αιχμαλωτίσουν ένα τόσο μεγάλο γαστρονομικό πλούτο σε ένα καμβά όσο ο Γιοακίμ Μπεκελάερ, Φλαμανδός ζωγράφος που έζησε τον 16ο αιώνα και ειδικεύτηκε σε αυτές ακριβώς τις εικόνες, των πλούσιων αγορών, των καλά εξοπλισμένων μαγειρείων και των πλούσιων τραπεζιών.
Στο μουσείο Mauritshuis μια θρησκευτική του απεικόνιση με το Χριστό εις Εμμαούς είναι σε δεύτερο πλάνο πίσω από ένα πλούσιο τραπέζι κουζίνας φορτωμένο με αρνίσια μπούτια και φρούτα και λαχανικά και λευκές διπλωμένες πετσέτες. Τα εφόδια ενός νοικοκυριού και οι περίτεχνες απεικονίσεις σκευών δε λείπουν από τα έργα του και το στιλ που τον έκανε διάσημο όταν έγινε και ο ίδιος «Δάσκαλος» το 1560.
Στους πίνακές του δε λείπουν οι συμβολισμοί όπως στο "Νερό" που αναπαριστά την ψαραγορά, στην οποία πωλούνται δώδεκα είδη ψαριών, αντιπροσωπεύουν τους δώδεκα μαθητές του Ιησού. Πίσω από μια αψίδα στο βάθος μπορεί κανείς να διακρίνει τον Ιησού να βαδίζει στη θάλασσα της Γαλιλαίας μετά την Ανάστασή του, κάνοντας τα ψάρια να εμφανίζονται ως εκ θαύματος στα άδεια δίχτυα.
Οι άνθρωποι στους πίνακές του απεικονίζονται συνήθως σοβαροί και σκυθρωποί, χωρίς χαμόγελο με εξαίρεση ένα πίνακα που δείχνει μια νεαρή Ολλανδέζα πωλήτρια λαχανικών στην αγορά, κυριολεκτικά βυθισμένη στο εμπόρευμά της να κοιτάζει προς τη μεριά του ζωγράφου χαμογελώντας. Ο πίνακας αποτέλεσε μυστήριο για τους συντηρητές μέχρι που ανακάλυψαν ότι το χαμόγελό της ήταν ψεύτικο, μια προσθήκη που έκανε ένας συντηρητής μάλλον του 19ου αιώνα όταν η συντήρηση έργων τέχνης είχε και πολλές προσθήκες και άλλους, εντελώς διαφορετικούς από τους σημερινούς, κανόνες. Ο συντηρητής αποφάσισε ότι η νεαρή γυναίκα ήταν πολύ σοβαρή και αλλοιώνοντας το έργο του καλλιτέχνη την έκανε πιο εύθυμη και χαρούμενη.
Δυστυχώς οι συντηρητές του οργανισμού English Heritage, που διαχειρίζεται πάνω από 400 ιστορικά μνημεία, κτίρια και χώρους και φρόντισε για την συντήρηση και αποκατάσταση του έργου, μετά από δυο χρόνια που κράτησε η συντήρηση του πίνακα, αποφάσισαν να σβήσουν το χαμόγελό της και να φέρουν στην επιφάνεια την αινιγματική γυναίκα που ήθελε να ζωγραφίσει ο Μπεκελάερ. «Το χαμόγελο επέφερε μια μεγάλη αλλαγή. Τώρα φαίνεται πολύ πιο συγκροτημένη και πιο σοβαρή», λέει στον Γκάρντιαν η συντηρήτρια Άλις Τέιτ Χάρτ.
Ο πίνακας βρισκόταν στις αποθήκες του οργανισμού για περίπου 60 χρόνια και δεν φέρει την υπογραφή του καλλιτέχνη. Ωστόσο, η τεχνική ανάλυση και η σχετική έρευνα που έγινε τοποθετεί χρονολογικά την δημιουργία του έργου λίγο πριν την Ολλανδική Χρυσή Εποχή και πλέον θεωρείται πολύ πιθανό να είναι έργο του Μπεκελάερ. Η αποκατάστασή του άργησε περισσότερο από μισό αιώνα γιατί ο πίνακας ήταν σε κακή κατάσταση, με την κορνίζα του ξεφλουδισμένη και πολύ βρώμικη, ένα πολύ κίτρινο βερνίκι και στρώματα βρωμιάς, ενώ οι στρώσεις βαφής που υπήρχαν, εμπόδιζαν να φανεί η ομορφιά του.
Εκτός από το χαμόγελο που άλλαξε, ο πίνακας είχε αλλάξει και διαστάσεις έχοντας ως προσθήκη μια λωρίδα καμβά με έναν κακώς ζωγραφισμένο πύργο και ουρανό που προστέθηκε επίσης από μεταγενέστερους του ζωγράφου, τον 19ο αιώνα, πιθανώς για να κάνουν τον καμβά να ταιριάζει σε μια τετράγωνη κορνίζα.
Οι παρεμβάσεις που σχεδόν κατέστρεψαν το έργο, και τον 19ο αιώνα γίνονταν με μεγάλη ελευθερία, ανήκουν στο παρελθόν. Μάλιστα, η κοπέλα του πίνακα που χρωστά την ανάδειξή της, όπως τη ζωγράφισε ο Μπεκελάερ, εν μέρει στην καταστροφική πανδημία του κορωνοϊού που ανάγκασε τα μουσεία να μείνουν κλειστά και τους συντηρητές να μπορέσουν να συγκεντρωθούν όπως ποτέ άλλοτε σε μια τόσο επίπονη και κοπιώδη εργασία.