Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Τι θα κάνουμε με το Μέγαρο;

Το επίτευγμα και το λάθος

Τι θα κάνουμε με το Μέγαρο;

 

Όταν εγκαινιάστηκε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήμουν 19 ετών /

 

δεν θυμάμαι πάρα πολλά από εκείνη την ημέρα που όλοι μάς έλεγαν ότι είναι σημαντική /

κυρίως η κρατική τηλεόραση που, αν δεν με γελάει η μνήμη μου, μετέδιδε σε απευθείας σύνδεση τα εγκαίνια /

από τότε έχουν περάσει 23, σχεδόν, χρόνια και το Μέγαρο βρίσκεται πάντα στην ίδια θέση, αν και τα δεδομένα μοιάζουν πολύ διαφορετικά: από τις αρχές του νέου αιώνα έχει διπλασιάσει τις υποδομές του, καθώς υπήρξε η προσθήκη δύο νέων αιθουσών και μερικά χιλιόμετρα μαρμαροστρωμένων φουαγέ και διαδρόμων /

εντάξει, δεν είναι «χιλιόμετρα», αλλά αυτή είναι η αίσθηση που έχεις περπατώντας στις αχανείς εκτάσεις από μάρμαρο /

ο δεύτερο που έχει αλλάξει είναι ότι δεν βρίσκεται στη ζωή ο Χρήστος Λαμπράκης, ένας από τους ανθρώπους που οραματίστηκαν το Μέγαρο Μουσικής και αυτός με τον οποίο ταυτίστηκε τα πρώτα, κρίσιμα χρόνια της λειτουργίας του /

και το τρίτο έχει να κάνει με τη θέση που κατέχει το Μέγαρο στην αγορά του αθηναϊκού πολιτισμού /

αν τη δεκαετία του '90 έπαιζε μόνο του στο γήπεδο της σοβαρής ψυχαγωγίας (στην πραγματικότητα, ο μοναδικός στεγασμένος χώρος πολιτισμού στην ελληνική πρωτεύουσα που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί αντίστοιχες ευρωπαϊκές υποδομές), σήμερα αισθάνεται την πίεση από ανάλογα πολιτιστικά συγκροτήματα, με τα οποία είναι υποχρεωμένο να μοιραστεί την πίτα /

έτσι, μετά τον θάνατο του Λαμπράκη εκατομμύρια Έλληνες που μεγαλώνουν με την εντύπωση ότι το Μέγαρο είναι άξιο τέκνο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας πληροφορούνται ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι /

το Δημόσιο επιχορηγούσε επί σειρά ετών το Μέγαρο και παραμονές της κρίσης γίνεται σαφές ότι ο Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών αδυνατεί να αποπληρώσει τα δάνεια με τα οποία χρηματοδοτήθηκε η επέκταση των εγκαταστάσεών του /

το Μέγαρο υποστηρίζει πως στην ιδρυτική διακήρυξή του γίνεται σαφές ότι το κράτος αναλαμβάνει το κατασκευαστικό σκέλος, επομένως είναι αυτό που θα πρέπει να αναλάβει τη δυσάρεστη αυτή υποχρέωση /

όλα αυτά, δυσάρεστα και ευχάριστα, θα ρυθμιστούν με νομοσχέδιο που θα έχει προωθηθεί στη Βουλή μέχρι το τέλος του μήνα /η νέα πτέρυγα του συγκροτήματος μεταβιβάζεται στο κράτος, το οποίο με τη σειρά του θα το παραχωρήσει στον ΟΜΜΑ προς χρήση /

ρυθμίζεται το δάνειο του Μεγάρου προς την Εθνική Τράπεζα, ενώ το ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει τις δανειακές υποχρεώσεις του Μεγάρου έναντι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων /

σε αντάλλαγμα, το κράτος αποκτά πλειοψηφία στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού /

όλα αυτά ίσως ακούγονται ως μηχανορραφίες προκειμένου να διασωθεί το πνευματικό τέκνο του Χρήστου Λαμπράκη, άλλη μια πολιτικά ύποπτη «συναλλαγή» για να διατηρηθούν οι ισορροπίες του αθηναϊκού κατεστημένου /

όμως δεν είναι ακριβώς έτσι /

το Μέγαρο είναι μια κατάκτηση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και ανήκει σε όλους /

ο Λαμπράκης μπορεί να έχει ταυτιστεί με το ομώνυμο εκδοτικό συγκρότημα, αλλά μας αρέσει, δεν μας αρέσει, υπήρξε μία από τις χαρισματικές προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, με πάθος για τη σοβαρή μουσική /

εμένα αυτό που δεν μου αρέσει στο προωθούμενο νομοσχέδιο δεν είναι οι ρυθμίσεις των δανείων αλλά το γεγονός ότι η λεγόμενη «επέκταση» (που αποδείχθηκε μέγα λάθος) παραμένει στα χέρια του Μεγάρου /

ενώ, ως κρατικό περιουσιακό στοιχείο, θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρά τους ανθρώπους του υπουργείου Πολιτισμού για να το αξιοποιήσουν με τον καλύτερο και πιο αποδοτικό τρόπο /

και το Μέγαρο να αφεθεί με τα τετραγωνικά που το ξέραμε, τις δύο κλασικές του αίθουσες, και την αρχική του αποστολή ως του «σπιτιού», κατ' αρχάς, της σοβαρής μουσικής και μετά όλων των άλλων.