Δεν ξέρει κανείς τι πρέπει να ευχηθεί για το Τατόι /
να συνεχίσει το ελληνικό κράτος να το αφήνει να ρημάζει, συμφιλιωμένο με την ιδέα ενός αργού, αλλά τίμιου θανάτου ή να ασχοληθεί στα σοβαρά, με την ελπίδα ότι στα υπουργεία μας αντιλαμβάνονται τι έχουν στα χέρια τους /
κι όταν λέμε «Τατόι», δεν εννοούμε μόνο τον επί (Αττικής) γης παράδεισο στις υπώρειες της Πάρνηθας αλλά τα πρώην βασιλικά κτήματα με τα 40 και πλέον κτίρια, τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται σε τραγική κατάσταση /
το θέμα για κάποιον λόγο «κάνει τζιζ» και ο λόγος είναι το ιστορικό φορτίο των κτημάτων /
αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: εδώ και λίγες εβδομάδες στον ιστότοπο του υπουργείου Περιβάλλοντος έχει αναρτηθεί το σχέδιο υπουργικής απόφασης που καθορίζει τις νέες χρήσεις των ιστορικών κτιρίων του κτήματος /
το σχέδιο είναι συνέχεια της μελέτης που είχε εκπονήσει ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας και προέβλεπε εκτεταμένες χρήσεις εστίασης σε ολόκληρο σχεδόν τον ιστορικό πυρήνα /
εστιατόριο χωροθετείται και στο ιστορικό ξενοδοχείο «Τατόιον», επιλογή με την οποία διαφωνεί κάθετα ο δραστήριος Σύλλογος Φίλων Κτήματος Τατοΐου, στον οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η κινητικότητα των τελευταίων ετών /
στη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου διαβάζω ότι «οι πέντε χώροι εστίασης στην καρδιά του κτήματος θα συγκεντρώνουν χιλιάδες επισκέπτες, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση του χώρου και τη διατάραξη του οικοσυστήματος», ενώ «το κτίριο των Στρατώνων (κτίριο που χρησιμοποιεί σήμερα ο Σύλλογος Φίλων του Δάσους) θα μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο με πισίνες» /
τα πρώην βασιλικά κτήματα Τατοΐου περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο το 2003 και σταδιακά έχουν γίνει ορισμένες μόνο αναστηλωτικές εργασίες, καταγραφή μεγάλου μέρους κινητών αντικειμένων και εκπόνηση μελετών για επτά κτίρια, ενώ μία ακόμη μελέτη φέρει την υπογραφή της Ελληνικής Εταιρείας για την Κιθάρα /
καλές υπηρεσίες στο Τατόι πρόσφερε και η πρώην γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, επί των ημερών της οποίας ξεκόλλησαν πολλά από τα θέματα που αφορούν το πάντα αβέβαιο μέλλον του /
κυρίως, όμως, βρέθηκε από την πλευρά του κράτους ένας άνθρωπος πρόθυμος να υπερβεί τα γνωστά ιδεοληπτικά σχήματα που καταδικάζουν αυτό το μοναδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα και την Αττική μόνο και μόνο επειδή το Τατόι το δημιούργησαν μονάρχες /
όμως, δεν χρειάζεται να είσαι... βασιλικός για να μπορείς να κατανοήσεις τι έχεις στα χέρια σου: και, σίγουρα, δεν έχεις στα χέρια σου ένα... «μητροπολιτικό πάρκο», όπως πασχίζει να το βαφτίσει η ελληνική πολιτεία, γεμάτο καφενεία και εξοχικές ταβέρνες /
εδώ μιλάμε για ένα μοναδικής αρχιτεκτονικής και περιβαλλοντικής αξίας ιστορικό σύνολο που σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα θα αντιμετωπιζόταν με τον σεβασμό που του αξίζει /
αν θέλει η κυβέρνηση να κάνει «μητροπολιτικά πάρκα», ας κοιτάξει να σουλουπώσει λίγο το Πεδίον του Άρεως, να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από το Πάρκο Τρίτση ή να δει τι θα κάνει με το Γουδί (άλλο μητροπoλιτικό πάρκο στα χαρτιά) ή το Ελληνικό και ας αφήσουν το Τατόι στην ησυχία του /
χωρίς την αναστήλωση του κτιρίου του Ανακτόρου και την επαναφορά του στην αρχική του κατάσταση, τη δημιουργία μουσείου με την ιστορία της ελληνικής δυναστείας ή την ανάδειξη του υπέροχου βασιλικού κοιμητηρίου, κι όλα αυτά προς όφελος της «ταβερνοποίησης» του χώρου, ο στόχος να ξεχάσουμε τι ήταν και τι μπορεί να γίνει το Τατόι θα έχει επιτευχθεί /
εις βάρος όλων μας.