Είναι άλλη μια όμορφη ημέρα / και το γεγονός ότι δεν σκάω από τη ζέστη αρκεί για να μου φτιάξει η διάθεση / το ξέρω, ανήκω στους «προνομιούχους» της κρίσης / έχω δουλειά (ακόμα) και μπορώ να πληρώνω το νοίκι μου / επίσης, δεν σκέφτομαι το ένα ευρώ για την αφράτη τυρόπιτα που λιγουρεύομαι στη Σπύρου Μερκούρη, στο Παγκράτι / θεωρητικά, δεν έχουν αλλάξει πολλά στη δική μου ζωή, εκτός από τους φόρους, τα χαράτσια και αυτήν τη διαρκή αγωνία για το τι μας περιμένει στην άλλη γωνία / αλλά το γεγονός ότι δεν είμαι ένας από το ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες ανέργους δεν με κάνει αυτομάτως αναίσθητο ή ηλίθιο / ελπίζω, τουλάχιστον / αυτή η εισαγωγή έγινε γιατί σκέφτομαι σε ποια Ελλάδα ξεκινούσαν πριν από δυο χρόνια οι atenistas και σε ποια γιορτάζουν τα δεύτερα γενέθλιά τους / όντας πια«έξω από τον χορό», μπορώ να δω ποια ανάγκη έκανε μια χούφτα αθώους να πάρουμε σκούπες και φαράσια και να βγούμε στους δρόμους / ήταν το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για την Ελλάδα και οι atenistas, χωρίς να έχουν ιδέα, βρέθηκαν στην κορυφή του κύματος μιας ιστορικής μεταβολής / γι’ αυτό και το επικοινωνιακό ντεμαράζ που ενόχλησε ορισμένους / κι επειδή την έζησα αυτή την εποχή «από μέσα», σας διαβεβαιώνω ότι δεν προκαλέσαμε τίποτα, ήταν η πίεση των Μέσων τεράστια γιατί έβρισκαν στους atenistas τη θετική αύρα μιας κατά τα άλλα σκοτεινής εποχής που μόλις ξημέρωνε / επί της ουσίας, οι atenistas ήταν από τους πρώτους που είπαν αυτό που λέμε τώρα πολλοί περισσότεροι / για τα χάλια της χώρας δεν
φταίνε μόνο οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που εμείς ψηφίζαμε όσο μας έκαναν τα χατίρια / δεν φταίει μόνο ο «άθλιος» δικομματισμός που εμείς στηρίξαμε / υπάρχει κι ένα κομμάτι ευθύνης που μας αναλογεί / πως όλα αυτά τα χρόνια, που το χρήμα έρρεε και τα βάσανά μας ήταν αν θα πετύχουμε ένα πραγματικά φθηνό εισιτήριο για το Λονδίνο με την Εasyjet, επιτρέψαμε να συμβούν τέρατα / επίσης: όταν παρκάρω το σαρ βαλάκι μου πάνω σε ράμπα πεζών και ατόμων με ειδικές ανάγκες, δεν μου φταίει κανένα «κράτος» / εκεί υπάρχει ένα μερίδιο ευθύνης που προσπαθήσαμε να ξορκίσουμε με τις μούντζες στη Βουλή / αλλά, κατά βάθος, ξέρουμε / γι’ αυτό ξεφούσκωσαν γρήγορα / η γρήγορη επιτυχία των atenistas τούς έβαλε γρήγορα στο μάτι του κυκλώνα / προκάλεσε κύματα φθόνου και καχυποψίας / τα «χτυπήματα» ήταν κυρίως εξ αριστερών, με την πολύ κομμουνιστική λογική πως γινόμαστε λακέδες του συστήματος / θυμάμαι, μια μέρα στην Πατησίων μας σταμάτησαν δυο μεσήλικες / συνδικαλιστές του ΚΚΕ / «το ξέρετε πως αν βάφετε και καθαρίζετε θα απολύσουν τους υπαλλήλους από τους δήμους;» / ήταν κάτι που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου / οι atenistas συνεχίζουν να υπάρχουν κι αυτό είναι μια μικρή νίκη για την πόλη / δεν τους εξόντωσαν η ανθρώπινη κακία, η βαρεμάρα και η συνήθεια / και τα πράγματα θα φτιάξουν / όχι γιατί το λέω εγώ αλλά γιατί, παρά την κατάπτωση, την κούραση, τον πόνο, την απογοήτευση και τον φόβο, από κάτω γινόμαστε καλύτεροι / κι όσα περίεργα και τρομακτικά παρακολουθούμε να συμβαίνουν δεν είναι παρά το πολύ νευρικό ψυχορράγημα ενός κόσμου που πεθαίνει / άντε, στα τσακίδια.