Ανηφόριζα την Πανεπιστημίου το μεσημέρι του Σαββάτου και, αντί να χαρώ με το θέαμα του αχανούς «πεζόδρομου», μ’ έπιασε μελαγχολία / ήταν η ημέρα που ο δρόμος έκλεισε «συμβολικά» για την Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο / δεν ξέρω αν είχα επιτρέψει να με επηρεάσει η θλιβερή εικόνα της Ακαδημίας Αθηνών / το πιο ευγενικό κτίριο που έθρεψε ο αθηναϊκός κλασικισμός, γεμάτο συνθήματα και γκράφιτι / μάντρα εργοστασίου στην Πέτρου Ράλλη θα έχει λιγότερα / ανυπεράσπιστο και μονάχο, σε έναν ωκεανό βαρβαρότητας / και θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει σε ένα δοκίμιο του Ράμφου, που μίλαγε για το «ήθος στάνης» που έκανε τις πόλεις μας αυτό που είναι σήμερα / και σκέφτομαι, ποιο ήταν περισσότερο «αληθινό» εκείνο το Σάββατο που η Αθήνα έλαμπε; / η μουντζουρωμένη Ακαδημία ή τα new age δρώμενα με τους ποδηλάτες, τα σκέιτ και την επίφαση «αστικού πολιτισμού» που απλωνόταν με κάποια αμηχανία σε μια πόλη που ξέρουμε πολύ καλά πως τη φτιάξαμε έτσι για να μας μισεί (γιατί την καταστρέψαμε και την καταστρέφουμε κάθε μέρα) και να τη μισούμε (επειδή μας θυμίζει κάθε μέρα ποιοι είμαστε) /
δεν θέλω να καταντήσω ένας ακόμα πικρόχολος, αλλά ο καταναγκαστικός συμβιβασμός με τις δύο παράλληλες πραγματικότητες της Αθήνας κάποιες μέρες καταντάει μεγάλο ζόρι / από τη μία, το χαρούμενο πλήθος του απομεσήμερου με τους τριαντάρηδες μπαμπάδες, τα πολύ καλόγουστα καρότσια κι εμάς, τους αιώνιους εφήβους, πάνω σε καλογυαλισμένα ποδήλατα, να νομίζουμε ξαφνικά ότι η ξεχαρβαλωμένη πόλη μας έγινε Βαρκελώνη / και από την άλλη, τα ποικιλώνυμα τάγματα του μίσους (που αίφνης ανακαλύψαμε ψευτο-σοκαρισμένοι) να απεχθάνονται κάθε χαραμάδα χαράς, ευζωίας και γαλήνης / ελπίζω οι πρώτοι ή, τέλος πάντων, όσοι από τους πρώτους ήταν χθες στις πορείες να μην έκαναν τη χάρη στους δεύτερους / και ό,τι διαβάζετε σήμερα να μη μοιάζει με αφελές δοκίμιο ψαγμένου μαθητή της Έκτης Δημοτικού /
άκουγα τον γενικό γραμματέα του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, τον κ. Ηλία Βλαχάκη, να λέει (στο ραδιόφωνο του Σκάι, αν δεν κάνω λάθος) μερικά αυτονόητα πράγματα, που η δημοσιογραφία του χαρτομάντηλου αποφεύγει να προβάλλει / ότι, δηλαδή, είναι όντως πολύ στενόχωρο να βλέπεις μαγαζιά να κλείνουν, αλλά τα προηγούμενα χρόνια, τότε που ήταν πιο εύκολο να πάρεις δάνειο από το να πετύχεις άδειο ταξί, είχαμε γεμίσει με εμπορικά αταστήματα, που στην πραγματικότητα δεν χρειαζόμασταν / αλλά τα δάνεια επέτρεπαν και σε αυτούς να τα φτιάξουν και σε εμάς να αγοράζουμε αβέρτα / και τώρα που η βρύση δεν βγάζει πια νερό βλέπουμε την ιστορία από την ανάποδη / μου αρέσει αυτή η μισονυχτερινή μακέτα με το έτοιμο Φιξ / δεν πρέπει να υπάρχει πιο «γκαζωμένο» εργοτάξιο αυτή την εποχή στην Αθήνα / η αλήθεια είναι πως και ο ανταγωνισμός δεν δείχνει μεγάλος / ο εργολάβος έδωσε και ημερομηνία παράδοσης του έργου / 13 Οκτωβρίου 2013 / πολλά «13» μαζεύτηκαν και δεν μου αρέσει, αλλά και πικρόχολος και προληπτικός σε ένα και μόνο σημείωμα πάει πολύ!