Μέχρι πριν από λίγα χρόνια στο δεύτερο βιβλίο της Ιστορίας της Γ' Λυκείου οι ανυποψίαστοι μαθητές έπεφταν πάνω σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Πύργου Αθηνών που συνοδευόταν από την παρακάτω λεζάντα: «Το κατεστραμμένο αττικό τοπίο και το απρόσωπο ύφος της ελληνικής πρωτεύουσας δεν αποκρούουν πια ούτε το υπερβολικό ύψος, ούτε την ψυχρή κομψότητα του οικοδομήματος που υπακούει στο διεθνές στυλ των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων» /
ιδού τα προβλήματα της ελληνικής πόλης κατά τους συγγραφείς του παραπάνω πονήματος που κατά κακή μας τύχη εκπαίδευε τα Ελληνόπουλα να μισούν την αρχιτεκτονική με φιλοδοξίες ή τους ουρανοξύστες ως αρχετυπικές εκφράσεις του αδυσώπητου καπιταλισμού και του κεφαλαίου /
θα μου πείτε, πριν από λίγα χρόνια σε περιοδικό μεγάλης αστικής εφημερίδας (και όχι στον «Ριζοσπάστη» ή στην «Αυγή») είχε κάνει την εμφάνισή του κάτω από φωτογραφία της νεόκτιστης, τότε, γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου το εξής κείμενο: «Ο μελαγχολικός εργάτης και το πλοίο της άλλης εποχής, με φόντο την πρακτική, αλλά άχαρη μεγακατασκευή που εξυπηρετεί το βιαστικό πλήθος» /
με τέτοια μυαλά, δεν προκαλεί την παραμικρή εντύπωση το ότι η Αθήνα παραμένει η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ουρανοξύστες /
όχι για πολύ, όμως, καθώς το σχέδιο της Lamda Development για την αξιοποίηση του Ελληνικού προβλέπει την ανέγερση ενός πραγματικού ουρανοξύστη με κατοικίες και δύο μικρότερων, αλλά πάντως ψηλών κτιρίων /
στην πόλη μας απαγορεύεται η κατασκευή ψηλών κτιρίων, δηλαδή πάνω από 27 μέτρα, και προκειμένου να επιτραπεί η «κατ' εξαίρεση» ανέγερσή τους στο Ελληνικό θα εκδοθούν ειδικά Προεδρικά Διατάγματα, αφού πρώτα ελεγχθούν από το Συμβούλιο της Επικρατείας για να μην τρέχουμε μετά και δεν φτάνουμε /
ο βασικός λόγος για την αμηχανία που προκαλεί το θέμα των ψηλών κτιρίων στην Ελλάδα, και ειδικά στην Αθήνα, είναι ο φόβος μήπως υπάρξουν ανταγωνιστικές ως προς την Ακρόπολη κατασκευές /
αλλά κανείς δεν μιλάει για ουρανοξύστες στην Πλάκα ή στο Παγκράτι ή στα Εξάρχεια /
μιλάμε για την περιφέρεια της πόλης /
όταν, λοιπόν, αποδυναμώνεται ο παράγοντας «Ακρόπολη», αναδύονται στην επιφάνεια οι πραγματικοί λόγοι της καθολικής άρνησης, που φυσικά είναι ιδεολογικοί και έχουν να κάνουν με τη θεαματική επικράτηση κάθε αριστερής ιδεοληψίας στον δημόσιο λόγο /
η δαιμονοποίηση των ψηλών κτιρίων σχετίζεται και με το γεγονός ότι τα μοναδικά ψηλά κτίρια της Αθήνας χτίστηκαν κατά την περίοδο της χούντας, όταν ψηφίστηκε το διάταγμα περί ελευθέρας δόμησης, που προέβλεπε μέγιστο ύψος κτιρίων έως και 100 μέτρα /
όπως θυμίζει ο αρχιτέκτονας Ιωάννης Βικέλας, σχεδιαστής πολλών ψηλών κτιρίων στην Αθήνα, για να είναι δυνατή η έκδοση τέτοιας ειδικής άδειας έπρεπε να υπάρχει ένα ελάχιστο επιφανείας, κοντά στα 4 στρέμματα, και να λαμβάνονται όλα εκείνα τα μέτρα που δεν θα έβλαπταν τον ηλιασμό των γύρω κτιρίων /
ουσιαστικά, ο συντελεστής δόμησης και η χρήση του κτιρίου παρέμεναν ίδια όπως αν κτιζόταν μια συμβατική οικοδομή /
και, εννοείται, υπήρχαν περιορισμοί σχετικά με τις αρχαιότητες και τα φυσικά τοπόσημα /
αλλά αυτά ήταν «κακά πράγματα», «του διαβόλου» /
και αντί για τους διαβόλους, επιλέξαμε αυτό τον ατελείωτο τσιμεντένιο χυλό που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.