Δε σου ζητώ να νιώσεις. Σου ζητώ να μου δώσεις μία ευκαιρία να με μάθεις πιο βαθιά. Να μάθεις αυτά που θέλω να σου προσφέρω. Που είναι άπειρα. Να μάθεις το χαρακτήρα μου, το τι θέλω στη ζωή μου, και το κυριότερο, το τι αισθάνομαι για εσένα.
Δε σου ζητώ να με αγαπήσεις. Σου ζητώ να με αφήνεις να σε βλέπω. Δε θα παραφερθώ, τ' ορκίζομαι, θα είμαι τυπικός σαν ένας καλός φίλος, που μαζί του δεν τρέχει τίποτε το ερωτικό.
Δε σου ζητώ να με αγκαλιάζεις ή να με φιλάς, σου ζητώ να βγαίνουμε. Να κάνουμε πράγματα μαζί -συχνά και όχι με παρατεταμένες εξαφανίσεις και διακοπές επικοινωνίας-. Να ανακαλύπτουμε καινούργια στέκια, καινούργια μέρη, και να περνάμε όμορφα σαν παρέα.
Δε σου ζητώ τίποτε άλλο, παρά μόνο την παρουσία σου. Να σε βλέπω και να με βλέπεις, να με κρίνεις μέσα από την καθημερινότητα. Μέσα από τις πιο απλές στιγμές, τις πιο πεζές, τις πιο "χαλαρές"...
Και μετά από όλα αυτά, αφού με έχεις κρίνει, μπορείς να πάρεις τις αποφάσεις σου... Κι εγώ, θα τις σεβαστώ, για τον απλούστατο λόγο, ο οποίος είναι πως σ' αγαπάω και σε σέβομαι...
Μετά μπορείς να φύγεις αν θέλεις... Δε θα σε εμποδίσω. Αλλά δε θα πάψω να σ' αγαπάω.
Γιατί τίποτε απ' όσα αισθάνομαι για 'σένα δεν άλλαξε, και δε θα αλλάξει μέσα μου...
Σε Λατρεύω, να το ξέρεις...