Τελειώνει σιγά - σιγά το 2016 ...Χρονιά κι αυτή! Πόσα πράγματα, πόσα όνειρα, πόσες ελπίδες, πόσες απογοητεύσεις, πόσες νίκες, πόσες ήττες, πόσες πίκρες, τόσες χαρές! Ναι. Τόσες χαρές. Είμαι εγώ που το λέω. Που μιλάω για χαρές.
Εγώ: Δεσποινίς ετών 39. Που μόλις πριν από 11 μήνες, επιδιδόμουν σ' ένα σκληρό bras de fer με την κατάθλιψη κι έφτασα μέχρι του να σκέφτομαι να τελειώσω ότι ξεκίνησε πριν από 39 χρόνια.
Εγώ: Δεσποινίς ετών 39. Μόνη και κακοπληρωμένη κι όμως υποχρεωμένη να παλεύω καθημερινά για να ζω αξιοπρεπώς. Και να συνεχίσω να ζω,να ελπίζω, να ονειρεύομαι..
Εγώ: Δεσποινίς ετών 39. Που πρέπει να ζήσω και να ΖΗΣΩ με όλα κι όλα 634,69€/ μήνα..
Ναι. Αυτός είναι ο μισθός μου....14 χρόνια προϋπηρεσία στην ίδια εταιρεία κι άλλα 3 σε άλλες. Μηχανικός Πληροφορικής ΠΕ20, δύο ξένες γλώσσες, ένα σκασμό σεμινάρια κι επιμορφώσεις αλλά ...στο λογιστήριο της εταιρίας που δουλεύω δεν κράτησαν καν το πτυχίο μου. «Έτσι κι αλλιώς πια δεν πληρώνει, αλλά αν το θέλεις τόσο πολύ άφησέ μας μια κόπια», μου είπε η επικεφαλής με μια υποψία ειρωνικής κατανόησης.
Κι εγώ, έτσι για την αντίσταση ρε γαμώτο, δεν άφησα τίποτα. Πήρα την «κόπια» μου – πόσες χιλιάδες ευρώ, πόσα εκατομμύρια ώρες «πεταμένες» γι' αυτή την κόπια- κι έφυγα. Γύρισα στο πόστο μου και συνέχισα τη δουλειά μου..
Εγώ: Δεσποινίς ετών 39.. Μένω ακόμη με τους δικούς μου. Στο παιδικό μου δωμάτιο. Προσπάθησα να βρω ένα δικό μου σπίτι, αλλά ο λογαριασμός δεν βγαίνει: Πες 250€ το ενοίκιο (40 τετραγωνικά και πολλά σας λέω και 40ετίας το οίκημα) και 100€ οι λογαριασμοί και 150€ οι βενζίνες για να πηγαινοέρχομαι στη δουλειά και 200€ στα φαγώσιμα και ...ουπς! Ήδη είμαι «μέσα». Κι έτσι, δεν άλλαξα σπίτι. Απλά, έτσι για την αντίσταση ρε γαμώτο, άλλαξα κρεβάτι και χρώμα στους τοίχους του παιδικού μου υπνοδωματίου. Αυτό.
Εγώ: Δεσποινίς ετών 39.. Σκέφτηκα να επενδύσω σε μένα κι είπα να κάνω ένα μεταπτυχιακό ακόμη. Το είπα μάλιστα και σε μια παρέα. Λάθος. «Κάνε ένα γάμο καλύτερα τώρα που σε παίρνει ακόμη και άστα τα μεταπτυχιακά», η απάντηση κι η ομήγυρη να συμφωνεί και να κρυφο-φανερό-γελά. Κι εγώ, έτσι για την αντίσταση ρε γαμώτο, να στραβώνω το στόμα – γελάκι τύπου πονηρό-, να κλείνω το μάτι – το' χω δουλέψει πολύ το βλέμμα αυτό- και να διαβεβαιώνω πως και για τα δυο, γαμπρό και μεταπτυχιακό, δουλεύω εντατικά.
Κι έψαξα για μεταπτυχιακό: Το φθηνότερο 2.500€. Σε άλλη πόλη από τη δική μου.Και μένω σε νησί. Δεν είναι ανάγκη να σας ξαναπώ φαντάζομαι πως πληρώνομαι με 634,69€/ μήνα. Ε;
Εγώ είμαι που μιλώ για χαρές: Δεσποινίς ετών 39. Σε λίγο δεν θα μπορώ να κάνω παιδιά. Βιολογικά εννοώ. Αλλά πια δε με πειράζει (έτσι μου λέω κάθε μέρα και φτάνει η ώρα που θα το πιστέψω σίγουρα) γιατί ξέρω πως δεν θα μπορούσα να τους προσφέρω όσα ονειρεύτηκα κάποτε να προσφέρω στα παιδιά μου.
Ξέρετε, από πάντα μου έλεγα πως αν έκανα κάποτε παιδιά, θα' θελα, πριν τα παραδώσω στην ανθρωπότητα για να δημιουργήσουν τη δικιά τους γενιά, να τους έχω δώσει τόσες εικόνες που να μην χωράνε ούτε σ' ένα σκληρό δίσκο 5 Yottabyte!
Γιατί μόνο έτσι, μόνο μέσα από τις άπειρες παραστάσεις ανοίγει το μυαλό. Συμβουλές, κανόνες, υποδείξεις, πεπατημένες, στερεότυπα ..ΟΧΙ! Όλα στο καλάθι των αχρήστων ως μέσα καταπίεσης ψυχής και νου!
Οι εικόνες. Αυτές είναι το διαβατήριο για ένα καλύτερο αύριο.
Αλλά δε μπορώ..
Πώς να μπορέσω να δώσω κάτι σε κάποιον πριν πρώτα το κατακτήσω εγώ; Και πώς να γεμίσω το μυαλό μου παραστάσεις όταν πρέπει να ζήσω και να ΖΗΣΩ με όλα κι όλα 634,69€/ μήνα; Κι έτσι, για την αντίσταση ρε γαμώτο, φροντίζω να μην μου λείπει ποτέ η σύνδεση στο διαδίκτυο. Και γεμίζω τα μάτια μου και το μυαλό μου εικόνες κοιτώντας μια οθόνη.
Διαλέγω έναν προορισμό 1 φορά το εξάμηνο. Κι ύστερα ψάχνω ημερομηνίες και δρομολόγια. Και καταλύματα. Γεμίζω φακέλους με πληροφορίες. Ιστορία, μνημεία, αξιοθέατα, φωτογραφίες. Που να πας τι να φας, τι να δεις, το βασικό λεξιλόγιο .. Το βασικό λεξιλόγιο..
Βασικό. Η λέξη κλειδί της εποχής μας, στη χώρα που ζούμε είναι αυτή:βασικά. Οι περισσότεροι τα στερούνται. Χιλιάδες αυτοί που δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ, ένα μέρος να κοιμηθούν... Κι εγώ – τι ψυχή είναι αυτή Θεέ μου;- να ποντάρω εκεί και να λέω «Τα' χω αυτά». Κι ας είμαι δεσποινίς ετών 39: Μεγάλη για όλους, μικρή για μένα... Και να μετράω για χαρές που έχω να φάω κι ένα κρεβάτι να κοιμηθώ κι ας είναι στο παιδικό μου δωμάτιο.
Φαντάσου: Μετράω για χαρά που είμαι δεσποινίς ετών 39.. μεγάλη για νέα ξεκινήματα, μικρή για να παραιτηθώ αλλά πάντα ικανή για να ζήσω, να ελπίσω, να ονειρευτώ..