Παρόλο που η "Τέχνη του Πολέμου" έχει γραφτεί περισσότερο από 2.500 χρόνια πριν από τον διάσημο στρατηλάτη Sun Tzun , και όντας σίγουρα ένα από τα πιο διάσημα βιβλία την τελευταία 20ετια στον Δυτικό κόσμο, παραμένει ένα δοκίμιο που χρησιμοποιείται επί το πλείστον για ατάκες σε συζητήσεις της παρέας, είτε για να εντυπωσιαστεί η υποψήφια αγαπημένη της μιας βραδιάς. Ένα βιβλίο πολεμικής στρατηγικής που έχει μεταφερθεί και χρησιμοποιηθεί σε πολλούς διαφορετικούς τομείς της ζωής. Είτε μιλάμε για πόλεμο είτε για έρωτα είτε για επιχειρήσεις, η στρατηγική παραμένει η ψυχή μέσα στο σαρκίο των εξωτερικεύσεων και πράξεων. Μερικές φορές μπορεί να είναι ενστικτώδης η και αυθόρμητη ώστε να παρουσιάζεται σαν υποσυνείδητη και να επιτρέπει στο υποκείμενο να απολαμβάνει την ευτυχία της παρορμητικότητας αλλά αυτό είναι μια απλή ψευδαίσθηση.
Μια από τις στρατηγικές του Κινέζου στρατηλάτη αναλύει την περίπτωση ενδεχόμενης αναπόφευκτης μάχης με την ιδιαιτερότητα της συνειδητής απολυτής απώλειας εναλλακτικών για οπισθοχώρηση. Σε ένα πεδίο μάχης που κάποιος είναι παγιδευμένος ο μονός δρόμος είναι μπροστά. Η έλλειψη εναλλακτικών αναγκαστικά προσδίδει στους μαχητές μια επιπλέον ώθηση η οποία πηγάζει από το πρωτόγονο ένστικτο της επιβίωσης. Ουσιαστικά δημιουργείται ένα death ground scenario Αφήνοντας όμως τα πεδία των μαχών η άσκηση τέτοιων στρατηγικών αποδεικνύεται καθόλα δύσκολη ως ακατόρθωτη. Στην πραγματικότητα θα μπορούσαμε να πούμε ότι για την πλειοψηφία είναι ενάντια στα ένστικτα των ανθρώπων (counter intuitive). Το να χαράξει κάποιος έναν δρόμο διαγράφοντας όλες τις εναλλακτικές και πιο πολύ την επιλογή της επιστροφής σε μια πρότερη γνώριμη ασφαλή κατάσταση είναι άθλος. Είμαστε όλοι λίγο πολύ creatures of habit , παγιδευμένοι μέσα στις ζώνες ασφαλείας μας απολαμβάνουμε την καθημερινότητα.
Υπάρχει κάτι πολύ τολμηρό ή διαφορετικό που θα μας βγάλει από το τέλμα της συνήθειας? Αν ναι γιατί δεν το κάνουμε? Μάλλον καλύτερα γιατί δεν το έχουμε ήδη κάνει? Ίσως χρειάζεται να καταστρέψουμε τα δίχτυα ασφαλείας και να κάψουμε τα καράβια της επιστροφής, ίσως πρέπει μόνοι μας να εισέρθουμε σε ένα death ground και να μην κοιτάξουμε ποτέ ξανά πίσω. Άλλωστε όπως έχει ειπωθεί " Είναι καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά να μετανιώνεις για κάτι που θα μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες".