Περπατούσαμε στο δρόμο και σε μια βιτρίνα ενός μαγαζιού που ήταν κλειστό από καιρό είδαμε αυτόν τον μικρό κύριο.
Στην αρχή αναρωτηθήκαμε αν ήταν εγκλωβισμένος στο εγκαταλελειμμένο κατάστημα των Λουτρών Αιδηψού, ήταν όμως υπερβολικά καλοταϊσμένος για κάτι τέτοιο.
Το μαγαζί μπορεί να είχε κλείσει, αλλά ενωνόταν με την οικία του πρώην καταστηματάρχη κι έτσι ο γάτος έκοβε βόλτες στο χώρο, πηγαίνοντας πότε πότε πάνω στο σπίτι, κυρίως για να φάει, περνούσε όμως τις περισσότερες ώρες κάτω, στο μαγαζί.
Έβγαινε στην βιτρίνα και λιαζόταν και κάθε φορά που περνούσαμε προσπαθούσε να έρθει σε επαφή μαζί μας, παρά το τζάμι που μας χώριζε - στριφογύριζε, έκανε μίνι κωλοτούμπες και τεντωνόταν. Μια φορά έβαλε την πατουσίτσα του στο τζάμι, εκεί που ήταν το δάχτυλό μου, και χαιρετηθήκαμε...