Όπως αναφέρει η "Εφημερίδα των Συντακτών", ο Περιφερειάρχης Αττικής μιλώντας σε εκδήλωση του ομίλου σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος ο περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός είπε «αν με ρωτούσε κανείς τι παράγεται εδώ στην Αττική θα του έλεγα ότι έχουμε πολλούς μετανάστες, αλλά δυστυχώς αυτοί δεν ανεβαίνουν στα ράφια».
Είναι πραγματικά μια ακατανόητη, ανόητη δήλωση. Και δεν την καταλαβαίνω και πολύ.
Ήθελε λογικά να πει ότι στην Περιφέρεια για την οποία αυτός είναι υπεύθυνος, δεν παράγονται προϊόντα που θα μπορούσαν να πωλούνται στα σούπερ μάρκετ. Θα μπορούσε να σταματήσει εκεί, και να αναζητήσει τις ευθύνες.
Φταίει καθόλου το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούσε όταν ο ίδιος εκλέχτηκε Περιφερειάρχης;
Μήπως φταίει και ο ίδιος που είναι τόσα χρόνια Περιφερειάρχης και δεν έκανε πολλά πράγματα ώστε να παράγονται στην Αττική προϊόντα;
Όχι! Τίποτα απ' τα δύο. Φταίνε μόνο οι μετανάστες που πλημμύρισαν την Αττική και πηγαίνουν με το ζόρι και εμποδίζουν με το ζόρι κάθε προσπάθεια παραγωγής προϊόντων!
Ο συλλογισμός του μπάζει από παντού. Το ότι υπάρχουν μετανάστες σε μια περιοχή (δηλαδή φτηνά εργατικά χέρια, τα οποία οι Έλληνες θα εκμεταλλευτούν στυγνά, χωρίς ασφάλιση φυσικά) συνήθως έχει ως αποτέλεσμα μεγάλη παραγωγή!
Είναι τρικυμιώδης, στο συγκεκριμένο θέμα, η λογική του 61χρονου σήμερα Περιφερειάρχη Αττικής - που είχε βρεθεί πρόσφατα ξανά στην επικαιρότητα λόγω της ανόητης επίθεσης στελεχών και βουλευτών του Σύριζα εναντίον του στο περιφερειακό συμβούλιο.
Ο Γιάννης Σγουρός, όπως διαβάζω στην Βικιπαίδεια, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1952.
Στα 12 του ξεκίνησε να αγωνίζεται στην ομάδα μπάσκετ του Έσπερου Θεσσαλονίκης. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1970, μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου προσλαμβάνεται αρχικά ως κλητήρας στον τραπεζικό ομίλο της Alpha Τράπεζα Πίστεως, και στην συνέχεια αναδεικνύεται ως ανώτερο στέλεχος της τράπεζας.
Παράλληλα, υπήρξε αθλητής της ομάδας καλαθοσφαίρισης από το 1971 έως το 1980 στον Μίλωνα που αγωνιζόταν στην Α2 Εθνική κατηγορία, ενώ από το 1972 ως το 1981 υπήρξε προπονητής των παιδικών και εφηβικών τμημάτων και έπειτα προπονητής της ομάδας καλαθοσφαίρισης των ανδρών. Τον επόμενο χρόνο, ανέλαβε την προεδρία του αθλητικού συλλόγου, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1996. Από 1984 έως το 1996, υπήρξε παράλληλα πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών (ΕΟΑΒ). Το 1987, υπήρξε πρώτος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, ενώ τον επόμενο χρόνο ανέλαβε την αντίστοιχη θέση στην Παγκόσμια Ομοσπονδία.
Η ενεργή ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, σταματά όταν αναλαμβάνει από τις 23 Οκτωβρίου 1996 γενικός γραμματέας Αθλητισμού του υπουργείου Πολιτισμού. Παράλληλα με την θέση του παράγοντα στις ομοσπονδίες άρσης βαρών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, συμμετείχε στην επιτροπή διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων από το 1996 έως το 1997, υπήρξε ταυτόχρονα μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής από το 1996, και έπειτα μέλος της οργανωτικής επιτροπής από το 1998 έως το 2001. Στην θέση του γενικού γραμματέα Αθλητισμού παρέμεινε έως το 2001. Το 2003, εκλέγεται στις αυτοδιοικητικές εκλογές νομάρχης Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι την κατάργηση της νομαρχίας με την εφαρμογή της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης του σχεδίου Καλλικράτης το 2010. Το 2009, ανακηρύχθηκε ισόβιος γενικός γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, υπήρξε υποψήφιος περιφερειάρχης της Αττικής με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ με το οποίο και εκλέχθηκε ως ο πρώτος αιρετός περιφερειάρχης.
Είχε τη στήριξη του Πασόκ, λοιπόν, και για να γίνει γενικός γραμματέας Υπουργείου, και για να γίνει Νομάρχης Αττικής, και για να γίνει Περιφερειάρχης Αττικής. Και τώρα; Τώρα που το ΠΑΣΟΚ πιάνει δεν πιάνει 5% και η στήριξή του δεν αρκεί για να ξαναβγεί Περιφερειάρχης;
Μήπως κλείνει το μάτι -περιφερειακές εκλογές έρχονται την άνοιξη- σε ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, ανακαλύπτοντας ότι η Αττική (στην οποία είναι Νομάρχης και Περιφερειάρχης εδώ και 10 χρόνια!) παράγει μόνο 'άχρηστους' μετανάστες;
Όσο για το «αν με ρωτούσε κανείς τι παράγεται εδώ στην Αττική θα του έλεγα ότι έχουμε πολλούς μετανάστες, αλλά δυστυχώς αυτοί δεν ανεβαίνουν στα ράφια», προτείνω να ανεβάσουμε στα ράφια τον ίδιο κύριο Σγουρό. Και να δούμε αν θα θελήσει να τον αγοράσει ποτέ κανείς.