Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Οι 16 πιο ενδιαφέροντες Έλληνες του ποδοσφαίρου (από κάποιον που δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο)

Με αφορμή την πρόκρισή μας στους 16 του Μουντιάλ

Οι 16 πιο ενδιαφέροντες Έλληνες του ποδοσφαίρου (από κάποιον που δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο)

 

"Ενδιαφέρων" δε σημαίνει καλός ή κακός. Για κάποιον σαν εμένα που δεν παρακολουθεί ιδιαίτερα τίποτα απ' όσα γίνονται, αυτοί είναι οι 16 άνθρωποι που μου τράβηξαν την προσοχή, από τότε που ήμουν παιδάκι, μέχρι σήμερα...

 

Με τυχαία σειρά: 

 

 

1. Αχιλλέας Μπέος

 

 

O πρωταγωνιστής της υπόθεσης των στημένων παιχνιδιών με τις κασέτες, τις απειλές κλπ, μετά τις διώξεις για κακουργηματικές πράξεις, βρέθηκε φέτος Δήμαρχος της ομορφότερης (για μένα) ελληνικής πόλης. Ο υπόδικος Αχιλλέας Μπέος αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα, δυστυχώς, τίποτα δεν είναι αδύνατον...

 

 

 

 

2. Βουτυρίτσας

 

 

Γενικά στα μέσα των '80ς η έκπληξη που είχε κάνει η ομάδα της Λάρισας έκανε πανελληνίως γνωστούς όλους τους παίκτες της, και ο ένας είχε καλύτερο όνομα απ' τον άλλον. Θυμάμαι τον Πατσιαβούρα. Τον Μητσιμπόνα. Αλλά κυρίως τον Βουτυρίτσα γιατί υπήρχε ένα σαχλό ανέκδοτο που λέγαμε τότε στο Δημοτικό, κάτι του στυλ "Γιατί δεν παίζει η Λάρισα όταν έχει ήλιο; - Για να μη λιώσει ο Βουτυρίτσας".

[Aπ' ό,τι μαθαίνω, σήμερα ο πρώην παίκτης είναι Καθηγητής Φυσικής.]

 

 

 

 

3. Ντούσαν Μπάγεβιτς 

 

 

Δεν είναι Έλληνας αλλά σχεδόν έχει γίνει. Προπονητής σε διάφορες ελληνικές ομάδες, αξιοπρεπής και καλός, μου έκανε εντύπωση για δύο πράγματα: 1) Πώς ποτέ δεν μπόρεσε να μάθει ανεκτά ελληνικά, και 2) Το μόνιμα ηττημένο, στεναχωρημένο ύφος του, στις συνεντεύξεις τύπου μετά τους αγώνες. [Όταν ήταν προπονητής του ΠΑΟΚ και τον έβλεπα να μιλά στην tv μουτρωμένος και απογοητευμένος, ρωτούσα τον μπαμπά μου: "Χάσαμε πάλι;" "Όχι, νικήσαμε 4-0" "Και πότε θα χαρεί λιγάκι αυτός ο άνθρωπος;"!]

 

Γενικά δεν βρήκα καθόλου φωτογραφίες του που γελάει ή χαμογελάει, 

εκτός ίσως απ' αυτήν 

 

 

 

 

 

4. Μάκης Ψωμιάδης

 

uh-oh

 

Πραγματικά απ' τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους (με τη χειρότερη των εννοιών) ανθρώπους του ελληνικού ποδοσφαίρου: Όποιος έχει δει το ντοκιμαντέρ του Κώστα Βαξεβάνη για τον Μάκη Ψωμιάδη δεν αποκλείεται να ανατρίχιασε όπως κι εγώ με την πιθανότητα ο Μ.Ψωμιάδης να είναι όντως ο βασανιστής της χούντας που ντυνόταν ιερέας. Και το ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο δέρνει κάποιον -όχι στη χούντα, στην σχετικά σύγχρονη εποχή- ήταν επίσης φρικιαστικό. 

 

 

 

 

5. Νίκος Αναστόπουλος

 

Και ως ποδοσφαιριστής (θυμάμαι λέξη προς λέξη τη διαφήμιση, στην οποία καταχαίρεται επειδή βάζει rexona)

 

 

 

Kαι αργότερα στον πάγκο, σε αυτό το κλασικό στιγμιότυπο

 

 

 

 

 

6. Κούγιας

 

 

Επειδή αγαπάει το ποδόσφαιρο

 

 

 

 

7. Βασίλης Χατζηπαναγής

 

 

Διαβάζω στα Νέα, πρόσφατο άρθρο που εξηγεί γιατί δεν τον άφησαν να παίξει ποτέ στην Εθνική Ελλάδος:

 

Τον αποκάλεσαν «Νουρέγιεφ του ελληνικού ποδοσφαίρου». Πολλοί ισχυρίζονται ότι μπορούσε να ντριπλάρει μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο! Αλλοι λένε ότι δεν τον γέννησε μάνα αλλά μπάλα! Ολοι όμως συμφωνούν ότι είναι ο πιο χαρισματικός και ο πιο αδικημένος ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα, αφού δεν κατάφερε να φορέσει ποτέ την φανέλα της Εθνικής Ελλάδος.

[...] «Η μεγάλη μου πίκρα ήταν ότι δεν έπαιξα στην εθνική ομάδα, που είναι ο καθρέφτης για κάθε παίκτη, ενώ και με τον Ηρακλή δεν μπορέσαμε να αγωνιστούμε στην Ευρώπη» λέει ο Βασίλης και συνεχίζει: «Πιστεύω ότι όσον αφορά την εθνική ομάδα πλήρωσα και τα πολιτικά φρονήματα του πατέρα μου, ο οποίος ήταν αριστερός μέχρι το τέλος της ζωής του. Είχα πάει πολλές φορές στην Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Σοβιετικής Ενωσης και ρωτούσα γιατί δεν μπορώ να παίξω στην Ελλάδα. Εκείνοι μου έλεγαν ότι το χαρτί που ζητούσε η ΕΠΟ, με το οποίο θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι λανθασμένα με χρησιμοποίησαν στην εθνική τους ομάδας, δεν μπορούσε να δοθεί γιατί τότε η Ολυμπιακή Επιτροπή θα ζητούσε πίσω το χάλκινο που πήραν στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, αφού για την πρόκριση της Σοβιετικής Ενωσης είχα αγωνιστεί ως βασικός σε όλα τα παιχνίδια των προκριματικών. Μου είχαν πει ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να ζητήσει να γίνει ένα ειδικό δικαστήριο, στο οποίο θα αποδείκνυαν ότι οι γονείς μου είναι Ελληνες - όπως και ήταν - και έτσι θα μπορούσα να αγωνιστώ με την Εθνική Ελλάδος, όμως αυτό δεν έγινε ποτέ».

 

 

 

 

8. Κοσκωτάς / Ντέταρι

 

 

Τους βάζω μαζί γιατί ενώ ο Κοσκωτάς φαινόταν ότι ήταν μέγας απατεώνας, αγόρασε τον Ολυμπιακό κι άρχισε να φέρνει διάσημους παίκτες, και ξαφνικά έγινε αγαπητός, απέκτησε μια ιδιότυπη ασυλία. Ευτυχώς που δεν κατέβηκε στην πολιτική... 

 

 

 

 

 

9. Ραπτόπουλος

 

 

Για τις επιμορφωτικές του εκπομπές, που βλέπονται και από έναν άσχετο που έχει χάσει ποδοσφαιρικά επεισόδια...

 

 

 

 

10. Παύλος Παπαιωάννου

 

 

 

Δεν τον ξέρω ως ποδοσφαιριστή, τον ξέρω όμως επειδή έτυχε να έχει ολόγυμνή φωτογράφιση στο πρώτο Playboy που διάβασα στη ζωή μου. [Τώρα διαβάζω ότι ήταν από Έλληνα πατέρα και Βραζιλιάνα μητέρα, και έπαιζε στην ΑΕΚ.]

 

 

 

 

11. Γιώργος Κούδας

 

 

Ο ήρωας της Θεσσαλονίκης

Ήταν άριστος τεχνίτης της μπάλας, πολύ καλός οργανωτής και εξίσου καλός σκόρερ. Οι περίτεχνες ενέργειές του τον έκαναν εξαιρετικά αγαπητό στους φιλάθλους του Π.Α.Ο.Κ. όπου αγωνίστηκε από το 1963 έως το 1984. Ήταν όμως ποδοσφαιριστής του "Δικεφάλου" και στα εφηβικά τμήματα του συλλόγου, ήδη από το 1958. Οι φίλοι του Π.Α.Ο.Κ. τον αποκαλούσαν "Μεγαλέξανδρο".

Το καλοκαίρι του 1966 αποκτήθηκε από την ομάδα του Ολυμπιακού, στην οποία όμως ουδέποτε αγωνίστηκε σε επίσημο παιχνίδι, γιατί δεν δόθηκε συγκατάθεση από τη διοίκηση του Π.Α.Ο.Κ. (δεν υπήρχαν ακόμη τα επαγγελματικά συμβόλαια) κι αυτό ως αποτέλεσμα είχε να μείνει για περίπου 2 χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης.

 

 

Η ιστορία εκείνη προκάλεσε και βεντέτα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, που κράτησε πολλά χρόνια.

Αγωνίστηκε σε 504 αγώνες πρωταθλήματος και σημείωσε 133 γκολ, ενώ στο κύπελλο σε 70 συμμετοχές σκόραρε 27 γκολ. Συνολικά μαζί με τους ευρωπαϊκούς αγώνες και τα φιλικά έχει αγωνιστεί 780 φορές με τη φανέλα του Π.Α.Ο.Κ., σκοράροντας 220 τέρματα. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας την περίοδο 1975-1976 και 2 κύπελλα Ελλάδας, το 1972 και 1974. Ως αρχηγός της ομάδας, ευτύχησε ο ίδιος να σηκώσει πρώτος αυτά τα τρόπαια. [βικιπαίδεια]

 

 

 

 

12. Κυριάκος Θωμαϊδης

 

Ο Δικαστής. 

 

 

 

 

 

13. Γιάννης Διακογιάννης 

 

"Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί, του Διακογιάννη η φωνή!" τραγουδούσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. 

 

Ας ακούσουμε τη φωνή του, απ' το περίφημο Μουντιάλ του '86 και ένα παιχνίδι με τον Μαραντόνα...

 

 

+

 

Το καλύτερο ποδοσφαιρικό τραγουδι όλων των εποχών:

 

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ - ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ

 

 

 

 

 

14. Σκορδάς

 

 

Δεν τον γνώριζα αλλά τον έμαθα -ως Πρόεδρο του Άρη- γύρω στο 2005, όταν η φίλη μου η Βάγια μου εξομολογήθηκε ένα μπέρδεμα: Οι τοίχοι της Θεσσαλονίκης είχαν γεμίσει με το σύνθημα "ΣΚΟΡΔΑ ΦΥΓΕ!". Έτσι με κεφαλαία που ήταν και δεν φαινόταν πού έμπαινε ο τόνος, και έτσι άσχετη όπως ήταν κι αυτή με ποδόσφαιρο, για μήνες πίστευε ότι το σύνθημα αφορούσε την Φαίη Σκορδά, τηλεπαρουσιάστρια τότε σε κανάλι της Θεσσαλονίκης...

 

 

 

 

15. Δημήτρης Σαραβακος

 

Ο δημοφιλέστερος ποδοσφαιριστής όταν ήμουν παιδί. 

 

Εδώ σε ένα αρχειακό διαμάντι - συνέντευξη στον Φρέντυ Γερμανό

 

 

 

 

 

16. Θοδωρής Ζαγοράκης

 

 

Μια πραγματικά φανταστική φωτογραφία του Ευρωβουλευτή μας...!

 

 

 

============

 

 

 

Προσθέστε κι άλλους στα σχόλια :)