Αρχαιολόγος, Μέλος ΟΝΝΕΔ, Υπ.Περιφερειακή Σύμβουλος Βορείου Τομέα Αττικής με το συνδυασμό του κ. Κουμουτσάκου. Η Έλλη Παπαγγελή συζητιέται έντονα τις τελευταίες ημέρες, μετά από μια σειρά status στο Facebook της, που πολλοί πιστεύουν ότι δεν τα έγραψε καν αυτή (αλλά ότι κάποιοι χρησιμοποιούν το ελκυστικό πακέτο της και τους χιλιάδες ακόλουθούς της για να περάσουν τα, έως και ακροδεξιά, μηνύματά τους).
Διάβασα κάποια σχόλια γι' αυτήν:
"Η γυναίκα αυτή για κάποιο λόγο δέχεται να παραστήσει τη βιτρίνα σε ένα λογαριασμό στο Facebook που ψαρεύει ακροδεξιούς ψηφοφόρους."
"Δεν νομίζω ότι παριστάνει τίποτα περισσότερο, από αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Μια ανιστόρητη, κουμπαρό - Σαμαρό -Μπεμπέκα, που φιλοδοξούσε μετά τα show της πασαρέλας και της tv, να διεισδύσει και στο show της πολιτικής. Της δόθηκε η ευκαιρία το έκανε."
"Παρακολουθώ τα πόστ της κοπέλας στο fb(η οποία πήρε και πόστο σε τοπική της ΝΔ στην Αθήνα τελευταία).Εντάξει έχει άποψη αλλά δεν είπε πώς είναι επαγγελματίας πολιτικός ούτε είναι καμιά καθηγήτρια πολιτικών επιστημών. Μοντέλο με πτυχίο αρχαιολογίας που διαφημίζει κολλαγόνα είναι. Και εντάξει το ο,τι είναι μιά αντικειμενικά πολύ ωραία κοπέλα δεν σημαίνει πώς δεν πρέπει να είναι και πολιτικοποιημένη."
"Το μοντέλο που διαφημίζει κολλαγόνα Ξενοφών που "δεν μας είπε, ότι είναι επαγγελματιίας πολιτικός ή καθηγήτρια πολιτικών", να περιοριστεί σε αυτό τότε. Να διαφημίζει το πολύ ωραίο κατά πως λέτε προσωπάκι της, ή ότι άλλο ωραίο διαθέτει τέλος πάντων, και να μην αναμειγνύεται με την πολιτική και κυρίως να μην δημοσιοποιεί με την υπογραφή της, φασιστικά κείμενα, που παραποιούν την ιστορία.
Το ότι τα κείμενα δεν είναι δικά της μου βρωμάει από καιρό, απλά εγώ θεωρούσα ότι έχει κάποιον να συντηρεί τη σελίδα της και να της γράφει τα πολιτικά κείμενα, στο πλαίσιο χτισίματος του προφίλ της στο δεξιό ακροατήριο της Ν.Δ. ενόψει ενδεχόμενης (;) καθόδου της ως υποψήφιας βουλευτή (μετά από υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος στις τελευταίες εκλογές).
Και η ίδια (ή όποιος χειρίζεται το λογαριασμό της) απάντησε σε όλα τα παραπάνω σενάρια:
"Εγώ νομίζω ότι όλα είναι σχέδιο της Λέσχης Body-builderberg. Δεν εξηγείται αλλιώς."
Το γεγονός πάντως παραμένει: Κερδίζοντας likes στην αρχή για την ομορφιά και το sex appeal της, σιγά σιγά κερδίζει like και για τις πολιτικές θέσεις που πρεσβεύει (ή που της γράφουν άλλοι).
Το κείμενό της για το Πολυτεχνείο, που σήμερα το κατέβασε άρον άρον μετά από τις αντιδράσεις, βασίστηκε σε υπαρκτές υπερβολές και θρύλους που ακολουθούσαν το Πολυτεχνείο, για να φτάσει στην άλλη πλευρά, στο άλλο άκρο.
Μερικά αποσπάσματα:
Γύρω από τα γεγονότα του Νοεμβρίου '73 στήθηκε ένα πλέγμα θρύλων, ρητορικών υπερβολών και ασύστολων ψευδών, που μόνο σκοπό είχε να ξεπλύνει το βαρύ ποινικό μητρώο της κομμουνιστικής αριστεράς και να την νομιμοποιήσει πολιτικά. Με το «Πολυτεχνείο» η αριστερά χάλκευσε το ιδεολόγημα της ηθικής της ανωτερότητας, προβάλλοντας ως πανεθνικό αγώνα κατά της τυραννίας αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μια εφηβική εξέγερση. Το ανθολόγιο των ψεμάτων είναι εντυπωσιακό: μας είπαν για την όμορφη Ηλένια που την αναζητούσε με δάκρυα ο καλός της, για να αποδειχθεί ότι ήταν μια φωτογραφία φωτομοντέλου που διαφήμιζε σαμπουάν... Μας είπαν για ομαδικούς τάφους και εκατοντάδες νεκρούς, χωρίς ποτέ τίποτα να αποδειχθεί... Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του.
Στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1980 το Πολυτεχνείο λειτούργησε ως ο απόλυτος καθεστωτικός μύθος νομιμοποίησης του πασοκισμού. Μια στυγνή αριστερή ορθοφροσύνη επιβλήθηκε σε κάθε κύτταρο δημόσιου χώρου και δημόσιου λόγου: στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τις δημόσιες υπηρεσίες, παντού. Όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα ψεύδη περί Πολυτεχνείου στιγματιζόταν ως «φασίστας» και «χουντικός», ενώ κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του. Μια ιδεολογική τρομοκρατία αριστερής έμπνευσης που επέβαλε έναν ωμό ηθικό μανιχαϊσμό: οι πολίτες χωρίζονταν σε «καλούς» αριστερούς-«προοδευτικούς», και κακούς που μάταια επέμεναν να απαντούν με ορθολογικά επιχειρήματα στον παραληρηματικό αριστερίστικο λόγο που αγνοούσε την πραγματικότητα.
Κάτω από το κάλυμμα του αντιχουντικού και αντιφασιστικού λόγου, ο μύθος του Πολυτεχνείου δεν ήταν παρά προπαγάνδα αριστερών δογμάτων. Μας επέβαλαν να προσκυνάμε νέα τοτέμ και να συμμετέχουμε σε γιορτές μνήμης και πορείες για «δημοκρατία», μόνο για να διαιωνίσουν τη δική τους κυριαρχία. Φτάνει πια. Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν.
*Εντυπωσιακό ότι αυτά και αρκετά άλλα, έγραψε, μόνη της όπως υποστηρίζει η ίδια, αυτή η γυναίκα που στην άλλη της καριέρα κάνει πρόθυμα την άλαλη γλάστρα.
Η ΕΛΛΗ ΠΑΠΑΓΓΕΛΗ ΛΕΕΙ ΤΗ ΛΕΞΗ «ΕΛΛΗ» ΟΝ ΚΑΜΕΡΑ.
[Δεν την κατηγορώ για κάτι άλλο πέρα απ' τις μη ανθρωπιστικές απόψεις της: Είναι και όμορφη και έξυπνη. Βέβαια, αν προσπαθήσεις να καταρρίψεις, με τον ίδιο τρόπο, διάφορους θρύλους όπως είναι το Κρυφό Σχολειό, ή ο Χορός του Ζαλόγγου τότε για την κυρία Παπαγγελή και τους ομοίους της είσαι "προδότης". Μόνο οι ίδιοι δικαιούνται να 'ξεσκεπάζουν' τις ιστορικές υπερβολές, και κανένας άλλος.]
Να πώς μπορείς να υποβαθμίσεις ένα συμβάν:
Μεγαλοποιώντας το τόσο πολύ, λέγοντας πως κάποιοι υποστήριξαν τέρατα σχετικά μ' αυτό - και μετά να έρθεις αποκαθιστώντας την "αλήθεια", περνώντας το μήνυμα ότι "αφού δεν ήταν τόσο τραγικά όσο το είχαν παρουσιάσει κάποιοι, δεν πολυπειράζει".
Ας πούμε: Κάποιοι αυτοκτόνησαν λόγω της κρίσης. Τα νούμερα έχουν παραφουσκωθεί και έγινε γίνει όντως πολιτική εκμετάλλευσή τους. Παρ' όλα αυτά κάποιοι όντως αυτοκτόνησαν λόγω χρεών.
Να πώς θα μπορούσα να το υποβαθμίσω, ακολουθώντας την παραπάνω λογική: "Μας είπαν ότι μισό εκατομμύριο Έλληνες αυτοκτόνησαν! Και μας είπαν ότι ο ηγέτης μας ο Σαμαράς πήγε αυτοπροσώπως και τους έδωσε το πιστόλι για να το κάνουν! Όμως τίποτα δεν αποδείχτηκε, και οι νεκροί απ' τις αυτοκτονίες είναι απειροελάχιστοι σε σχέση με αυτά που ακούστηκαν".
Αυτό που κάνουν οι "αρνητές του Πολυτεχνείου" είναι απλό - και πιάνει, επειδή βασίζεται σε κάποιες αλήθειες.
Λένε πχ. "Μας είπαν ότι 1000 άτομα πέθαναν λόγω της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά τελικά πέθαναν μόνο καμιά πενηνταριά. Να τελειώνουμε με τους μύθους και τις αρλούμπες!"
Οι νεκροί είναι αυτοί που είναι, όσοι κι αν είναι.
Το αν πέθαναν μέσα, ή στους γύρω δρόμους (εξαιτίας της καταστολής της εξέγερσης) πρέπει να διευκρινίζεται, και κανείς να μη λέει υπερβολικά ή ανυπόστατα πράγματα.
Όμως δεν είναι διαγωνισμός νεκρών, όπου ο μεγάλος αριθμός τους θα δικαιολογούσε θριαμβολογία ενώ ο μικρός αριθμός θα γελοιοποιούσε τη γιορτή.
Το Πολυτεχνείο έμεινε στη μνήμη γιατί σε μια εποχή που ακόμα και να πεις ή να γράψεις κάτι εναντίον της δικτατορίας σήμαινε βασανιστήρια, σήμαινε φυλάκιση, σήμαινε εξορία σε ξερονήσια, για χρόνια, κάποιοι το τόλμησαν.
Κάποιοι αντιστάθηκαν όταν το ρίσκο δεν ήταν μόνο ότι θα τους ρίξουν δακρυγόνα τα ΜΑΤ ή ότι θα τους βαρέσουν με το γκλομπ, αλλά απείρως μεγαλύτερο.
Και γι' αυτό τιμάμε (όσοι θέλουμε, δεν θα υποχρεώσουμε την κυρία Έλλη Παπαγγελή να το κάνει με το ζόρι) και τους νεκρούς και τους ζωντανούς που βρέθηκαν μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, με κίνδυνο της ζωής τους.
Δεν συγκεντρώθηκαν για να ζητήσουν περισσότερες εκδρομές στη Μύκονο με την ΔΑΠ: Απαιτούσαν ελευθερία, σε μια χώρα που είχε καταργήσει και την ελευθερία και τις εκλογές.
Κι ό,τι και να συνέβη μετά, ακόμα κι αν οι επιζώντες μας απογοήτευσαν στην πορεία, τίποτα δεν σβήνει τη σημασία της κίνησής τους, το θάρρος και τη δύναμή τους.