__________________
1.
Α μπα μου καλημέρα! Καταρχήν να ευχηθώ να είναι γερό και καλότυχο το παιδάκι σου, με μια ζωή γεμάτη ευτυχισμένες στιγμές! Το concept της ιστορίας μου συνηθισμένο..εγώ απροπόνητη (με αυτογκόλ στο 90')..Χώρισα πριν κανα χρόνο από 10 σχεδόν χρόνια σχέση. Στα πρώτα άντα εγώ..πέρασα καλά..φίλοι..εκδρομές..έξοδοι..αρκετό σεξ χωρίς δεσμεύσεις..η ανεμελιά μιας single δηλαδή..που όπως και να το κάνουμε, ούσα σε μια τόσο μεγάλη σχέση τα είχα στερηθεί - περιορίσει. Κι εκεί που έλεγα ότι είμαι γαμάτη και τι καλά περνάω..τσααακ μου σκάει η καρακαψούρα του κερατά και άντε να τη διαχειριστείς τώρα! Λοιπόν ο τύπος συνομήλικος, παλιός γνωστός βρεθήκαμε μετά από χρόνια..η σχέση ξεκίνησε τύπου φιλικά (σιγά μην ανταλλάζαμε και λευκώματα) για αρκετό διάστημα..Έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις, γενικά εκτιμά την άποψή μου και εμένα ειδικότερα. Εγώ εν τω μεταξύ να καραγουστάρω..και μια των ημερών γίνεται η φάση. Ξεκαθαρίσαμε εν τω μεταξύ ότι κανένας από τους δύο δεν είναι έτοιμος για το κάτι παραπάνω (προσφάτως χωρισμένος - παρατημένος από την πρώην και αυτός, με αρκετά ψυχολογικά υπολείμματα για τα οποία έχουμε συζητήσει κιόλας). Όντας εκ φύσεως άνθρωπος κλειστός (και κλειδαμπαρωμένος με κλειδαριά ασφαλείας, λουκέτα και σύρτες, όχι αστεία), που δεν μιλάει πολύ για τον εαυτό του..δεν εκφράζει τα συναισθήματά του και έχει πάααρα πολλές άμυνες..(σκέψου ότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το πρόβλημα αυτό το είχε με όλες τις πρώην του, οι οποίες τελικά δεν άντεχαν κι έφευγαν).Να τονίσω εδώ ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να φύγει μόνιμα στο εξωτερικό οπότε ένας από τους λόγους που λέει ότι δε θέλει να μπλέξει συναισθηματικά είναι αυτός. Συνεχίστηκε λοιπόν μια επαφή, περισσότερο θα την χαρακτήριζα σχέση του Σαββατοκύριακου, αφού την υπόλοιπη εβδομάδα ζήτημα να ανταλλάζαμε 2 μηνύματα ή κανά τηλέφωνο. Το ΣΚ όμως που βρισκόμασταν η φάση ήταν εντελώς ζευγαρίστικη και σαν να μην πέρασε μια μέρα..κοινές έξοδοι..ταινίες και χουχουλιάσματα στο σπίτι..να κοιμόμαστε αγκαλιά και γενικά η τρυφερότητα σε όλο της το μεγαλείο. Στο μεταξύ λογάκια από μέρους του που μαρτυρούσαν μελλοντικές σκέψεις..και όταν φύγω τα πρώτα εισιτήρια που θα βγάλω θα είναι για σένα..και θα κάνουμε αυτό και το άλλο κλπ κλπ. Την υπόλοιπη εβδομάδα επικοινωνία μία στο τόσο..Ε θα τρελαθώ!! Η δική μου στάση φιλικοσυναισθηματική, δεν λέω μεγάλες κουβέντες, δεν δείχνω πόση καψούρα τον έχω γιατί είναι σίγουρο ότι θα φοβηθεί και θα κόψει λάσπη. Το δεδομένο είναι ότι δεν με καλύπτει η σχέση του ΣΚ, θέλω να τον βλέπω, να του μιλάω, θέλω κάτι παραπάνω αλλά κολώνω να το ζητήσω γιατί πιστεύω ότι θα φάω απόρριψη και θα χάσω κι αυτό που έχω τώρα..Θα μου πεις τι το θες αφού μόνο καλό δε σου κάνει; Πες το σαδομαζοχισμό, αλλά απ' τ ολότελα.. Τις τελευταίες 2 εβδομάδες εν τω μεταξύ έχει απομακρυνθεί αρκετά..δεν υπάρχουν μηνύματα ή τηλέφωνα..δεν βρεθήκαμε καν ΣΚ (μετά από δική μου να τονίσω πρόσκληση). Εμένα μόνο η πλερέζα μου λείπει όπως καταλαβαίνεις.. και η ερώτησή μου.. Πως το διαχειριζόμαστε αυτό; Περιμένω να κάνει κίνηση αυτός; Ρίχνω τα μούτρα μου και τον παίρνω πάλι εγώ ή προσπαθώ να μην εκθέσω άλλο τον εαυτό μου; Πως ξεπερνιέται τελοσπάντων μια καψούρα μετά από 10+ χρόνια αποχής από το άθλημα;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σε αγαπάω, αλλά πρέπει να σε μαλώσω.
Συναντάς κάποιον που δεν εκφράζει τα συναισθήματα του και κρατάει αποστάσεις σε σημείο που τον έχουν αφήσει δύο φορές – κάτι που εξακριβώνεις κι εσύ με τα μάτια σου – αλλά αυτός παρουσιάζεται ως θύμα που τον έχουν πληγώσει, «παρατημένος», με «ψυχολογικά υπολείμματα», που τα έχετε συζητήσει κι όλας. Για ρώτα αυτές που έφυγαν, που δεν ήταν ποτέ αρκετές γι' αυτόν ώστε να τους αφιερώσει κάτι περισσότερο από το σαββατοκύριακο, να δεις τι ψυχολογικά υπολείμματα έχουν.
Δεν ξέρω γιατί ξεκαθάρισες ότι δεν θέλεις κάτι παραπάνω ενώ είναι φανερό ότι θέλεις κάτι παραπάνω. Σου το είπε και βιάστηκες να συμφωνήσεις για να μην χάσεις το κελεπούρι; Οι άνθρωποι που δηλώνουν απρόσιτοι είναι κακοποιητικοί, και αυτοί που δηλώνουν απρόσιτοι ενώ φέρονται διαφορετικά όταν τους βολεύει, είναι ακόμη πιο κακοποιητικοί. Σε κρατάνε σε μόνιμη ένταση επειδή προσπαθείς συνέχεια να τους κρατάς το ενδιαφέρον, και όταν εξαφανίζονται, νομίζεις ότι φταις κι από πάνω. Τελικά δεν καταλαβαίνεις ποτέ ποιοι είναι και τι είναι, που είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να πετύχουν, γατί αυτό που πραγματικά είναι μπορεί και να μην σου άρεσε και τόσο πολύ. Καταλαβαίνω ότι σου αρέσει το χουχούλιασμα, αλλά αν είναι να χρειάζεται να τυφλωθείς για να το έχεις, πάρε έναν αρκούδο.
__________________
2.
Αβε Αμπα! Βλέπω αρκετά συχνά στη στήλη σου την άποψη σου για το κενό χρονικό διάστημα μεταξύ των σχέσεων. Μου έκανε εντύπωση ότι το αποκάλεσες κομμάτι της "ποπ κουλτούρας". Γιατί;;
Εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος, από αυτά που έχω ζήσει και αυτά που έχω ακούσει, στηρίζω ΑΒΕΡΤΑ αυτό το κενό χρονικό διάστημα, στο οποίο όμως καθένας "καθαρίζει" το μυαλό του, τη σκέψη του, έχει χρόνο να δει τι λάθη έκανε στην τελευταία σχέση, γενικά γίνεται ένας απολογισμός ακόμα και της ζωής ! - φυσικά δε μιλάω για χαζοσχέσεις, μιλάω για σοβαρές και μεγάλες σχέσεις -. Βεβαίως και στηρίζω την άποψη σου ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικούς τρόπους που αντιμετωπίζει το χωρισμό, σύμφωνοι, αλλά όπως και να χει πιστεύω πως είναι καλό αυτό το χρονικό διάστημα για να καταλάβει ο καθένας μας τι θέλει και πως θα πορευτει. Κι έρχομαι να σου δώσω ένα παράδειγμα χωρίς πολλές λεπτομέρειες όσο γίνεται. Η συγκατοικος μου βρίσκεται εδώ και έξι μήνες σε μια τοξική σχέση, με έναν γενικά καλό τυπά, ο οποιος όμως πριν είχε τρία χρόνια άρρωστη σχέση με μία τύπισσα χωρισμένη με παιδιά κλπ. Όταν τα έφτιαξε λοιπόν αυτός με τη συγκάτοικο μου, είχε χωρίσει κάνα μήνα με την πρώην, που φυσικά στο ενδιάμεσο αυτό χρονικό διάστημα υπήρχε επικοινωνία τύπου γιατί αφού σ'αγαπώ συν μπόνους βρισίδια. Και το θέμα είναι ότι αυτή ακόμα τον ενοχλεί, αυτός ακόμα ασχολείται με το να τη βρίζει, αυτή στήνει πολλές φορές καραούλι κάτω από το σπίτι του και μιας φορά είχε πιαστεί στα χέρια με τη συγκάτοικο μου. Και επανέρχομαι στο αρχικό μου ερώτημα. Αν αυτοί οι άνθρωποι μετά το χωρισμό τους, είχαν περάσει κάποιους μήνες, να βρίζονται, να αλληλοκατηγορουνται, να βαρεθούν, να ξεθυμανουν και να καταλάβουν ΤΙ ΘΈΛΟΥΝ, δε θα ήταν όλα ΠΟΛΥ ΚΑΛΎΤΕΡΑ;;; Και δε θα βασάνιζαν και τη φίλη μου στην τελική!
Περιμένω εναγωνίως απάντηση!
¬- Μύγδαλο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν στηρίζεις την άποψη ότι ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους για να αντιμετωπίζει τον χωρισμό, τι είναι αυτό που μας λες; Ότι ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους, αλλά ο σωστός είναι ένας, αυτός που θεωρείς εσύ σωστό;
Το παράδειγμα επίσης δεν ξέρω τι μας λέει. Εσύ λες ότι αν και οι δύο άφηναν ένα διάστημα να περάσει θα καταλάβαιναν τι θέλουν, και δεν θα βασάνιζαν τη φίλη σου. Εγώ σου λέω ότι μερικοί δεν ξέρουν ποτέ τι θέλουν και ο χρόνος δεν τους βοηθάει, και ότι τη φίλη σου δεν την βασανίζει κανείς, διότι δεν είναι αλυσσοδεμένη. Αν δεν περνάει καλά, μπορεί να βάλει το καπελάκι της στραβά και να αποχωρήσει.
Η ιδέα του ανθρώπου που χωρίζει και κάθεται και σκέφτεται μόνος του και βγάζει συμπεράσματα σαν καλός μαθητής πριν κάνει την επόμενη σχέση είναι ένα ιδανικό που μερικές φορές έχει εφαρμογή και μερικές όχι, και κυρίως, όχι. Ο λόγος είναι ότι η επόμενη σχέση δεν είναι κάτι που εξαρτάται από σένα μόνο. Μερικές φορές σου γυαλίζει κάποιος εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που «δεν είσαι έτοιμος», και ευτυχώς που είναι έτσι. Ο άλλος λόγος είναι ότι δεν σε εμποδίζει μια νέα σχέση να βγάλεις συμπεράσματα για την προηγούμενη. Δεν είναι εξετάσεις οι σχέσεις για να έχουν προαπαιτούμενα. Μπαγκάζια από το παρελθόν έχουν όλοι όσοι θέλουν να έχουν, και μερικοί τα κρατάνε χρόνια ατελείωτα. Είναι επιλογή σου τι κάνεις με το παρελθόν σου. Ο χρόνος δεν είναι γιατρός από μόνος του, πρέπει να τον χρησιμοποιήσεις και μάλιστα κάνοντας μεγάλο κόπο.
__________________
3.
Γεια σου Αμπα!Να σου ζήσει το μωράκι σου!
Είμαι η Άννα,είμαι 31 ετών. Στα 22 γνώρισα μια κοπέλα, μέσω κοινής δραστηριότητας, με την οποία ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα επειδή μολις είχαμε γυρισει απο σπουδες και ολοι οι φιλοι της ελειπαν. Την εβαλα στην παρεα μου,η οποια τη δεχτηκε αλλα καταλαβαινε οτι διαφερουμε πολυ και ποτε δε θα γινει κομματι της. Με τα πολλα,περασαν τα χρονια,εγω αλλαξα πολη,προσθεσα νεα μελη στον κυκλο μου κρατώντας τις 2 κολλητες μου,εκανα σχεση,αλλαξα δουλεια κλπ. Τωρα παλι ειμαι στην πολη μας,με τις ιδιες για μενα συνθηκες(δουλεια,σχεση,κλπ) αλλα δε θελω να κανω παρέα μαζι της. Με κουραζει αφανταστα. Εχει μια αρνητικη αυρα..δε βρισκω τιποτα κοινο πια να πω,οι φιλοι μου για τους ιδιους λογους δε τη θελουν. Ειναι μια πανεμορφη κοπελα,εχει πολλα προσοντα,παρολα αυτα βγαζει μια ανασφαλεια-κυριως στην προσωπικη της ζωη που τοσα χρονια ειναι ανυπαρκτη-και μια μιζερια που πηγαζουν απο πολλα(κυριως οικογενειακα). Δε θελω συνεχεια να λεω οχι και οποτε βγαινω νιωθω οτι χανω ωρες απο τη ζωη μου. Καταλαβαινω οτι ενας καφες δεν ειναι κοπος αλλα οταν εχω χρονο μεσα στην εβδομαδα ΜΟΝΟ για αυτον τον καφε,ε δε θελω να τον πινω μαζι της. Και φυσικα οταν βγαινω με αλλους, βλεπω το υφος "με αυτους μπορεις με εμενα οχι". Δε θελω να λεω ψεματα αλλα νιωθω ενοχες. Πως να το χειριστω; Ευχαριστω Άννα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις όταν σταματήσεις να έχεις ενοχές. Δεν χρειάζεται να έχεις. Δεν εξαρτάται από εσένα η ευτυχία της. Αν δεν περνάς καλά μαζί της μην δεσμεύεις τον χρόνο της, δεν την βοηθάς σε κάτι αν κάνεις μαζί της παρέα επειδή την λυπάσαι. Επειδή την απορρίπτεις εσύ και οι φίλοι σου δεν σημαίνει ότι δεν έχει ελπίδα για άλλες παρέες, δεν είσαστε εσείς το βαρόμετρο της κοινωνίας.
__________________
4.
Καλησπέρα αγαπητή Α,μπα! Εύχομαι να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου.
Ήρθε η ώρα και για τη δική μου ερώτηση. Το καλοκαίρι πρόκειται να παντρευτώ με το σύντροφό μου. Έχουμε επιλέξει να γίνει κουμπάρος μας ένας πολύ καλός φίλος του συντρόφου μου με τον οποίο κάνουν παρέα απ' όταν ήταν μικρά παιδάκια. Επειδή ο συγκεκριμένος κουμπάρος μας λόγω των πολλών εξόδων που έκανε πρόσφατα για το σπίτι του, δυσκολεύεται λίγο οικονομικά, μας είπε ότι θέλει να το σκεφτεί. Δεν τον πιέσαμε καθόλου και σε σύντομο χρονικά διάστημα από μόνος του δέχτηκε να γίνει ο κουμπάρος μας και χαρήκαμε όλοι πάρα πολύ. Εμείς δε θέλουμε να τον επιβαρύνουμε με περιττά έξοδα και όσο μπορούμε χωρίς φυσικά να τον προσβάλλουμε θα φροντίσουμε να τον ελαφρύνουμε από κάποιες «υποχρεώσεις» που υποτίθεται ότι «πρέπει» να αναλαμβάνει οικονομικά ο κουμπάρος (κάτι που του είπα κι εγώ με όμορφο τρόπο άλλωστε). Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό (βέβαια θα με ενδιέφερε και η γνώμη σου επί αυτού, για τις οικονομικές υποχρεώσεις του κουμπάρου προς το ζευγάρι και ανάποδα). Φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι θέματα κοινωνικά και ότι είναι ξεκάθαρα στο χέρι μας να τα φέρουμε στα μέτρα μας. Το θέμα μου λοιπόν είναι τι δώρο του παίρνουμε; Το καλύτερο για μένα δώρο σε αυτή την περίπτωση είναι ένα καλό ρολόι που θα έχει για πάντα και θα το φοράει και θα ξέρει ότι είναι από το γάμο του κολλητού του. Έλα όμως που έλαβε δώρο από τον προηγούμενο γάμο που πάλι ήταν κουμπάρος (πριν 2 χρόνια) ένα πολύ καλό ρολόι που διάλεξε μάλιστα και ο ίδιος. Τα δώρα τύπου καλό κινητό, καλό pc δε μου αρέσουν. Νιώθω ότι επειδή δυσκολεύτηκε να μας πει το «ναι» ένα καλό δώρο θα ήταν ακόμα ένα δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης μας και θέλω να είναι κάτι που θα μείνει για πάντα. Τι μου προτείνεις;
- η κουμπάρα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω τον κουμπάρο οπότε δεν μπορώ να σου πω τι θα του άρεσε. Πιστεύω όμως ότι αν κάνετε ένα καλό τυπικό δώρο κουμπάρου όταν αυτός σας έχει εξηγήσει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα τυπικά έξοδα του κουμπάρου υπάρχει περίπτωση να τον φέρετε σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Δεν χρειάζεται να είναι αντικείμενο. Μπορεί να είναι εμπειρία.
__________________
5.
Αμπα, να σου ζήσει το μωράκι σου!
Είμαστε και οι δύο 33 χρονών και έχουμε σχέση εδώ και 4 μήνες. Και είναι όλα τέλεια. Είναι όλα ακριβώς όπως θα ήθελα, έχουν κουμπώσει ιδανικά. Μετά από όοοοολα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και όοοοολα τα χαστούκια που έφαγα, βρήκα έναν άνθρωπο ενδιαφέροντα, υποστηρικτικό, που δείχνει αυτό που αισθάνεται, που είναι διατεθειμένος να συζητήσει το πρόβλημα ή να δεχτεί τη διαφωνία, που αρχικά με κάνει και αισθάνομαι ασφάλεια και ηρεμία και σε δεύτερο επίπεδο ότι θα με βελτιώσει σαν άνθρωπο αν μάθω να ανοίγομαι και να εκφράζομαι όπως αυτοί‚. Προφανώς όμως υπάρχει πρόβλημα (αλλιώς θα είχα σταματήσει στις ευχές). Ο τρόπος επικοινωνίας που έχει με την οικογένειά του είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που έχω συνηθίσει. Οι φωνές, οι βρισιές, το απότομο κλείσιμο στο τηλέφωνο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τον "καθωσπρεπισμό" που έχω μεγαλώσει εγώ με αποτέλεσμα να μου φαίνεται εξωγήινο. Σε εμένα μιλάει πάρα πολύ όμορφα (προς το παρόν τουλάχιστον) και όταν του το ανέφερα μου είπε πως είναι ο δικός τους κώδικας επικοινωνίας, δεν προσβάλλονται μεταξύ τους και δεν πρόκειται να απευθυνθεί ποτέ σε μένα με αυτόν τον τρόπο. Φυσικά του ξεκαθάρισα ότι σε περίπτωση που συμβεί δεν πρόκειται να το ανεχτώ (διαβάζω αρκετά χρόνια αμπα για να ξέρω ότι σε αυτό το ενδεχόμενο πρέπει όντως να το τηρήσω αλλιώς no point). Η ερώτηση λοιπόν είναι, να ελπίζω οτι γινεται ενας άνθρωπος να έχει τόσο διαφορετική αντιμετώπιση στους ανθρώπους του κοντινού του περιβάλλοντος ή να το πάρω απόφαση ότι είναι θέμα χρόνου και να το απολαύσω όσο κρατήσει μέχρι την έκρηξη?
- Ζω το όνειρο (?)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ζητάς να προβλέψουμε το μέλλον, και αυτό δεν γίνεται. Αυτό που γίνεται είναι να μην αγνοείς τα σημάδια του παρόντος. Υπάρχουν πιθανότητες να συμβεί ακριβώς αυτό που φοβάσαι και καλώς κρατάς το κρατούμενο και το φοβάσαι, καλώς έχεις δηλώσει τις προθέσεις σου, και πολύ καλά θα κάνεις να τηρήσεις αυτά που υπόσχεσαι ότι θα κάνεις αν συμβεί αυτό που φοβάσαι. Εγγύηση δεν μπορείς να έχεις για τίποτα, πόσο μάλλον για κάτι τέτοιο.
Στην ερώτηση σου τώρα, ναι, γίνεται. Λίγα πράγματα δεν γίνονται όταν πρόκειται για ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτό δεν είναι κριτήριο ή πυξίδα για να αποφασίζεις για το μέλλον σου – ή το παρόν σου.
__________________
6.
Με αφορμή την ερώτηση 1 της 29/11 Συμβουλεύεις στην κοπέλα να μείνει φίλη με την «φίλη» της που την εξέθεσε, επειδή, όπως λες έχει και η ίδια λερωμένη τη φωλιά της. Και ερωτώ: οι φίλοι είναι δικαστές και πρέπει να σε κρίνουν ή πρέπει να σέβονται αυτά που τους λες ακόμα και αν είναι ανήθικα κατά τη γνώμη τους. Εξάλλου, ο ρόλος των φίλων δεν είναι να σε καλύπτουν και να σε γλιτώνουν από δύσκολες καταστάσεις , αντί να τις δημιουργούν οι ίδιοι; Η κοπέλα που έστειλε την ερώτηση, δεν πρέπει δηλαδή να μαλώσει με την φίλη της επειδή και η ίδια φταίει που κεράτωσε κάποιον που δεν ήταν καν γκόμενος; Συγγνώμη, αλλά είναι από τις λίγες φορές που διαφωνώ μαζί σου. Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο ηθικολόγοι και αυστηροί, όλοι κάνουμε λάθη, και αν μπορούμε να τα καλύψουμε με τις λιγότερες παράπλευρες απώλειες why not?
- Δικηγόρος του διαβόλου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Προτείνω δυο διαφορετικούς δρόμους. Α) Να μείνει φίλη επειδή είναι ένοχη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ή Β) να μην περιμένει να την καλύψουν οι συγκεκριμένοι φίλοι όταν λέει ψέματα. Αν περιμένει να την καλύψουν όταν λέει ψέματα, πρέπει να βρει άλλους φίλους. Δεν ηθικολογώ. Παρουσιάζω τα δεδομένα και προτείνω λύσεις.
Σου διέφυγε όμως ότι δεν διαμαρτύρεται, απλώς, επειδή δεν την κάλυψαν οι φίλοι της. Θέλει να τιμωρηθούν. Η απάντηση πάει πακέτο με την συγκεκριμένη ερώτηση που γίνεται, όχι με την ερώτηση που διάβασες.
_________________
7.
αγαπητή μου και καταπληκτική και τρομερά εύστοχη και έξυπνη Αμπα, θέλω τη γνώμη σου. είμαι σε σχέση που θα γίνει συζυγική σε λίγο καιρό με έναν άνθρωπο που δεν έχει δουλέψει σχεδόν ποτέ. ψάχνει κατά καιρούς αλλά αποτυχία. παρόλα αυτά ευκατάστατος και μπορεί να παρέχει πράγματα αλλά και να βγάζει τον μήνα.
εμένα μου πήρε καιρό να το αποδεχτώ. θεωρούσα ότι δεν γίνεται άντρας να μη δουλεύει. τώρα ντρέπομαι που το σκεφτόμουν έτσι. Επίσης σκέφτομαι ότι μάλλον ζηλεύω λιγο γιατί δουλεύω πολύ εγώ. τα έβαλα κάτω και σκέφτηκα το ενδεχόμενο να είναι πάντα έτσι η ζωή μας και πήρα τις αποφάσεις μου. ηθελα να είμαστε μαζί.
Αυτός είναι μια χαρά έτσι όπως είναι. και δεν είναι καθόλου τεμπέλης σαν χαρακτήρας να τα λέμε και αυτά τα πάντα κάνει για όλα τρεχει. αλλά υπάρχει μια ένοχη που τη δημιουργούν οι άλλοι. το πρώτο που σε ρωτάνε είναι τι δουλειά κάνεις; και αμηχανία μετά την απάντηση. και μια "ανησυχία" φάση ότι έμπλεξα με κανένα ρεμάλι (από μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους). Γιατί δίνει τόση αξία στο ανθρώπινο είδος να δουλεύει κάνεις και τι να απαντάμε όταν λένε τι δουλειά κάνεις ώστε να μην ντρέπεται ο φίλος μου;
- Αυτή που έχει δουλειά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο φίλος σου ντρέπεται ή εσύ; Λες για μια ενοχή που δημιουργούν οι άλλοι – σε ποιον από τους δυο; Οι άλλοι δεν μπορούν να δημιουργήσουν ενοχή, αν δεν πιστεύεις εσύ, ή αυτός, ή και οι δυο σας, ότι υπάρχει λόγος να την έχετε.
Το ανθρώπινο είδος δεν δίνει τόση αξία στη δουλειά. Το είδος μας αναγκάστηκε να δουλέψει για να μην πεθάνει από την πείνα, το κρύο και τα άγρια θηρία, αλλά όποιος στην πορεία αυτή κατάφερε να αράξει, άραξε. Η τεμπελιά με τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε τώρα («δεν γίνεται ο άντρας να μην δουλεύει») είναι κάτι κοινωνικό, και μάλιστα πρόσφατο. Στους κύκλους της αριστοκρατίας η δουλειά ήταν κάτι μειωτικό και κατάπτυστο. Ο «άντρας» έπρεπε να έχει εισοδήματα, η δουλειά του ήταν να φέρνει μπεκάτσες που έβρισκαν εκπαιδευμένοι σκύλοι για λογαριασμό του. Έβλεπες Downton Abbey; Όταν η γιαγιά έμαθε ότι η εγγονή της ήθελε να πάρει γαμπρό που δούλευε κόντεψε να πάθει έμφραγμα.
Αυτοί που «ανησυχούν» για το ρεμάλι που βρήκες, ζηλεύουν επίσης. Και πώς να μην ζηλεύουν. Ποιος δεν θέλει να είναι εξασφαλισμένος οικονομικά ώστε να μπορεί να ασχολείται με αυτά που του αρέσουν;