__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα;
Διαβάζω συνεχώς ότι η πολιτική ορθότητα θα πρέπει να χαρακτηρίζει την κοινωνία μας για τους λόγους που όλοι ξέρουμε και συμφωνώ μ' αυτό.
Διαβάζω επίσης ότι η μετρημένη -και όχι υπερβολική- πολιτική ορθότητα προσπαθεί να προστατεύσει τις μειονότητες. Ποιος όμως ορίζει το "μετρημένη" και το "υπερβολική"; Υπάρχει μια ευδιάκριτη κόκκινη γραμμή που αν ξεπεραστεί, τότε η πολιτική ορθότητα γίνεται αυτομάτως υπερβολική; Πότε, δηλαδή, ξεκινά η πίεση, η προσπάθεια ελέγχου της σκέψης και απειλείται η ελευθερία έκφρασης; Ποια είναι τέλος πάντων η μετρημένη και ποια η υπερβολική πολιτική ορθότητα;- an
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα όρια αυτά είναι ρευστά και αλλάζουν όσο αλλάζουν οι κοινωνίες σχετικά με το τι είναι αποδεκτό και τι δεν είναι. Δεν υπάρχει δικαστής που αποφασίζει. Ο καθένας κρίνει για τον εαυτό του με το μυαλό που έχει και με την πληροφορία που έχει προσπαθήσει να μαζέψει. Αυτό που τώρα είναι απαράδεκτο, παλιότερα ήταν αυτονόητο. Βάλε κάτω την κοινή σου λογική, τις εμπειρίες σου, την έννοια του τακτ, της ισότητας και της κοινής ευγένειας, και αποφάσισε μόνη σου τι είναι κάθε φορά υπερβολικό και τι όχι, κατά περίπτωση. Τα σύνθετα ερωτήματα με ρευστά όρια που είναι συλλογικές αποφάσεις δεν έχουν μια απάντηση που καλύπτει όλες τις περιπτώσεις.
Αυτό που μου ανάβει τα λαμπάκια είναι ότι ο κάθε μπάρμπας νομίζει ότι η πολιτική ορθότητα τον φιμώνει. Αν υπάρχουν αντιδράσεις, δεν είναι επειδή ο κόσμος είναι πολύ ευαίσθητος τώρα. Πάντα πληγωνόταν ο κόσμος από τις χοντράδες, απλώς τώρα άρχισε να διαμαρτύρεται. Κανείς δεν απαγόρεψε σε κανέναν να κάνει σεξιστικά και ρατσιστικά αστεία. Αυτό που θέλουν όσοι διαμαρτύρονται για την ορθότητα είναι να λένε ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι και να μην έχουν καμία συνέπεια.
Η πλάκα όμως είναι ότι η πολιτική ορθότητα δεν αφορά τις συζητήσεις στα καφενεία και τον κωλοπαιδισμό στο facebook, αλλά τον δημόσιο λόγο, από δημόσια πρόσωπα, οπότε όλοι οι «φιμωμένοι» μπορούν να ανασάνουν ελεύθερα. Αν οι άλλοι δεν γελάνε με τα αστεία τους, δεν φταίει η πολιτική ορθότητα. Καλύτερα να το πάρουν προσωπικά: τους απορρίπτουν για αυτό που είναι, όχι για αυτό που λένε.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα έχει ακριβώς το ανάποδο πρόβλημα από την πολιτική ορθότητα και η σχετική συζήτηση στα ελληνικά φόρουμ είναι σχεδόν αστεία. Ποιο δημόσιο πρόσωπο είχε την οποιαδήποτε σοβαρή συνέπεια επειδή έθιξε μια ομάδα ή έναν άνθρωπο με ρατσιστικό ή σεξιστικό λόγο;
__________________
2.
Α μπα, πριν απο 3 χρονια χωρισα απο μια σχεση 6 μηνων. Αυτος ειπε να χωρισουμε. Χωρισαμε ηρεμα. Μου αρεσε πιο πολυ σαν φιλος, και παρα πολυ μαλιστα, παρα σαν εραστης. Δεν ταιριαζαμε σεξουαλικα, αλλα καναμε πολυ καλη παρεα. Δεν ηθελα να τον χασω απο τη ζωη μου και για αυτο δεν του ελεγα τελος. Οταν μου το ειπε αυτος, του ειπα οτι θελω να μεινουμε φιλοι, να μιλαμε, να βλεπομαστε. Μου ειπε οτι δεν υπαρχει φιλια αναμεσα σε αντρα και γυναικα. Ηθελα την φιλια του και μονο. Το σεξουαλικο το ειχαμε διαγραψει και οι δυο, δεν μας ικανοποιουσε. Οποτε γιατι να μην μείνουμε φιλοι; Πριν λιγες ημερες σε μια σχολη χορου γνωρισα την αρραβωνιαστικια του. Πολυ καλη κοπελα και μιλαμε. Σημερα μου ειπε να παμε καμια μερα για καφε. Σκεφτομαι πως αν κανω παρεα μαζι της θα βλεπω και αυτον. Πως σου ακουγεται; Μηπως αυτος το παρερμηνευσει αυτο, οτι τον γουσταρω, και στραβωσει; (επιπλεον: εχω σχεση 9 μηνες και ειμαι καλα - η κοπελα γνωριζει οτι κατι ειχα με τον αρραβωνιαστικο της και δεν εχει θεμα).- Ελενα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μια χαρά μου ακούγεται, αρκεί να είναι όλοι πλήρως ενημερωμένοι (η καινούρια σου φίλη, και ο φίλος σου). Μπορεί να μην ακούγεται καλό στον πρώην, αλλά θα το συνηθίσει. Αν νομίσει ότι τον γουστάρεις, θα το ξενομίσει. Μην προτρέχεις όμως χωρίς λόγο, για έναν καφέ σου είπε να πάτε η κοπέλα, δεν σου πρότεινε τριήμερο στο Πήλιο.
__________________
3.
Γεια σου Α, μπα κι απο εμενα. Διαβάζω τη στήλη σου αρκετό καιρο, αν και πρώτη φορα αποφασίζω να στειλω κατι. Ειμαι 26 χρονων, τελείωσα (με κάποια καθυστέρηση) το πρώτο μου πτυχίο - Πολυτεχνείο ήθελα τρομάρα μου - και μόλις τελείωσα και ενα μάστερ σε καλο πανεπιστήμιο στην Αγγλια. Δε θα πω ψέματα, ήταν βάναυση εμπειρία να ειμαι μονη σε ξένη χώρα μετα απο τόσα χρονια μένοντας με την οικογένεια μου. Γνώρισα εκει και ενα παιδι και μετα απο κάποιο διάστημα -με δική του πρωτοβουλία- αρχίσαμε να βλεπόμαστε exclusively. Εγώ ακομα δεν εχω βρει δουλεια αλλα θελω να μείνω εκει και η σχέση μας ειναι ενα απο τα κίνητρα μου να προσπαθήσω να δουλέψω Αγγλία και οχι σε άλλη χώρα. Το πρόβλημα μου ειναι το εξής: πριν ερθω στην ελλαδα για λίγες καθυστερημένες διακοπές είχε πει πως οταν γυρίσω θα με φιλοξενούσε για ενα διάστημα οσο κανονιζα τα της δουλειάς και δικού μου σπιτιού. Τώρα, μια εβδομάδα μετα και αφου εχω φύγει, μου το αλλάζει, λέει οτι εχει πολλές υποχρεώσεις και δεν ειναι έτοιμος για ενα τετοιο βήμα στη σχέση μας (δικα του λόγια). Και σε ρωτάω, ειναι λάθος μου που περιμενω ένας άνθρωπος που λέει οτι με αγαπάει και με θερμοπαρακαλάει να βρω δουλεια κοντα του για να μείνουμε μαζι να εχει την διάθεση να με βοηθήσει στην ανάγκη μου; Φιλους άλλους εχω να με φιλοξενήσουν αλλα ειλικρινα το νιώθω λιγο σαν προδοσία. Θα μου πεις ασφαλώς οτι δεν εχει κανένας υποχρέωση να με νταντευει οσο εγώ προσπαθω να σταθώ στα πόδια μου και ισχύει. Αλλα αυτη τη στιγμή, ο,τι συναισθήματα και να εχω για αυτο τον άνθρωπο, δεν ξερω αν θελω να μείνω μαζι του εφόσον στην ανάγκη μου με πετάει στο δρομο.
-Alex
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι απλώς είναι κακό σημάδι αυτό που έγινε, αλλά για μένα είναι λόγος να του κόψεις την καλημέρα, γιατί όχι μόνο δεν είναι καλός για σχέση, αλλά είναι κακός και για φίλος. Δείχνει πολύ κακό χαρακτήρα και δεν μπορώ να φανταστώ ένα σενάριο που τον δικαιολογεί. Ευτυχώς που το έμαθες αρκετά νωρίς, και τώρα, πριν κάνεις οτιδήποτε, σκέψου πολύ καλά αν έχεις δει κι άλλα τέτοια σημάδια αναξιόπιστης συμπεριφοράς σε σημείο βλάβης του άλλου και τα έχεις αγνοήσει ή σπρώξει κάτω από το χαλί. Αυτό που έγινε τώρα δεν μπορεί να προέκυψε ξαφνικά, χωρίς προηγούμενα σημάδια.
__________________
4.
Αγαπημένη Α,μπα
Είναι κάποιος και μου ξεκαθαρίζει πως δε θέλει σχέση. Πολύ ωραία κανένα πρόβλημα ας δούμε πως θα πάει. Συνεχίζει να μη θέλει και εγώ επειδή θέλω, όχι με αυτόν συγκεκριμένα αλλά γενικότερα, το αφήνω.
Κρατάμε μία μικρή επικοινωνία και ξαφνικά αρχίζει να μου λέει σε πιο έντονο βαθμό το πόσο όμορφη είμαι, πόσο δε βαριέται και πόσο ωραία περνάει μαζί μου, πόσο χιούμορ έχω και πολλά άλλα... Συνεχίζω να επιμένω στην απόφαση μου και το ξέρει. Όταν του είπα για ποιο λόγο πρέπει να μου λέει όλα αυτά μου πε πως τα εννοεί και απλά λέει την αλήθεια αλλά παρόλαυτα δε θέλει να είναι μαζί μου για άλλους λόγους αυτή τη φορά. Φυσικά εκνευρίστηκα και το είπα. Αυτός εκνευρίστηκε με τη σειρά του γιατί αισθάνθηκε ότι του είπα έμμεσα ότι με κοροϊδεύει και επιμένει ότι δε κάνει κάτι κακό και ότι λέει αυτό που νιώθει.
Και αναρωτιέμαι, για ποιο λόγο κάποιος ο οποίος ξέρει τι θέλει πρέπει να σου λέει πράγματα χωρίς να υπολογίζει τα συναισθήματα σου; Και έστω ότι τα εννοεί για ποιο λόγο έχει την ανάγκη να τα πει; Γιατί ξέρει ότι εγώ επιμένω στην απόφαση μου και δεν έχει να κερδίσει κάτι.
-Μακάρι να διάβαζα τις σκέψεις των ανθρώπων
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έπαθα βραχυκύκλωμα με το «κι εγώ επειδή θέλω, όχι με αυτόν συγκεκριμένα αλλά γενικότερα».
Δηλαδή θέλεις σχέση με τον οποιονδήποτε. Το μόνο που σε εμποδίζει να κάνεις σχέση με οποιονδήποτε περαστικό, είναι ότι δεν ξέρεις αν ο περαστικός θέλει να κάνει σχέση μαζί σου. Είσαι διατεθειμένη να κάνεις σχέση με όποιον τύχει. Το μόνο κριτήριο για να κάνεις μια σχέση, είναι να κάνεις μια σχέση.
Καταλαβαίνεις τι γράφεις; Εννοείς αυτό που γράφεις; Εννοείς κάτι άλλο από αυτό που γράφεις; Μπορείς να γράψεις αυτό το κάτι άλλο που εννοείς; Γιατί αυτό που γράφεις τώρα είναι πάρα πολύ θλιβερό. Ζητάς να λάβει υπόψη του τα συναισθήματα σου – ποια συναισθήματα; Εγώ δεν έχω καταλάβει καν αν τον συμπαθείς. Το μόνο που λες είναι ότι δεν θέλει σχέση. ΣΧΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΣΧΕΣΗΗΗ ΣΧΕΣΗ.
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα,
Η ερώτησή μου είναι η εξής: πριν από χρόνια είχα μία μακρόχρονη σχέση με φίλο της αδερφής μου με τον οποίο χωρίσαμε πολιτισμένα κ με τον οποίο η αδερφή μου συνεχίζει να κάνει παρέα. Στο ενδιάμεσο εγώ παντρεύτηκα κ πρόσφατα έμαθα ότι ο πρώην ετοιμάζεται (με το καλό) να παντρευτεί κ αυτός. Το πρόβλημα είναι ότι ζήτησε από την αδερφή μου να είναι μία από τους (!) κουμπάρους κ εκείνη δέχτηκε! Εμένα το γεγονός με ενόχλησε πολύ και της το εξήγησα, γιατί 1) θεωρώ την κουμπαριά σαν συγγένεια κ ότι βάζει κατ' επέκταση έναν πρώην μου στην οικογένειά μας 2) ενοχλεί τον άντρα μου ο οποίος το θεώρησε μεγάλη προσβολή να μην τον "προστατεύσει" από ανεπιθύμητες συναναστροφές που αναπόφευκτα θα προκύψουν 3) γιατί η φιλία μεταξύ τους δεν θα σταματήσει χωρίς την κουμπαριά ενώ αντίθετα αυτή η κουμπαριά θα επηρεάσει αρνητικά τη σχέση του άντρα μου με την οικογένειά μου (που μέχρι σήμερα τη θεωρούσε κ ως δική του) και 4) γιατί στην τελική δε ρώτησε την άποψή μου επί του θέματος κ όταν της την εξέφρασα επέλεξε να την αγνοήσει γιατί «κανείς δεν θα της επιβάλλει ποιον θα παντρεύει κ ποιον όχι» κ «όποιος έχει το πρόβλημα να το διαχειριστεί μόνος του». Να σημειώσω ότι γενικά η αδερφή μου συχνά βάζει τις φιλίες της πάνω από όλους κ όλα (ακόμα κ από τη σχέση της), ο δε άντρας μου θεωρούσε μέχρι το συμβάν την αδερφή μου σαν αδερφή του και πλέον έχει «ξενερώσει» τόσο πολύ που δεν θέλει καν να την ξαναδεί. Εγώ αισθάνομαι εγκλωβισμένη ανάμεσα στους 2 ανθρώπους μου αλλά κατ' ουσίαν συμφωνώ με τον άντρα μου. Εσύ με ποιον από τους 2 συμφωνείς? Πώς πιστεύεις ότι πρέπει να το χειριστώ αφενός απέναντι στην αδερφή μου κ αφετέρου στον άντρα μου? Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου
-μπουχτισμένη τσιχλόφουσκα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ ότι η αδερφή σου έπρεπε να συζητήσει μαζί σου πριν το κάνει, αλλά αυτό το μοτίβο με τους πρώην που γίνονται ο Σατανάς ο ίδιος, μοτίβο που επαναλαμβάνεται συχνά στο 'α μπα', με στενοχωρεί. Χωρίσατε πολιτισμένα. Πέρασαν χρόνια. Αυτός παντρεύεται. Εσύ παντρεύεσαι. Τι σημασία έχει πια; Γιατί είναι τόσο αυτονόητο για σένα ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να μην είναι στη ζωή σου με κανέναν απολύτως τρόπο, εφόσον δεν σου έκανε κάτι κακό; Γιατί ο άντρας σου συγχίζεται τόσο πολύ στην ιδέα ότι μια φορά το χρόνο (και αν) μπορεί να βλέπει σε κοινωνικές εκδηλώσεις κάποιον με τον οποίον εσύ κάποτε είχες σχέση; Ισχύει το 'ξέρω ότι έκανες σεξ με άλλους, αλλά αν δεν βλέπω τα αποδεικτικά στοιχεία, μπορώ να παριστάνω ότι αυτό δεν έγινε ποτέ;'
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να της επιβάλλει ποιον θα παντρέψει και ποιον όχι. Θα έπρεπε όμως να κρίνει μόνη της πότε πληγώνει κάποιον και να ζυγίζει ανάλογα. Μάλλον δεν σου είπε τίποτα επειδή ήξερε πώς θα αντιδράσεις, και έχεις κάθε δικαίωμα να θυμώνεις με αυτό. Είναι σωστό να κάνει αυτό που θέλει, εφόσον δεν επηρεάζουν οι αποφάσεις της άλλους, μόνο που αυτή απόφαση σε επηρεάζει, οπότε σε αυτό το επίπεδο μπορείς να την κάνεις να καταλάβει (ελπίζω). Έχετε και οι δύο κάποιο δίκιο, αλλά και κάποιο άδικο. Αφού η δουλειά έχει γίνει, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να συμβιώσετε όλοι σας χωρίς να μείνει πικρία, γιατί αυτό που διαφαίνεται είναι το παράπονο σου ότι βάζει τις φιλίες της πάνω από σένα, και αυτό είναι σημαντικό παράπονο. Ίσως αυτό που έγινε είναι μια καλή ευκαιρία να της εκφράσεις πώς νιώθεις, γιατί υπάρχει περίπτωση να μην το ξέρει.
__________________
6.
Α, μπα μου συγχαρητήρια για τη στήλη σου!
Λοιπόν, δεν μου άρεσε ποτέ να κρίνω τους άλλους ανθρώπους, όχι επειδή είμαι καλός άνθρωπος ή δεν ξέρω τι άλλα είχα μια προσέγγιση του τύπου "πιστεύω στην αρχή της αυτοδιάθεσης, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, ο καθένας έχει τα δικά του βιώματα κλπ" -μιλάω πάντα για κριτική προς τον προσωπικό μου κύκλο, όχι προς ανθρώπους που εκτίθενται στην κοινή γνώμη άρα αναγκαστικά δέχονται αξιολογικές κρίσεις -. Ήτοι έχω ακούσει άπειρες φορές τη φράση "τα λέω σε σένα που ξέρω ότι δε θα κράξεις". Μετά από 5 χρόνια σε μια σχέση και αφού έπαψα να εθελοτυφλώ σε ελαττώματα αλλά εκτιμώ βαθύτατα τα προτερήματα αναρωτιέμαι έχεις δικαίωμα να ζητάς από τον σύντροφό σου να διαχειριστεί τις αδυναμίες του (πχ απίστευτη αναβλητικοτητα) ή να προσεγγίσει τα ενδιαφέροντα σου ενώ δεν ψήνεται (πχ σινεμά, ναι δεν εννοώ τούς Πειρατές της Καραϊβικής, αλλά πχ ευρωπαϊκό κινηματογραφο, ή περισσότερα ταξίδια) ή το πρόβλημα είναι δικό σου και ουσιαστικά ζητάς από τον άλλον να γίνει κάτι που δεν είναι; Άρα πρέπει να φύγεις γιατί πλέον απλά δε σε καλύπτει. Δηλαδή, όσο μια σχέση αναπτύσσεται σου δίνει το δικαίωμα να επεμβαίνεις στις επιλογές του άλλου ή είμαστε πολύ εγωιστές και θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Και αναρωτιέμαι αν η απάντηση είναι το 2ο , τότε ποιο το ποσοστό επιτυχίας μιας μακροχρόνιας σχέσης;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το ποσοστό επιτυχίας μιας μακροχρόνιας σχέσης; Δεν υπάρχει αυτή η απάντηση. Βασικά, δεν υπάρχει ούτε η ερώτηση. Αυτό που λες είναι μπερδεμένο, έτσι κι αλλιώς. Το πόσο κρίνεις κάποιον φίλο ή κάποιον άσχετο δεν έχει σχέση με τα κριτήρια που πρέπει να έχεις σε μια ερωτική σχέση.
Δεν μένουμε σε σχέσεις επειδή εκτιμούμε τα προτερήματα (όλοι έχουν προτερήματα. Δεν είναι κάτι σπάνιο) αλλά επειδή αντέχουμε τα ελαττώματα. Εσύ μιλάς για ελαττώματα (αναβλητικότητα) αλλά και για προσωπικά ενδιαφέροντα (ευρωπαϊκός κινηματογράφος; Ούτε εγώ βλέπω ευρωπαϊκό κινηματογράφο). Δεν γίνεται να βάζεις αυτά τα δύο στον ίδιο τορβά. Όσο μπερδεμένη και να είναι η ερώτηση σου, η απάντηση θα μπορούσε να είναι η εξής: αποφασίζεις ανάλογα με το πόσο η συμπεριφορά (ο χαρακτήρας, οι συνήθειες) το άλλου επεμβαίνουν στη δική σου ζωή και την περιορίζουν. Η σημασία αυτών εξαρτάται και από τη σχέση: αλλιώς σε επηρεάζει η αναβλητικότητα κάποιου όταν είσαι φοιτητής και 20 χρονών, αλλιώς όταν τον έχεις παντρευτεί και έχεις τέσσερα παιδιά. Σινεμά μπορείς πάντα να πας με κάποιον άλλον, αλλά αν με αυτό εννοείς ότι δεν έχετε θέματα να συζητήσετε, το θέμα πάει αλλού.
Δεν είναι ότι δεν έχεις δικαίωμα να ζητήσεις από τον άλλον να αλλάξει για χάρη σου. Είναι ότι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να αλλάξει ο άλλος για χάρη σου. Αν αλλάξει, θα είναι λίγο, θα είναι με μεγάλο κόπο, και δεν θα είναι για τα ωραία σου μάτια. Θα είναι επειδή έχει καταλάβει ότι μια συμπεριφορά του δημιουργεί μεγάλα προβλήματα με όλους τους ανθρώπους. Αν του δημιουργεί προβλήματα μόνο με σένα, θα αντικαταστήσει εσένα.
_________________
7.
Αγαπητή Αμπα,
Δεν θα ήταν καλύτερο, να μην υπάρχουν ταμπέλες σχετικές με τη σεξουαλικότητα ενός ατόμου; Δηλαδή, να μην έχει την ανάγκη κάποιος να λέει ότι είναι στρέιτ ή γκέι ή μπαι ή ή ή, απλά να είμαστε όλοι ό,τι είμαστε. Να μην ψάχνεται κάποιος για το αν είναι 100% στρέιτ, ή 100% γκέι, ή 80% στρειτ 20% γκει, ή 43,65 γκει 37, 45 στρειτ και ενα 18,9 ασεξουαλ. Δε θα ήταν λιγότερος ο φόβος, και περισσότερη η αποδεκτικότητα; Πολλοί έχουν καταφύγει σε εσένα, λέγοντας 'είμαι στρειτ ολη μου τη ζωή αλλα σήμερα περασε ενα ατομο -του ιδίου φύλου- και αναψα, τι να κάνω μήπως είμαι γκέι;' Δεν θα ήταν πιο ήσυχα αυτά τα άτομα;
Οι γύρω μου μου λένε ότι ίσως αυτό μειώσει την αυτογνωσία τους, δηλαδή δεν θα ξέρουν ποιοι ακριβώς είναι, τι ακριβώς τους ελκύει, και αυτό θα τους απομακρύνει από την ανακάλυψη του εαυτού τους.
Αλλά αυτό το ακριβώς με χαλάει βρε αμπα, το ακριβώς που οδηγει σε διαμάχες με τους ίδιους μας τους εαυτούς..απο το 'μα εμένα μου αρέσουν οι δραματικες ταινιες, πως γίνεται να μου αρέσει αυτή η κωμωδία;' εως το 'εγω είμαι δεξιός πως γίνεται να συμφωνώ με την τάδε άποψη που εξέφρασε αριστερος;'
Μου φαίνεται έφυγα εκτός θέματος...
Αλλά μάλλον εκεί ήθελα να καταλήξω, στο γενικότερο θέμα των ταμπελών. Γιατί να προσδιορίζουμε τους εαυτούς μας ως κάτι συγκεκριμένο, ενω είμαστε κατι τόσο πιο περίπλοκο; Γιατί να αισθανόμαστε τοσο ασφαλείς εντός ορίων, και να φοβόμαστε να ανακαλύψουμε την απεραντοσύνη μας;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα ήταν καλύτερο να μην υπάρχουν ταμπέλες, ή να μην έχει την ανάγκη κάποιος να αυτοπροσδιορίζεται; Ή αλλιώς, είσαι ένας μικρός δικτάτορας, ή νεοχίπις;
Οι ταμπέλες υπάρχουν ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που κάποιος χρειάζεται μια λέξη για να αυτοπροσδιοριστεί, για να τοποθετήσει τον εαυτό του, ή/και για να αποκτήσει υπόσταση και να οργανωθεί για να διεκδικήσει τα δικαιώματα του. Κανείς δεν σε αναγκάζει να υιοθετήσεις καμία ταμπέλα. Άλλωστε αν το σκεφτείς, πολύ λίγοι νοιάζονται αν ταυτίζεσαι με κάποια ταμπέλα ή όχι (σε έχει ρωτήσει κανείς ποτέ;) Δεν γυρνάει γύρω από κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο ο κόσμος, όμως υπάρχουν πολλοί συγκεκριμένοι άνθρωποι που ΘΕΛΟΥΝ λέξεις για να περιγράφουν τον εαυτό τους, γιατί οι λέξεις τους δίνουν ταυτότητα, τους δίνουν θέση σε μια ομάδα, και ΘΕΛΟΥΝ να ανήκουν σε μια ομάδα. Το ανήκειν είναι η πιο θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη, και αν είσαι στρέιτ, είσαι καλυμμένος εκ γενετής. Οι άνθρωποι που ανησυχούν για το αν είναι γκέι ή όχι, ανησυχούν γιατί αναρωτιούνται αν αυτό σημαίνει ότι είναι εκτός της ομάδας στην οποία ως τώρα νόμζιαν ότι ανήκουν, και η ερώτηση δυστυχώς έχει σημασία, γιατί η ισότητα δεν έχει κατακτηθεί, είμαστε πολύ μακριά ακόμα. Μην μπερδεύεις αυτό που συμβαίνει με αυτό που θα ήθελες να συμβαίνει, και μη μένεις στο «μα δεν θα ήταν καλύτερα αν ήταν αλλιώς τα πράγματα;» Θα ήταν, αλλά τώρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Τι πρέπει να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Να μη μιλάνε μέχρι να γίνουν;
Δεν είναι για σένα αυτές οι λέξεις. Είναι για αυτούς που τις θέλουν και τις χρειάζονται. Όσοι δεν τις θέλουν, ας παραμείνουν «κάτι πολύπλοκο» και ας κάνουν βουτιές στην απεραντοσύνη τους (αλλά προσοχή στο καλσόν).