________________
1.
Το θέμα μου είναι πως δεν έχω αγαπήσει ποτε κάποιον άνθρωπο ερωτικά. ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ, είμαι με κάποιον και είμαι πολύ ερωτευμένη και τον αγαπάω. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το πόσο διαφορετικοί άνθρωποι είμαστε, όμως τώρα μπαααμ ήρθε. Πιστεύει πως δεν είναι λάθος να κάνεις κάτι και με άλλους όταν είσαι σε σχέση γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πως αυτό δεν έχει να κάνει με μένα, θεωρεί πως είναι μια μορφή επικοινωνίας. Εγώ όμως δε μπορώ, τρελαίνομαι! Μου φέρεται τέλεια όμως δε μπορώ να το αντέξω (τη "σχέση" του με κάποια άλλη), όπως δε μπορώ να χωρίσουμε γιατί αγαπιόμαστε πολύ. Το τραγούδι "κύκλους κάνει το μυαλό μου κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου" το ξέρεις? Ε αυτό νιώθω-Χαομένη
Το ότι δεν έχεις αγαπήσει ποτέ άλλον άνθρωπο ερωτικά, δεν σημαίνει ότι αυτός που ερωτεύτηκες τώρα είναι ο σωστός.
Το αντίθετο είναι μάλλον πιο πιθανό.
Αυτό το λέω γιατί πολλοί λένε 'είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει το τάδε' λες και αυτό είναι απόδειξη ποιότητας.
Αν είναι η πρώτη φορά που πετάς business class τη διαδρομή Λονδίνο-Λος Άντζελες, ίσως να είναι. Αν είναι η πρώτη φορά που σου άρεσαν κάποια μανιτάρια στη σχάρα, δεν είναι απαραίτητο ότι αυτά τα μανιτάρια είναι τα καλύτερα για σένα. Μπορεί και να είναι. Μπορεί και να μην είναι. Η έλλειψη εμπειρίας δε σε βοηθάει να κρίνεις.
Αν τρως μανιτάρια που σου προκαλούν διαταραχές εντέρου αλλά επιμένεις να τα τρως επειδή είναι τα πρώτα μανιτάρια που σου άρεσαν και έχεις καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν καλύτερα, μόνο στον εαυτό σου κάνεις κακό. Τα μανιτάρια είναι αυτά που είναι. Δεν πιστεύουν ότι κάνουν λάθος. Άλλωστε δεν κάνουν κάτι λάθος! Μυρίζουν κάπως σάπια. Δεν σε ξεγέλασαν.
Δεν γίνεται να 'μην αντέχεις' και να 'μην μπορείς να χωρίσεις'. Το 'αγαπιόμαστε' δεν είναι επιχείρημα για να μην λήξεις μια σχέση που δεν είναι υπό τους όρους που σε κάνουν να νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου. Μια ρεαλιστική λύση είναι να εξετάσεις αν μπορείς να υπάρχεις μέσα σε μια ανοιχτή σχέση, δηλαδή να είσαι κι εσύ ελεύθερη να 'γνωρίζεις κόσμο'. Αν δεν μπορείς, έχεις την επιλογή να μείνεις στη σχέση μέχρι πραγματικά να μην αντέχεις άλλο. Τότε, θα χωρίσεις.
________________
2.
Αγαπητή Α, μπα,
Σε διαβάζω και οι απαντήσεις σου είναι πάντα up to the point. Είμαι 31 ετών, παντρεμένη με έναν γιο 2 ετών. Γνώρισα τον άντρα μου πριν 4 χρόνια, ήθελα να κάνω οικογένεια μαζί του, το ίδιο έλεγε και εκείνος και το επιδίωξα ένα χρόνο μετά τη γνωριμία μας. Τελευταία έμαθα ότι ο άντρας μου όταν γνωριστήκαμε διατηρούσε ήδη μια παράξενη σχέση 5 χρόνια με άλλη (αυτή είναι γύρω στα 25 σήμερα, δέκα χρόνια μικρότερη από εκείνον). Δεν βρισκόντουσαν συχνά και αντάλλασσαν καθημερινά μηνύματα του τύπου σε λατρεύω, δε ζω χωρίς εσένα, θέλω να κάνεις τα παιδιά μου κ.λ.π.. Η σχέση αυτή συνεχίστηκε παράλληλα με τη δική μας μέχρι που έμεινα έγκυος και παντρευτήκαμε. Μετά δεν βλεπόντουσαν μόνο αντάλλασσαν σχεδόν καθημερινά ερωτικά μηνύματα. Τον τελευταίο καιρό προσπαθεί επίμονα να τα βρουν, την αποκαλεί γυναίκα του, πριγκίπισσα της ζωής του και άλλες τέτοιες ανοησίες ενώ σε εμένα δεν έθιξε ποτέ το θέμα του χωρισμού αν και γνωρίζω ότι δεν υπήρξε πιστός. Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη για να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Τι είδους σχέση είναι αυτή τόσα χρόνια; Που θέλει ο άντρας μου να καταλήξει; Τι θέλει από εκείνη και τι από εμένα; Αν την ήθελε τόσο δεν θα ήταν μαζί της; θα την παραμελούσε για να κάνει σχέση μαζί μου;
Δώσε μου τα φώτα σου!!!
Μπερδεμένη Μυρτώ –
Δεν μπορώ να βρω έναν τρόπο που θα εξηγεί αυτή τη συμπεριφορά έτσι ώστε να είναι καθησυχαστική. Δεν ξέρω τι θέλει κάποιος άγνωστος από κάποιον άλλο άγνωστο. Δεν λες αρκετά. Είσαι παντρεμένη μαζί του, κάτι περισσότερο θα ξέρεις. Ας πούμε, δεν ξέρω πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι υπήρξε πιστός. Πώς το ανακάλυψες; Αυτός ξέρει ότι το ξέρεις; Τον έχεις ρωτήσει τι είναι αυτό που κάνει; Ή το έμαθες και σκέφτεσαι πώς να αντιδράσεις;
Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν λειτουργούν με ξεκάθαρο τρόπο, ούτε συμπεριφέρονται πάντα λογικά. Δεν είναι απαραίτητο ότι θέλει να καταλήξει κάπου, ούτε ότι ξέρει τι θέλει από τη μία και από την άλλη. Μπορεί να θέλει και τις δύο, έτσι όπως τις έχει. Μπορεί να θέλει μια πραγματικότητα και μια φαντασίωση. Μπορεί εσύ να εκπροσωπείς την ιδέα που έχει για μια σύζυγο, και η άλλη την ιδέα της περιπέτειας, ή της ερωμένης, ή δεν ξέρω τι μπορεί να έχει στο μυαλό του. Το ζήτημα είναι πάντα, εσύ τι θέλεις; Θέλεις να είσαι σε έναν τέτοιο γάμο; Εσύ έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο χωρισμού;
________________
3.
Για να δούμε πώς θα το κάνω λιανά: Τον τελευταίο χρόνο κάτι έχω πάθει και δεν ξέρω αν είναι ζήλια, ενόχληση ή κάτι τρέχει με μένα τέλος πάντων. Είναι όμως γεγονός ότι νιώθω συχνά-πυκνά αυτό το απαίσιο συναίσθημα, που νεφελώνει με κάποιο τρόπο τη ζωή μου, τη θετική μου διάθεση, τα μικρά ή μεγαλύτερα επιτεύγματά μου και συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με ένα άτομο. Το άτομο αυτό είναι φιλικό, το θαυμάζω με κάποιο τρόπο τόσο γι' αυτά με τα οποία ασχολείται αλλά κυρίως για την προσωπική της ελευθερία (που θεωρώ ότι μοιραζόμαστε και ταιριάζουμε σε αυτό) και την τεράστια αυτοπεποίθησή της που έχει όμως τάσεις ναρκισσισμού. Και εκεί είναι το θέμα και οι δύο ερωτήσεις (συγγνώμη, σε εκμεταλλεύομαι!): Ζηλεύω ή δικαίως ενοχλούμαι; Πρόκειται για ιδιαίτερο άτομο ή για νάρκισσο; Συγκεκριμένα το άτομο αυτό προβάλλει από την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής της ως τις επαγγελματικές της επιτυχίες (που είναι αρκετές και μάλιστα σε καλλιτεχνικό και σε δημόσιο χώρο που τις κάνει ακόμα πιο ελκυστικές) καθημερινά στο Facebook, twitter και σε προσωπικά email, τις οποίες πάντα συνοδεύει με πάρα πολλά θαυμαστικά. Όταν βρισκόμαστε από κοντά ή σε chat δεν παραλειπει να μου τονίζει όλα αυτά. Μήπως αν είχα κι εγώ τόσα πολλά να γράψω θα έκανα το ίδιο; Είμαστε από διαφορετικές χώρες, ζούμε σε διαφορετικές χώρες, μετακομίσαμε και οι δυο πρόσφατα για πολλοστή φορά λόγω επαγγέλματος συζύγων ( ο σύζυγος εκείνης πήρε μία glamorous θέση πρόσφατα - αναρωτιέμαι μήπως φταίει αυτό;) και έχουμε παιδιά στην ίδια ηλικία. Α, δεν περνάει εβδομάδα π.χ. που τα παιδιά της δεν έχουν κάνει κάτι καταπληκτικό. Αναμφισβήτητα είναι άτομο - και οικογένεια - με πλούσια χαρίσματα αλλά το ίδιο και εμείς και πραγματικά μέχρι τώρα δεν είχα νιώσει ποτέ αυτό το σκατοσυναίσθημα μιας και ζω πολύ όμορφα με την οικογένειά μου και μου αρέσει ο τρόπος ζωής μου- ίσως το επαγγελματικό να χάνει λίγο λόγω πολλαπλών μετακινήσεων, αλλά κι εκεί προσπαθώ και όλο και κάτι γίνεται. Τι στο καλό; Βοήθεια!- Βραχυκύκλωμα
Όπως έχει γράψει και ο Έσσε, 'Όταν μισούμε έναν άνθρωπο, τον μισούμε για κάτι που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Κάτι που δεν έχουμε κι εμείς μέσα μας, δεν μπορεί ποτέ να μας συγκινήσει'. Εσύ δεν μιλάς βέβαια για μίσος, αλλά νομίζω ότι αυτή η φράση ταιριάζει και στη δική σου περίπτωση.
Το άτομο αυτό θίγει, σκαλίζει, ερεθίζει κάτι που βρίσκεται μέσα σου. Κάτι από όλα αυτά που κάνει, λέει, είναι, σου θυμίζει κάτι που κάνεις, λες, είσαι, και δεν σου αρέσει. Δεν σου αρέσει, είτε επειδή πιστεύεις ότι το κάνεις χειρότερα, είτε επειδή πίστευες ότι το έκανες πολύ καλά, μέχρι που συνάντησες αυτή. Να είναι η δουλειά του άντρα της; Το λες μέσα σε παρένθεση, και η παρένθεση θα με έκανε να θέλω να το ερευνήσω ακόμη περισσότερο, αν ήμουν η ψυχολόγος σου, που λέει ο λόγος.
Μπορεί και να ζηλεύεις, και να ενοχλείσαι δικαίως, και να ισχύουν και τα δύο, ταυτόχρονα. Καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει το δυσάρεστο συναίσθημα που σου προκαλεί αυτός ο άνθρωπος, αλλά για να το λύσεις, νομίζω ότι πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι ο άνθρωπος που σου προκαλεί το συναίσθημα, αλλά κάτι που βρίσκεται μέσα σου. Ο άνθρωπος αυτός είναι ο καταλύτης, είναι ένα σύμβολο, δεν είναι η αιτία. Το λέω αυτό για να μην αποδώσεις τίποτα μεγεθυμένες ή υπερφυσικές σχεδόν ιδιότητες σε κάποια που στα μάτια κάποιου άλλου μπορεί να είναι μια υπερφίαλη πολυλογού, ή - το πιο πιθανό – μια κανονική κοπέλα.
________________
4.
Α,μπα εχω πολλα νευρα τελευταια για υπαρκτους και βάσιμους λόγους. Το θέμα είναι οτι δεν δείχνω πόσο εκνευρισμένη είμαι. Βγάζω το θυμό μου με μια ανεξήγητη χαρά, δεν με χαλαει καθόλου να σου πω την αλήθεια αλλά νομίζεις οτι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που μου συμβαίνει αυτο; (δεν είμαι άνθρωπος που νευριάζει συχνά)- Boom
Ναι, κάποιος λόγος θα υπάρχει, και θα είναι πολύ συγκεκριμένος. Θα έχει σχέση με το πώς έχεις μάθει στη ζωή σου να αντιμετωπίζεις το συναίσθημα του θυμού, από την οικογένεια σου και το περιβάλλον σου. Έχεις μάθει να πιστεύεις ότι ο θυμός είναι αδυναμία, ή κάτι μεμπτό, ή κάτι ντροπιαστικό; Γιατί είσαι άνθρωπος που δεν νευριάζει συχνά;
Αλλά, κυρίως: τι πιστεύεις ότι θα γίνει αν δείξεις το θυμό σου;
________________
5.
Αγαπητή Α, μπα
Τον γνώρισα πριν 6 χρόνια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα είχαμε μια on-off σχέση και τα τελευταία δύο έχουμε πλέον οριστικά χωρίσει. Δεν έχω συναισθήματα πια για αυτόν.
Από τότε που έβαλα το οριστικό τέλος δεν με έχει αφήσει σε ησυχία. Μηνύματα και τηλέφωνα πολλές φορές στην μέρα, κάθε μέρα. Ερωτικές εξομολογήσεις, κλαψουρίσματα, αυτιστικά "Καλημέρα μωρό μου, τι κάνεις;" επαναλαμβάνονται ατέρμονα. Ακόμα και ένα σύντομο διάστημα που είχε κάνει σχέση συνέχιζε να με ενοχλεί.
Του έχω πει και με καλό και άσχημο τρόπο να με αφήσει ήσυχη, βελτίωση καμιά. Το τελευταίο διάστημα απλά αδιαφορώ πλήρως για όλα και τον έχω μπλοκάρει από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Δεν είναι επικίνδυνος, από την άποψη πως δεν έρχεται να στηθεί κάτω από το σπίτι και την δουλειά, αν και έχει απειλήσει πως θα το κάνει. Αλλά βρε Α, μπα κουράστηκα μετά από τόσα χρόνια. Ειλικρινά έχω απελπιστεί, τι μπορώ να κάνω για να σταματήσει αυτό το βιολί;- Μπλου
Ελπίζω να έχεις δίκιο όταν λες ότι δεν είναι επικίνδυνος. Πρώτα ενημέρωσε τους φίλους σου για την ύπαρξη του και για την κατάσταση, δώσε τους περιγραφή, τηλέφωνα, διευθύνσεις και τα λοιπά. Κόψε του κάθε κανάλι επικοινωνίας, μπλοκαρίσματα παντού, από τηλέφωνα, όλους τους λογαριασμούς, ενημέρωσε κοινούς γνωστούς να μη του μεταφέρουν τι κάνεις και τι δεν κάνεις. Κράτα το αυτό αυστηρά και γερά, άλλαξε τηλέφωνα αν επιμένει. Μην αφήσεις ούτε μια χαραμάδα. Παράλληλα κράτα αρχείο με όσα στέλνει, λέει, κάνει, μαζί με αποδείξεις, και κοίτα αν μπορείς να βρεις μάρτυρες που επιβεβαιώνουν όλα αυτά. Κράτα τα μηνύματα, γραπτά ή άλλου είδους, με λεπτομέρεια. Εγώ στη θέση σου θα ανέθετα σε δικηγόρο να τον πάρει και να του πει να το κόψει αμέσως το παιχνίδι αυτό, αλλιώς θα έχει συνέπειες με την αστυνομία. Αν δεν τρομάξει, κάνε την απειλή σου πραγματικότητα, πήγαινε στην αστυνομία (γι' αυτό χρειάζονται όλες αυτές οι αποδείξεις), και πήγαινε στην αστυνομία μαζί με δικηγόρο. Γενικώς, μην το παίρνεις αψήφιστα.
Μην αφήνεις κανέναν να εισβάλλει έτσι στη ζωή σου. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επικίνδυνος για να λάβεις τα μέτρα σου, και να μην είσαι ποτέ σίγουρη για το ποιος είναι επικίνδυνος.
________________
6.
Είχα την ατυχία να αγοράσω σπίτι κοντά σε εκκλησία (δεν ήξερες δεν ρώταγες!!!!). Με έχουν τρελάνει οι καμπάνες. Εκτός που βαράνε συνέχεια για γιορτές, εσπερινούς, Κυριακές, Σάββατα και οτιδήποτε γιορτούλα θυμηθούν βαράνε και κάθε μια ώρα (και στη μισή) για να μας που την ώρα. Είναι λογικό το 2015 μέσα στο κέντρο της πόλης να ενημερώνεσαι για την ώρα από την καμπάνα της εκκλησίας; Ότι ήταν χρήσιμο κάποτε στα χωριά το καταλαβαίνω. Αλλά τώρα τι νόημα έχει; Και εν πάση περιπτώσει δεν είμαστε όλοι τόσο θρήσκοι να υφιστάμεθα Κυριακή πρωί από τις 7, τότε που λες να κοιμηθώ μια ωρίτσα παραπάνω, να βαράνε μες την τρελή χαρά. Καμιά ιδέα εκτός από το να μετακομίσω, γιατί μου αρέσει η γειτονιά και το σπίτι μου, υπάρχει;- καμπανόπληκτη
Μπορείς να κάνεις πολύ λίγα έως ελάχιστα πράγματα, γιατί στην Ελλάδα η εκκλησία έχει το ακαταλόγιστο. Άλλοι παπάδες βάζουν μεγάφωνα, άλλοι κάνουν έρανο για να τριπλασιάσουν τις καμπάνες και να είναι πιο δυνατές από της διπλανής εκκλησίας, ο σουρεαλισμός είναι πραγματικότητα, και μπαίνει από τα παράθυρα και τους τοίχους.
Η μόνη – αμφίβολη – λύση είναι να τους βομβαρδίσεις με παράπονα, όπως σε βομβαρδίζουν αυτοί με ηχητική εισβολή. Ψάξε και βρες άλλους κατοίκους που συμφωνούν μαζί σου και ξεκινήστε μπαράζ γραμμάτων, τηλεφωνημάτων, μηνυμάτων, ό,τι μπορείτε να σκεφτείτε. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα καταφέρετε να μετριάσουν τον ήχο, αλλά θα καταφέρετε να τους εκνευρίσετε, και ίσως να φτάσετε κάποτε σε σημείο να είσαστε πάτσι.
________________
7.
Εντάξει, δεν ήθελα πάντα να το ρωτήσω.. όμως τώρα τελευταία το βλέπω συνεχώς μπροστά μου και απορώ..
Στο παρελθόν έχω υπάρξει θύμα bullying.. στο σχολείο, για τα κιλά μου. Δεν πέρασα καλά, άκουγα πολλά σχόλια. Δεν ήμουν αναίσθητη, όμως έγινα. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας παιδιού το πώς θα το αντιμετωπίσει, εγώ φαίνεται ότι τα κατάφερα. Και τα πήγα καλά και στο σχολείο και στη ζωή μου. Πολύ καλά. Όχι δεν έκανα κάτι συνταρακτικό με την έννοια που ίσως συχνά το έχουμε στο μυαλό μας, όμως έγινα ευτυχισμένη κι αυτό για εμένα είναι σπουδαίο.
Η απορία μου είναι η εξής: τώρα που μιλάμε για το bullying λες και ανακαλύψαμε τελικά την Αμερική, γιατί τώρα χάλασε ο κόσμος και συμβαίνουν αυτά, ενώ παλιά δεν συνέβαιναν... είναι υποκρισία; ή μήπως οι άνθρωποι που μπορεί να έχουν υπάρξει θύτες ή (ακόμη χειρότερα σε ορισμένες περιπτώσεις) απαθείς παρατηρητές, αυτοί που επικροτούσαν τους θύτες για την γαμάτη πράξη τους να φέρουν ένα παιδί στα όρια της κατάρρευσης, δεν έχουν καταλάβει τι έκαναν; Κι αν ισχύει το δεύτερο, αυτό δεν είναι τραγικό για την εξέλιξή μας; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα μεγαλώσουν παιδιά εξίσου αναίσθητα και απαθή και ούτω καθεξής.. Θα συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που έκαναν οι γονείς τους, θα συμβάλουν στο βασανισμό άλλων και δεν θα το έχουν καταλάβει κιόλας... Θα ακούν για περιστατικά bullying και θα απορούν τι γίνεται στον κόσμο! Τι λες;- Λένα
Καταρχάς, συγχαρητήρια που κατάφερες να ξεπεράσεις τον εκφοβισμό και να γίνεις ευτυχισμένη. Είσαι δυνατή και έξυπνη και ικανή, μπράβο σου.
Παλιότερα οι δάσκαλοι όχι μόνο είχαν το περιθώριο να σαπίζουν στο ξύλο τους μαθητές, αλλά το έκαναν και με τις ευλογίες των γονιών. Οι άντρες μπορούσαν να ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους χωρίς συνέπειες, ήταν κάτι που 'γινόταν'. Δεν ανακαλύψαμε τώρα ότι υπάρχει το φαινόμενο του bullying στα παιδιά, αλλά τώρα άλλαξε η στάση της κοινωνίας απέναντι στο θέμα. Πρόσφατα αναγνωρίστηκε ως πρακτική στην έκταση που γίνεται, πρόσφατα αναγνωρίσαμε ότι οι συνέπειες είναι πάρα πολύ σοβαρές, και τώρα αρχίσαμε να το θεωρούμε κατακριτέο. Ναι, πολλοί δεν είχαν αναγκαστεί να καταλάβουν τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς στην ψυχολογία των θυμάτων τους, γιατί έτσι ήταν η εποχή. Τα πράγματα σε αυτό το θέμα αλλάζουν, και αλλάζουν προς το καλύτερο. Έχουμε ακόμη δρόμο, αλλά έτσι εξελίσσονται οι κοινωνίες, αργά. Τουλάχιστον σε αυτό το θέμα πάμε μπροστά, σε άλλα θέματα πάμε προς τα πίσω...