ΣΕΞ Η' ΣΧΕΣΗ;
Πειράζει που θεωρώ θρασύτατους τους άντρες και τις γυναίκες που, ενώ σε προσεγγίζουν ερωτικά, σε γοητεύουν, μετά σκάνε το ποίημα ότι δεν είναι διαθέσιμοι για κάτι παραπάνω πέρα από το σεξ; Και, δηλαδή, αν εσύ θέλεις κάτι παραπάνω αλλά έχεις ήδη τσιμπήσει, πως να αρνηθείς; Μετά τρως τα μούτρα σου (με δική σου ευθύνη) και απογοητεύεσαι. Και δεν μπορείς και να πεις τίποτα στον άλλο, γιατί σε προειδοποίησε εξαρχής. Τελικά, είμαστε μαζόχες ή πλάσματα που διψάνε απεγνωσμένα για λίγη αφέξιον;
Υπάρχουν αυτοί που συστηματικά λένε ότι θέλουν σεξ και υπάρχουν αυτοί που συστηματικά λένε ότι θέλουν σχέση. Και οι μεν και οι δε ψεύδονται. Οι πρώτοι εννοούν «θέλω σχέση, αλλά όχι μαζί σου. Όσο ψάχνω, δεν με πειράζει να κρατήσω και τα προνόμια που έχω με σένα, αφού δέχεσαι τους όρους μου». Οι δε εννοούν «θέλω να έχω κάποιον να παίρνω τηλέφωνο δέκα φορές τη μέρα γιατί οι φίλοι μου δεν ασχολούνται μαζί μου με τον τρόπο που θέλω κι επίσης είναι απαραίτητο να έχω σχέση γιατί αυτό στα μάτια των άλλων με κάνει να φαίνομαι επιτυχημένος/η στα αισθηματικά. Οποιοσδήποτε αρτιμελής με καθαρό ποινικό μητρώο μου κάνει» (αλλά κι αυτό το συζητάμε).
Οι μεν συναντούν τους δε πολύ συχνά και η συνεύρεσή τους είναι σύντομη και επίπονη. Οι μεν κατηγορούν τους δε για εξαπάτηση και, όπως πολύ συχνά συμβαίνει στη ζωή, όλοι έχουν δίκιο.
Εκτός αυτών, υπάρχουν και οι διπλοί πράκτορες, οι οποίοι υποδύονται τον κάθε ρόλο ανάλογα με το τι τους συμφέρει, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Όλοι οι φίλοι τούς έχουν πάρει χαμπάρι, αλλά τα μη υποψιασμένα θύματα τους πιστεύουν. Όταν τα θύματα ανακαλύψουν ότι οι χαμαιλέοντες άλλαξαν στρατόπεδο, αντί να εξαγριωθούν, αισθάνονται ακόμα πιο θύματα και πιστεύουν ότι δεν τους αγαπάει κανείς και ότι θα μείνουν για πάντα μόνοι.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι αν κάποιος σου λέει πως δεν θέλει σχέση, μπορεί να λέει ή να μη λέει ψέματα στον εαυτό του, αλλά, σε ό,τι αφορά εσένα, λέει την αλήθεια. Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι όποιος λέει πως θέλει σχέση, μπορεί να εννοεί ότι βαριέται φριχτά τον εαυτό του. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο μοναδικός φάρος είναι να ξέρεις τι θέλεις εσύ.
ΖΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΕΙΣ
Annouk: A μπα; μου, να ζητάμε; Από τη σχέση να ζητάμε για να λάβουμε; Οι ψυχολόγοι λένε ναι. Η λογική λέει όχι – αν αγαπάς, δίνεις χωρίς να χρειάζεται να ζητήσει ο άλλος. Έτσι δεν είναι; Δεν είναι εκνευριστικό και κουραστικό να έχεις κάποιον που ζητάει όλη την ώρα; Δεν καλουπώνεσαι έτσι; Δεν είναι έμμεσος εκφοβισμός – λέγε, λέγε κάτι μένει; Οπότε, ξαφνικά, αν σταματήσεις για α,β λόγους να παρέχεις αφειδώς, έχεις τύψεις. Το ζητούμενο, δηλαδή, αυτού που ζητάει είναι η χειραγώγηση μέσω της απαίτησης – πολύ περισσότερο από την πραγματική ανάγκη της ζητούμενης συμπεριφοράς κ.λπ. Τι λες κι εσύ;
Από το να ξέρεις να ζητάς μέχρι να γίνεις ο κουραστικός που ζητάει όλη την ώρα υπάρχει απόσταση εκατό προσωπικοτήτων. Δίνοντας ως παράδειγμα την ακραία έκφραση αυτής της λειτουργίας, αυτό που καταφέρνεις είναι να σιγουρευτούμε ότι έχεις πάρει ήδη τις αποφάσεις σου για το θέμα.
Λοιπόν, ας συμφωνήσουμε ότι συζητάμε το εξής: είναι σωστό να ζητάμε από μια σχέση αυτά που θέλουμε ή πρέπει ο άλλος να δίνει χωρίς να ζητάμε, επειδή μας αγαπάει;
Η απάντηση είναι η εξής: αγάπη είναι να δίνεις στον άλλον αυτά που ζητάει. Όχι αυτά που σου είναι εύκολο να δώσεις, ούτε αυτά που θεωρείς εσύ σημαντικά.
Αυτός που ζητάει, από τη μεριά του, πρέπει να ξέρει να ελέγχει και τον τρόπο, τη συχνότητα και την ποιότητα αυτών που ζητάει, ώστε να σέβεται και να μην εκμεταλλεύεται τον άλλον, και ο καλύτερος οδηγός γι' αυτό είναι η αγάπη.
Τα δύο μέλη μιας σχέσης πρέπει να ζητάνε αυτά που θέλουν γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι μαγικό που σε κάνει να διαβάζεις τις σκέψεις και τις επιθυμίες του άλλου, όσο και αν επιμένει το φτηνό σινεμά των rom com. Είναι το φως στο δύσκολο μονοπάτι της επιτυχημένης συμβίωσης μεταξύ δύο ανθρώπων, είναι η σημαδούρα όταν φουσκώνουν τα νερά, είναι ο σύμβουλος στις δύσκολες στιγμές που απαιτείται αυταπάρνηση.
Αν το ένα μέλος πιστέψει ότι ξεζουμίζεται από τις απαιτήσεις, δεν είναι επειδή είναι λάθος να ζητάει κανείς γενικά κι αόριστα, αλλά επειδή δεν έχει επιτευχθεί η ισορροπία. Όταν πάει κάτι λάθος, δεν αμφισβητούμε τις έννοιες, αμφισβητούμε τα κίνητρά μας και, μερικές φορές, δυστυχώς, πρέπει να αμφισβητήσουμε τα κίνητρα των άλλων.
ΟΧΙ ΛΕΜΕ!
Πώς μπορείς να πεις ευγενικά «όχι» σε άτομο το οποίο σε πρήζει αφόρητα να πάτε για καφέ, αλλά εσύ δεν θες καθόλου γιατί τον βαριέσαι και δεν βρίσκεις κανένα κοινό σημείο αναφοράς; Σημειωτέον, το όχι πρέπει να 'ναι ευγενικό, καθώς το άτομο τυχαίνει να είναι συνάδελφος...
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να δεχτείς ότι το ευγενικό όχι είναι μια νοητική ακροβασία που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Η απόρριψη είναι απόρριψη και την καταλαβαίνουν όλοι, όσο ευγενική κι αν είναι, από τα νεογέννητα μέχρι τους αυτοκράτορες.
Η απάντηση εξαρτάται από το ευαίσθητο τρίγωνο που απαρτίζεται από τις εξής πλευρές: ομαλές συναδελφικές σχέσεις/κίνητρα εκατέρωθεν/πιθανότητα αστοχίας. Δηλαδή: ποια είναι τα κίνητρα αυτού που επιμένει, πόσο επηρεάζεται η σχέση σας από ένα ναι και από ένα όχι, και πόσο πιθανό είναι να έχεις κάνει λάθος σχετικά με τα κοινά που έχετε μεταξύ σας.
Ο γρήγορος δρόμος είναι να πας μια φορά για καφέ ώστε να ξεκαθαρίσεις τους άγνωστους x της εξίσωσης και να μπορέσεις να ζυγίσεις το επόμενο βήμα και τη βαρύτητα που θα πρέπει να έχει το «όχι», αν τελικά δεν αλλάξεις γνώμη. Ο αργός δρόμος είναι ένα συνεχόμενο «ναι» χωρίς δέσμευση, έτσι ώστε, όταν ξεφτίσει η προσπάθεια, ο άλλος να έχει το περιθώριο να παραμυθιαστεί ότι η μη συνάντηση ήταν αποτέλεσμα κακού σχεδιασμού και όχι δική σου απόφαση.
Η ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΗ
9/8/2013 19:34:50: Αγαπητή Α, μπα; Πώς να πω στον φίλο μου ότι νιώθω πως με παραμελεί και θέλω λίγο περισσότερη προσοχή, χωρίς να φανώ πολύ γκρινιάρα;
«Νιώθω ότι με παραμελείς και θέλω λίγο περισσότερη προσοχή». Με σοβαρότητα, ηρεμία, χωρίς γελάκια, νάζια κα ό,τι άλλο υποτίθεται πως πρέπει να κάνει μια γυναίκα όταν ζητάει κάτι. Δεν χρειάζεται να κάνεις κουβέντα, ούτε να εξηγήσεις τι εννοείς γιατί θα το θεωρήσει επίθεση και θα σε πει γκρινιάρα. Πέτα τον σπόρο και βλέπεις.
Μακαρόνι: Πες μου, ρε συ Α, μπα; πώς να εμπιστευτώ και να πάρω στα σοβαρά άνθρωπο που δεν του αρέσουν τα μακαρόνια; Καλά να μην τα τρως γιατί παχαίνουν (που κι αυτό έγκλημα μου φαίνεται, αλλά, τέλος πάντων, έχει ένα νόημα), αλλά να μη σου αρέσουν;
Αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Η κοινωνία πρέπει να προστατευτεί. Προτείνω να γίνει υποχρεωτικό να δηλώνουν αυτή την παρέκκλιση στο κράτος, ώστε να μπορούμε οι υπόλοιποι να λαμβάνουμε τα μέτρα μας.
Πότε θα σταματήσω να εκπλήσσομαι; Ψυχοφθόρο, ρε παιδί μου...
Είναι ψυχοφθόρο, αλλά όταν σε δεχτούν στο Βασίλειο του Απόλυτου Κυνισμού, σου παίρνουν το διαβατήριο και το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις είναι ότι η επικοινωνία με τους απ' έξω είναι αδύνατη. Πρόσεξε τι εύχεσαι!
=====
*Στείλτε τις ερωτήσεις σας ανώνυμα ή επώνυμα στη σελίδα της Α, Μπα στο lifo.gr