Ας υποθέσουμε ότι είμαι μητέρα αγοριού που έλκεται από αγόρια και αυτή η πραγματικότητα δεν με ενθουσιάζει καθόλου. Ας υποθέσουμε ότι είμαι λεσβία που, λόγω κοινωνικής πίεσης, παλεύω με τον ίδιο μου τον προσανατολισμό. Ας υποθέσουμε ότι είμαι φίλη / συγγενής / συνάδελφος γκέι ανθρώπων και θέλω να τους βάλω στον ίσιο δρόμο. Υπάρχει κάποιος να με συντρέξει και να με καθοδηγήσει σ’ όλο αυτό και γιατί όχι να με θεραπεύσει;
Θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη τρολιά του ελληνικού διαδικτύου, όμως, η απάντηση στην τελευταία ερώτηση είναι απολύτως καταφατική. Ναι, υπάρχει ελληνικό site –λειτουργικότατο- που ισχυρίζεται ότι προσφέρει συμβουλευτική για κάποιο από τα παραπάνω «προβλήματα».
Διακριτικά, αλλά σαφέστατα, με ένα γερό scroll down, στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας, μέσα σε μαύρη φάσα, γίνεται σαφές ότι οι συνεργάτες (και φυσικά το περιεχόμενο της ιστοσελίδας) βρίσκονται «σε πνευματική κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο».
Και αφού πλέον είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν πρόκειται περί πλάκας, κι αφού υπό καθεστώς ανωνυμίας μπορεί να επικοινωνήσει κανείς με τον διαθέσιμο πνευματικό μέσω Viber, WhatsApp και Messenger (!) και να λάβει τη δέουσα υποστήριξη / καθοδήγηση, μαθαίνει και τον πραγματικό προορισμό όλων των ομοφυλόφιλων που είναι η αγιότητα
Στην ενότητα «Σχετικά με εμάς» αυτό εξηγείται σχεδόν υπέροχα: «Θέλουμε να εκφράσουμε τους ανθρώπους εκείνους σαν κι εμάς, που στερούνται φωνής στην κοινωνία μας, γιατί άλλοι αναλαμβάνουν να μιλήσουν γι’ αυτούς χωρίς αυτούς. Στην Ελλάδα του 2018, ο αριθμός τους ανέρχεται σε εκατοντάδες και σε χιλιάδες πρόσωπα. Είναι η ηρωική εκείνη πάστα ανθρώπων, που αποφασίζει να πολεμήσει τις αμαρτωλές της επιθυμίες, για να είναι αρεστή στο Χριστό. Είναι η ομάδα εκείνη, που αντιλαμβάνεται ότι η Αγία Γραφή μιλά για την ομοφυλοφιλία και έχει μία σαφή πρόταση για όσους αισθάνονται ομόφυλες έλξεις: την αγιότητα» (sic).
Τι άλλο μπορεί να απολαύσει κανείς εδώ; Αφού στην αρχική σελίδα κατατοπιστεί για το ότι “Macedonia is Greece” με ευμεγέθη φωτογραφία, μπορεί να διαβάσει ένα από τα δημοφιλή άρθρα του ιστότοπου με τίτλο «Η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία», το οποίο ωστόσο δεν καταλήγει με την ίδια σιγουριά στο κυρίως άρθρο (το λες και clickbait). Φυσικά και υπάρχει αρκετή παρόμοια αρθρογραφία και επιστημονική, προσωπικά, αγάπησα τη στρεψόδικη εκδοχή παλιότερης έρευνας της φεμινίστριας Lisa Diamond, για το ότι «τελικά, αλλάζει ο σεξουαλικός προσανατολισμός».
Ας μη συνεχίσουμε άλλο, τα βασικά έχουν παρατεθεί.
Ας αποδεχθούμε ότι το συνολικό περιεχόμενο του site διακατέχεται από μία μειλιχιότητα, από ήπιους τόνους (αλίμονο, έχει προηγηθεί και το δεδικασμένο του Αμβρόσιου: η ρητορική μίσους είναι κακό μάρκετινγ, αποδεδειγμένα πια), αλλά και από την ξεκάθαρη θέση ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι μη αποδεκτό, κάτι που προκαλεί προβλήματα, κάτι που σε φέρνει σε δύσκολη θέση, κάτι που σηκώνει θεραπεία.
Ας αποδεχθούμε και το ότι προσπαθεί να σταθεί σε έναν (λέμε τώρα) interactive διάλογο με το κοινό του. Και ας προχωρήσουμε σε μερικά βασικά ερωτήματα:
- Γιατί δεν υπάρχουν υπογραφές συντακτών στα άρθρα που παρατίθενται;
- Πού είναι η ταυτότητα του, κατά τα άλλα ενημερωμένου, site; Ποιος είναι διευθυντής σύνταξης και ποιος αρχισυντάκτης; Γιατί παραμένουν σε καθεστώς ανωνυμίας, αφού παράγουν θεάρεστο έργο;
- Είναι, όντως, υπό τη σκέπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας και σε πνευματική επικοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπό της;
- Και κάτι τελευταίο: ποιος πληρώνει γι’ αυτό το site και ποια η επισκεψιμότητά του;
Αλήθεια –και καλή τη προθέσει, πάντα- θα με ενθουσίαζαν μερικές απαντήσεις…