«Νομίζω ότι η αίσθηση που δίνει το φωτογραφικό φιλμ είναι όμορφη. Γνωρίζω ότι δεν θα δημιουργώ πάντα όμορφες εικόνες όταν φωτογραφίζω με φιλμ, αλλά σίγουρα με βοηθά να επιβραδύνω τη διαδικασία και να δώσω μεγαλύτερη προσοχή σε αυτό που πραγματικά κοιτάζω».
Η Thy Tran μιλάει για την εμπειρία της στην αναλογική φωτογραφία. Είναι μια τέχνη που ξεκίνησε όταν άρχισε να σπουδάζει φωτογραφία στο πανεπιστήμιο και ο πρώην φίλος της της χάρισε την φωτογραφική του μηχανή. Το 2015 μετακόμισε στη Σαϊγκόν του Βιετνάμ από τη Μελβούρνη και άρχισε να αφιερώνει χρόνο στα προσωπικά της πρότζεκτ- συμπεριλαμβανομένου και του Cacher που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό.
«Οι φωτογραφίες αυτές με την πάροδο του χρόνου έγιναν μια αποθήκη αναμνήσεων, μια ιστορία χωρίς τέλος. Πρόκειται για μια φωτογραφική αφήγηση που τεκμηριώνει τόσο την καθημερινότητα όσο και τα συναισθήματα που γεννιούνται μεταξύ δύο εραστών».
Στο Cacher (από το γαλλικό κρύβω) χρησιμοποιεί την κάμερα για να δημιουργήσει μια νέα γλώσσα συναισθημάτων που τα λόγια δεν αρκούν για να επικοινωνήσει με τη φίλη της. «Υπάρχουν συναισθήματα που δεν μπορώ να εκφράσω και έτσι μέσα από την κάμερά μου προσπαθώ να δημιουργήσω μια νέα γλώσσα για να τα εκφράσω».
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν μεταξύ του 2015 και του 2017 και είναι ένας συνδυασμός αυθόρμητων και σκηνοθετημένων εικόνων. «Οι φωτογραφίες αυτές με την πάροδο του χρόνου έγιναν μια αποθήκη αναμνήσεων, μια ιστορία χωρίς τέλος. Πρόκειται για μια φωτογραφική αφήγηση που τεκμηριώνει τόσο την καθημερινότητα όσο και τα συναισθήματα που γεννιούνται μεταξύ δύο εραστών».