Η θηλυκή ύπαρξη απέναντί μου είναι μια καλλίγραμμη, γοητευτική τρανς γυναίκα που τυγχάνει ταυτόχρονα γονέας ενός πανέμορφου κοριτσιού, «καρπού» γάμου που τέλεσε προτού ξεκινήσει τη φυλομετάβαση.
Μιλά γι' αυτήν τρυφερά, με περισσή αγάπη αλλά και στενοχώρια –ένεκα η δικαστική διαμάχη για το παιδί με την πρώην σύζυγο–, έχει κιόλας τατουάζ το όνομα της κόρης της στο δεξί της χέρι.
Κάποιοι ίσως την έχετε δει και στην τηλεόραση, είχε μιλήσει στην προπαρασκευαστική επιτροπή της Βουλής το '17 για το νομοσχέδιο της ταυτότητας φύλου, προβάλλοντας την τρανς γονεϊκότητα.
Αν κάποιοι-ες παραξενεύεστε, αγνοείτε προφανώς ότι η ταυτότητα φύλου δεν σχετίζεται υποχρεωτικά με τον ερωτικό προσανατολισμό κι ότι παρόμοιες περιπτώσεις απασχόλησαν τη δημοσιότητα αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια.
Ενδεικτικά αναφέρω την τηλεπερσόνα Caitlyn Jenner, πρώην Ολυμπιονίκη στο δέκαθλο (ως Bruce Jenner, τότε) που είχε έξι παιδιά από τρεις διαφορετικούς γάμους πριν κάνει φυλομετάβαση, τον 30χρονο Kaci Sullivan από το Γουισκόνσιν που γέννησε και ως γυναίκα που ήταν αρχικά και ως άνδρας πλέον με τον νυν σύντροφό του, καθώς επίσης το transgender μοντέλο Aydian Dowling που φωτογραφήθηκε πρόσφατα πανευτυχής μαζί με τη σύζυγο και το νεογέννητο μωρό τους.
Το '16 και το '17, εξάλλου, είδαμε live στην Αθήνα δύο διαφορετικούς τρανς καλλιτέχνες –τον πολύ Genesis P. Orridge (Psychic TV, Coil) στο Modu και «τους» Del LaGrace Volcano στο 1ο GenderFest στο Booze–, οι οποίοι διατηρούν επίσης οικογένειες με βιολογικά παιδιά.
Μόνο που στην περίπτωση της Βανέσσας δεν υπάρχει συναίνεση από το έτερον ήμισυ, αντιθέτως. Η πρώην μάλιστα την εκβιάζει, καθώς λέει, αφού και την κόρη τους δεν την αφήνει πια να δει και διαζύγιο αποφεύγει να της δώσει, κάτι που ο νόμος απαιτεί ώστε να μπορέσει έπειτα να αλλάξει τα στοιχεία της.
Στο πλαίσιο μάλιστα του δικαστικού αγώνα που έχει ξεκινήσει για την επιμέλεια, οι φίλοι και οι φίλες της στήνουν ένα benefit event την ερχόμενη Πέμπτη στο Be Queer.
Δεν θα είχε πρόβλημα η κόρη μου να μάθει την αλήθεια για μένα. Και θα ήταν εννοείται προτιμότερο να τη μάθει από μένα παρά από τρίτους. Αν ένα παιδί νιώθει ότι το αγαπάς, σε αποδέχεται όπως είσαι πολύ ευκολότερα από τους ενήλικους.
Οι γκέι γονείς, οι τρανς γονείς, οι ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες γενικότερα είναι σήμερα μια πραγματικότητα ολοένα πιο ορατή που αξιώνει αναγνώριση, αποδοχή και ίσα δικαιώματα. Τα οποία βεβαίως και δικαιούνται όχι (μόνο) ως οιωνεί προπομποί ενός πιο ανοικτού, φιλελεύθερου και συμπεριληπτικού μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης αλλά επειδή καταρχήν αντανακλούν πραγματικές ανάγκες πραγματικών ανθρώπων, τα συναισθήματα των οποίων δεν διαφέρουν από των άλλων.
Τις τελευταίες δεκαετίες βγαίνουν δυναμικά προς τα έξω. Ήδη σε πολλές χώρες υπάρχουν οργανώσεις και δίκτυα αλληλοϋποστήριξης για τους εν λόγω γονείς και οικογένειες – αντίστοιχη πρωτοβουλία στην Ελλάδα είναι οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο.
Η ομιλία της Βανέσσας Βενέτη στη Βουλή από το 02:55
«Για ένα τρανς άτομο που σκέφτεται τη γονεϊκότητα είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι ποικίλα νομικά ζητήματα μπορεί να προκύψουν αναφορικά με τα γονεϊκά δικαιώματα. Η νομική αντιμετώπιση της ανατροφής, της υιοθεσίας ή της απόκτησης αναγνωρισμένων βιολογικών απογόνων ποικίλει (σ.σ. ανάλογα την Πολιτεία στις ΗΠΑ ή τη χώρα, με όσες διαθέτουν τις πιο φιλελεύθερες για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα νομοθεσίες να είναι συνήθως και οι πιο ευνοϊκές απέναντι στους τρανς γονείς).
Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπου οι γονείς κάνουν come out ως τρανς ή κάνουν φυλομετάβαση αφού έχουν αποκτήσει παιδιά, ένας πρώην σύζυγος ή σύντροφος μπορεί να χρησιμοποιήσει την ταυτότητα φύλου τους για να αμφισβητήσει, περιορίσει ή αρνηθεί επαφές με το παιδί.
Και ενώ ορισμένα θέματα που αφορούν τους τρανς γονείς βελτιώθηκαν με την αναγνώριση των ομόφυλων γάμων, παραμένουν εμπόδια για όσους είναι άγαμοι ή σε σύμφωνο συμβίωσης. Συχνά επίσης οι δικαστές δεν έχουν καλή κατανόηση των ζητημάτων ταυτότητας φύλου, ούτε μια συνεπή νομολογία-οδηγό».
Το απόσπασμα αυτό από την ιστοσελίδα του LGBTQ Legal Resource Center περιγράφει άρτια την κατάσταση με την τρανς γονεϊκότητα, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς.
Στην Ελλάδα, ο νόμος 4491/17 για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου αναφέρει πως «σε περίπτωση που το πρόσωπο που αιτείται τη διόρθωση της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεώς του έχει τέκνα, είτε γεννημένα σε γάμο, είτε χωρίς γάμο, είτε σε σύμφωνο συμβίωσης, είτε υιοθετημένα, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους δεν μεταβάλλονται ούτε επηρεάζονται».
Επίσης «δεν επέρχεται καμία απολύτως μεταβολή στις ληξιαρχικές πράξεις των τέκνων λόγω της μεταβολής του καταχωρισμένου φύλου του γονέα, ο οποίος εξακολουθεί να εμφανίζεται σε αυτές με το πρώην φύλο του», κάτι που ελέγχεται ως διάκριση.
Ας δούμε όμως καλύτερα τι λέει για όλα αυτά, τι λέει για τη ζωή της εν γένει η ίδια η Βανέσσα:
«Δεν ήμουνα ένα γκέι παιδί που εξελίχθηκε σε τρανς. Δεν είναι κακό φυσικά αυτό, απλά δεν ήμουν έτσι. Δεν ένιωθα καν αρχικά έλξη για τα αγόρια, από μικρή όμως αισθανόμουν βαθιά μέσα μου κορίτσι. Ένα συναίσθημα που καταπίεζα γιατί δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω, δεν είχα άλλωστε την παραμικρή πληροφόρηση – επαρχία τώρα κι εποχές προ Ίντερνετ, καταλαβαίνεις!
Τις τρανς τότε τις έβλεπες μόνο σε τίποτα mainstream περιοδικά, ενώ το στερεότυπο τις ήθελε γκέι που ντύνονταν γυναίκες για να κάνουν πιάτσα. Οι περισσότεροι εξάλλου αγνοούσαν –κι ακόμα αγνοούν– ότι η ταυτότητα φύλου δεν συνδέεται απαραίτητα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Πολλοί άνθρωποι έχουν σεξουαλικότητα ρευστή και μεταβαλλόμενη κι αυτό ισχύει επίσης για τα τρανς άτομα.
Με κοπέλες, που λες, είχα αρκετές εμπειρίες και επειδή είχα ένα ωραίο παρουσιαστικό, ήμουν δε κι από γνωστή οικογένεια, είχα επιτυχία! Μπορεί και να τους άρεσε το ότι δεν τις πλησίαζα όπως τα περισσότερα αγόρια, διέθετα μια φυσική ευγένεια και λεπτότητα, ήμουνα βλέπεις πάντα πλάσμα αγαπησιάρικο! Νιώθοντας άλλωστε κι εγώ γυναίκα, ήξερα καλά πώς να τις γοητεύσω.
Όχι, δεν ήμουν καθόλου κλειστός χαρακτήρας, ήμουνα αντίθετα δραστήριο άτομο, κοινωνικό, με εξέλεγαν κιόλας συνεχώς πρόεδρο του 15μελούς. Έκανα επίσης συστηματικά αθλητισμό – μπάσκετ, ποδήλατο, πολεμικές τέχνες, τέτοια. Ταυτόχρονα όμως με βασάνιζε μια τεράστια εσωτερική μοναξιά γιατί αυτό που γινόταν μέσα μου δεν μπορούσα να το μοιραστώ με κανέναν.
Η πρώτη φορά που βγήκα έξω με γυναικεία εμφάνιση ήταν στην εφηβεία. Οι δικοί μου φύγανε στο εξοχικό μας για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος κι εγώ έμεινα πίσω, δικαιολογούμενη ότι δεν θέλω να χάσω ένα τουρνουά μπάσκετ. Έβαζα ρούχα της μητέρας μου κι ένιωθα επιτέλους ο εαυτός μου.
Συνέχισα για χρόνια να το κρατάω μυστικό. Μετά το λύκειο έφυγα για νομικές σπουδές στην Ιταλία, γρήγορα όμως τις εγκατέλειψα κι επέστρεψα. Μου έλειπε η ψυχική ηρεμία για να αφοσιωθώ στις σπουδές, λόγω ακριβώς της σύγκρουσης του βιολογικού μου φύλου με το κοινωνικό.
Εργάστηκα στην οικογενειακή επιχείρηση, σε καφέ, σε γνωστές εταιρείες στον τομέα πωλήσεων, στην πορεία άνοιξα δικές μου επιχειρήσεις. Έκανα επίσης διάφορες μικρές και δύο μεγάλες σχέσεις με γυναίκες –επτά χρόνια η μία, δύο η άλλη–, η δε τρίτη ήταν με εκείνη που έμελλε να γίνει σύζυγος και μητέρα του παιδιού μας.
Γνωριστήκαμε το '05 και την ερωτεύτηκα εξαρχής παράφορα. Συζήσαμε για κάποιον καιρό και τον Ιούνιο του '10 αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Δύο μήνες μετά ήτανε έγκυος στην κόρη μας.
Της είχα τόση αγάπη ώστε σκεφτόμουν να βάλω τη Βανέσσα οριστικά «στην ντουλάπα», να πνίξω ό,τι μου συμβαίνει – μαθημένη ήμουν εξάλλου. Αυτό παρότι πριν από τη γνωριμία μας έκανα ήδη βήματα αποδοχής – είχα κατέβει στην Αθήνα, είχα βγει σε διάφορα μαγαζιά του χώρου, είχα γνωρίσει κόσμο, είχα κυκλοφορήσει ως γυναίκα.
Η σύζυγος βέβαια δεν είχε αντιληφθεί τίποτε, όπως και κανείς άλλος. Όσο όμως κι αν καταπιέζεις την ταυτότητα φύλου σου, κάποια στιγμή νιώθεις ασφυξία. Επειδή ακριβώς την αγαπούσα τόσο, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί της το «μυστικό» μου, ρισκάροντας έναν χωρισμό που καθόλου δεν επιθυμούσα τότε.
Αν είσαι εύπορος γκέι, λεσβία ή τρανς, η κοινωνία σε αντιμετωπίζει αλλιώτικα, έχεις επιπλέον τρόπους και μέσα να αντιμετωπίσεις τυχόν απειλές ή διακρίσεις. Σ' εμάς τις τρανς ειδικά η οικονομική αυτάρκεια είναι εξαιρετικά σημαντική, τόσο για λόγους επιβίωσης όσο και «συντήρησης»!
Όταν της είπα τι μου συμβαίνει, ταράχτηκε πολύ. Λογικό, είχε εντελώς άλλη εικόνα για μένα, όπως όλοι άλλωστε. Τη διαβεβαίωσα ότι αγαπώ πολύ κι εκείνη και το παιδί και την έπεισα να δούμε μαζί κάποιον ειδικό στην Αθήνα με γνώση του θέματος.
Κάναμε κάποιες συνεδρίες, μου έδωσε ξεκάθαρη διάγνωση και χαρτί για να προχωρήσω στη φυλομετάβαση που τόσο επιθυμεί κάθε τρανς άνθρωπος. Της είπα ότι εφόσον θα παραμέναμε μαζί, θα πρόβαινα σε αυτό μόνο με τη δική της συναίνεση. Της σύστησα και την ψυχολόγο μου την κ. Πάρβυ Πάλμου, συζήτησαν, όμως εν τέλει αδυνατούσε να με δεχτεί ως Βανέσσα.
Άρχισε να με κακοποιεί ψυχολογικά, να με λέει «ανώμαλο», «ξέχνα τα όλα ή χωρίζουμε» μου πέταξε εν τέλει εκβιαστικά. «Πράξε όπως νομίζεις» αποκρίθηκα, γιατί να ξεχάσω τι, αυτό που είμαι;
Χωρίσαμε λοιπόν τον Δεκέμβριο του '14 και ήρθα στην Αθήνα να ξεκινήσω τη φυλομετάβαση. Άρχισε τότε να μου τηλεφωνεί λέγοντας ότι της κατέστρεψα τη ζωή, ότι το παιδί –που του είχε βάλει λόγια για μένα το περιβάλλον της ότι το παράτησα– με ζητάει κι ότι το είχα εγκαταλείψει.
Πράγματα που φυσικά δεν ίσχυαν. Ήταν εξαρχής η πρώτη μου προτεραιότητα, το πρόσεχα, το φρόντιζα όταν δούλευε η μητέρα του, το διάβαζα, είχαμε μεγάλο δέσιμο.
Είπα τότε να αναβάλω τη διαδικασία και να επιστρέψω στα Γιάννενα ώστε να μεγαλώσει λίγο ακόμα το παιδί. Φοβόμουν κιόλας μη μου το στερήσουν. Έπιασα ξανά δουλειά ως barista, όμως η αληθινή μου φύση φώναζε, η ασυμφωνία φύλου πια δεν αντεχόταν.
Έπαθα κατάθλιψη σε σημείο να κινδυνεύσει η ζωή μου –με γλίτωσε η ψυχολόγος μου στέλνοντας έγκαιρα την αστυνομία σπίτι μου–, κάτι που χρησιμοποίησε αργότερα η πρώην ώστε να μη με αφήνει να βλέπω την κόρη μου, ως μη έχουσα σώας τας φρένας. Υποχώρησε μόνο έπειτα από πιέσεις των δικηγόρων μου και έκδοση εισαγγελικής εντολής υπέρ μου.
Μπορούσα να τη μηνύσω γι' αυτή τη συμπεριφορά αλλά δεν ήθελα να αποκτήσει η μικρή κακές εικόνες. Ζήτησε τελικά μια πελώρια διατροφή και απειλούσε ότι θα μου έδινε διαζύγιο –απαραίτητη δυστυχώς προϋπόθεση για να αλλάξω στοιχεία– μόνο αν υπέγραφα χαρτί ότι δεν θα έβλεπα πια το παιδί, το οποίο απαιτούσε πλέον να συναντώ μόνο ντυμένη αντρικά και παρουσία της.
Τέτοια όμως υπογραφή αποκλειόταν να βάλω... Τον ίδιο καιρό, ξέρεις, συνέβη το τραγικό περιστατικό με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη που με φόρτισε κι άλλο ψυχολογικά. Μακάρι να το γνώριζα το παλικάρι τότε, να μπορούσα να τον συνδράμω πριν να γίνει το κακό...
Τις μέρες εκείνες έκανα κι εγώ με το ποδήλατό μου καθημερινά τον γύρο της λίμνης αναζητώντας ίχνη του, πήγαινα ύστερα για wing chun και κολλητά μετά γυμναστήριο ώστε να ξεσπάω κάπως και να μην τα σκέφτομαι όλα αυτά!
Όχι, δεν θα είχε πρόβλημα η κόρη μου να μάθει την αλήθεια για μένα. Και θα ήταν εννοείται προτιμότερο να τη μάθει από μένα παρά από τρίτους. Αν ένα παιδί νιώθει ότι το αγαπάς, σε αποδέχεται όπως είσαι πολύ ευκολότερα από τους ενήλικους.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τα παιδιά είναι απολύτως δεκτικά στη διαφορετικότητα, αν τους διδαχθεί σωστά. Της έχω όμως κάνει ήδη νύξεις σχετικά, πήγαμε μαζί μόνοι ένα καλοκαίρι στο εξοχικό, ήταν 6,5 χρονών τότε. Καθόμασταν στην ακροθαλασσιά κι εκεί της διηγούμουν σαν μεταφορά την ιστορία της αγαπημένης μας νεράιδας Τίνκερμπελ που μεταμορφώνει τα κορίτσια σε αγόρια και αντίστροφα, ρίχνοντάς τους νεραϊδόσκονη.
Της διάβαζα επίσης το βιβλίο της Δήμητρας Κογκίδου «Πέρα από το ροζ και το γαλάζιο» που αποδομεί την έμφυλη χρήση των χρωμάτων. «Συμφωνώ, γιατί να φοράμε ροζ τα κοριτσάκια και γαλάζια τα αγοράκια; Εμένα ας πούμε μου αρέσει το μοβ!» μου είχε απαντήσει γελώντας. Ένα μοβ άστρο που έχω χτυπήσει τατουάζ, ήταν δική της ιδέα – μου το ζήτησε ώστε όταν το κοιτάω να τη σκέφτομαι.
Έχω να δω την κόρη μου σχεδόν ενάμιση χρόνο κι αυτό μου έχει στοιχίσει. Μόνο κάποιες φορές στο τηλέφωνο την άφησαν να μου μιλήσει. Η πρώην σύζυγος κέρδισε τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον μου και την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού, συν τη διατροφή. Εμένα πάλι μου είναι αδύνατο να κάνω dressing back, να πάω δηλαδή στα Γιάννενα σαν άντρας γιατί και η φυλομετάβαση έχει προχωρήσει κι όλη η πόλη γνωρίζει πια για τη Βανέσσα. Πράγμα που οι δικηγόροι της κακώς ερμηνεύουν σαν αδιαφορία...
Η μάνα μου ξέρει για μένα πέντε χρόνια τώρα. Αναστατώθηκε πολύ βέβαια, «όχι θεέ μου, γιατί σε μένα, τι έκανα λάθος!», τέτοια. Προσπάθησα να την ενημερώσω, να της εξηγήσω, ηρέμησε κάπως, αφότου όμως έμαθε τα περί φυλομετάβασης, η σχέση μας έγινε από τυπική έως ανύπαρκτη...
Με τις δύο μεγαλύτερες αδερφές μου διατηρώ καλές σχέσεις, ενώ η πρώην εκμεταλλεύτηκε εναντίον μου τη φιλία της με τη μικρότερη. Ο πατέρας είναι άρρωστος καιρό τώρα, συμφωνήσαμε οπότε να μην πληροφορηθεί τίποτα – θα του ήταν δύσκολο να με δει ξαφνικά τρανς.
Μένω προσωρινά στο κέντρο, σε άβολη περιοχή. Ψάχνω να νοικιάσω αλλού, κάτι καθόλου εύκολο για μια τρανς. Προς το παρόν χάρη στη βοήθεια μιας αγαπημένης φίλης σπουδάζω αισθητική νυχιών, παίζω μουσικές κάποια βράδια στο Δυάρι, κάνω περιστασιακά υποδοχή στο Be Queer, αναζητώ στο μεταξύ μια σταθερή εργασία.
Ούτε λούσα ούτε παλάτια ούτε κότερα χρειάζομαι, μου αρκεί να ζω αξιοπρεπώς σαν μια οποιαδήποτε γυναίκα της διπλανής πόρτας! Και σπορ θα ξανάκανα ευχαρίστως όταν ολοκληρώσω τη μετάβαση.
Θέλω επίσης να συνεχίσω να ασχολούμαι με τον ακτιβισμό, με τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα. Να πάψω να παλεύω απλά για να υπάρχω. Είχα άλλωστε από την εφηβεία μου πολιτικές ανησυχίες, από προοδευτικές αριστερές έως ελευθεριακές, βαθιά επίσης φεμινιστικές. Η τρανς κατάσταση καθαυτή είναι και πολιτική πράξη.
Φυσικά και δεν είμαι η μόνη τρανς γονέας στην Ελλάδα. Υπάρχουν αρκετές αντίστοιχες περιπτώσεις, οι περισσότερες βέβαια ανομολόγητες. Η ίδια η κολλητή μου φίλη είναι τρανς γυναίκα που είχε αποκτήσει δύο παιδιά από δύο διαφορετικούς γάμους. Διατηρεί μάλιστα καλές σχέσεις με τις δύο πρώην συζύγους, ενώ με την κόρη της που είναι τώρα γύρω στα 20 κάνουμε στενή παρέα, είναι «σύμμαχος»!
Ο νόμος 4491/17 για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου είναι σίγουρα ένα θετικό πρώτο βήμα αλλά δυστυχώς ανεπαρκές.
Είναι επίσης ταξικός αφού διατηρεί τον διαχωρισμό ανάμεσα στις τρανς που διαθέτουν τα χρήματα για τη διαδικασία αλλαγής εγγράφων –γύρω στα 1.500 ευρώ κόστος, μαζί με τον δικηγόρο που θα παραστεί στο Ειρηνοδικείο– και στις υπόλοιπες. Ποσό που δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι διαθέτει μια τρανς με δεδομένες τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς από την αγορά εργασίας. Και όχι, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι όλες θέλουμε ή μπορούμε να εκδιδόμαστε για τα προς το ζην!
Μας υποχρεώνει, έπειτα, σε διαζύγιο πριν κάνουμε φυλομετάβαση. Εκτός όμως ότι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκβιαστικά από έναν κακό πρώην σύντροφο ή σύζυγο, υπάρχουν ζευγάρια που αποδέχονται απόλυτα τέτοιες επιλογές και δεν επιθυμούν να χωρίσουν, γιατί να υποχρεωθούν;
Δεν αλλάζει επίσης η ληξιαρχική πράξη γέννησης του παιδιού, άρα ο γονέας εξακολουθεί να εμφανίζεται στις ληξιαρχικές πράξεις των τέκνων του με πρώην φύλο του. «Δεν υπάρχω» δηλαδή ως γονέας με το νέο μου όνομα! Αυτά είχα τονίσει και στη ομιλία μου στη Βουλή, στην προπαρασκευαστική επιτροπή, πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου.
Ταξικό είναι βασικά νομίζω και το ζήτημα των διακρίσεων. Αν είσαι εύπορος γκέι, λεσβία ή τρανς, η κοινωνία σε αντιμετωπίζει αλλιώτικα, έχεις επιπλέον τρόπους και μέσα να αντιμετωπίσεις τυχόν απειλές ή διακρίσεις.
Σ' εμάς τις τρανς ειδικά η οικονομική αυτάρκεια είναι εξαιρετικά σημαντική, τόσο για λόγους επιβίωσης όσο και «συντήρησης»! Η ορμονοθεραπεία, οι πλαστικές, ο καλλωπισμός, όλα αυτά κοστίζουν κι αναφέρομαι μόνο στα στοιχειώδη. Κι εγώ αν είχα να δώσω στην πρώην έναν «σκασμό» λεφτά, θα ήταν όλα όμορφα κι ωραία!
Το πόσο σημαντικό είναι το λεγόμενο cis ανδρικό προνόμιο το καταλαβαίνεις μόνο αν κυκλοφορήσεις ως γυναίκα, ως θηλυκότητα γενικότερα. Έχω υποστεί από επίμονες σεξουαλικές παρενοχλήσεις μέχρι κακοποιητικές συμπεριφορές αδιανόητες, αν έβγαινα έξω ακόμα στην προηγούμενή μου κατάσταση.
Ούτε μπορείς έπειτα να κινηθείς όπου κι όπως θες. Βάλε και τις προκαταλήψεις, τους διαχωρισμούς, τη δυσκολία εξεύρεσης εργασίας... Άσε που αν είσαι τρανς, οι περισσότεροι στρέιτ άντρες σε θεωρούν αυτομάτως πόρνη - υποτιμητικά, λες κι είναι κακό να είσαι σεξεργάτρια - και άρα διαρκώς διαθέσιμη. Σε όλους κιόλας, υποχρεωτικά και αδιακρίτως!
Παρά ταύτα, το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου είναι αδιαπραγμάτευτο κι αξίζει με κάθε κόστος. Υπάρχουν τουλάχιστον πια κάποιοι νόμοι που θεωρητικά τουλάχιστον μας προστατεύουν όπως ο αντιρατσιστικός, η κοινωνία όμως χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα.
Αρχές Μάρτη είναι το πρώτο δικαστήριο για την επιμέλεια του παιδιού. Είμαι αποφασισμένη να φτάσω μέχρι τον Άρειο Πάγο, ακόμα και στην Ευρώπη, στο ΕΔΔΑ, ωσότου δικαιωθώ. Όχι για μένα αλλά για την κόρη μου και κάθε παιδί που επιχειρούν να αποκόψουν βίαια από τον ένα γονέα του, παρά τη θέλησή του».
Info
Τρανς γονεϊκότητα
Πάρτι οικονομικής υποστήριξης για τα δικαστικά έξοδα της Βανέσσας στο Be Queer (Κελεού 10 Γκάζι)
Πέμπτη 7/2
Έναρξη 21:00