Βρισκόμαστε στην δεκαετία του '50. Ο Αριστοτέλης και ο Διογένης, φίλοι από παιδιά, συναντιούνται μια βραδιά σε ένα Πλακιώτικο σοκάκι. Παρά τις διαφορετικές τους διαδρομές, η συνάντηση αυτή ξυπνά μέσα τους μνήμες, όπου η προσήνεια εναλλάσσεται με την τραχύτητα και η γαλήνη με την παραφροσύνη των βιωμάτων που χάραξαν την ζωή τους.
Η νύχτα αυτή σηματοδοτεί μια μοναδική πορεία εσωτερικής κάθαρσης που τους προετοιμάζει για κάτι άλλο, πέρα από αυτό που γνωρίζουν την συνάντηση με τον Άγγελο τους.
Το έργο βασίζεται στο σκεπτικό ότι ο άνθρωπος στην ζωή του έχει δύο Αγγέλους που τον ακολουθούν. Ο ένας τον εγκαταλείπει στα μέσα της ζωής του και ο άλλος τον ακολουθεί μέχρι το τέλος του. «Γεννιόμαστε άγγελοι, ζούμε σαν δαίμονες και πεθαίνουμε σαν άγγελοι».