Πρόκειται για μια οπτική σπονδυλωτή αφήγηση εμπνευσμένη από το Κουκλόσπιτο (Dollhouse) της Petronella Oortman που βρίσκεται στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ. Το έργο είναι μια παραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης – Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Bey Hamam το 2011.
Η έκθεση του έργου στο Μουσείο Μπενάκη είναι μια επανεγκατάσταση, ένας σταθμός του ιστορικού κουκλόσπιτου που έτσι ολοκληρώνει έναν κύκλο φανταστικού ταξιδιού: από το Rijksmuseum στο Οθωμανικό μνημείο Bey Hamam και από εκεί στο Μουσείο Μπενάκη. Αυτή τη φορά το έργο παρουσιάζεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Είναι ανοικτό προς τον επισκέπτη/θεατή, σε αντίθεση με την εγκατάσταση στο Bey Hamam, όπου οι σκηνές ήσαν κρυμμένες στα δωμάτια του μνημείου.
Η αφήγηση αποτελείται από 10 βιντεοπροβολές με σκηνές γύρω από την καθημερινή ζωή μιας γυναίκας που λαμβάνουν χώρα σε ένα κατασκευασμένο οικιακό περιβάλλον. Αντλώντας την αναφορά της από το αυθεντικό Κουκλόσπιτο της Petronella Oortman, έργο που κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 1686 και το 1710, η Κατερίνα Ζαχαροπούλου σκηνοθετεί οικιακά σκηνικά με έπιπλα μινιατούρες, από ένα ετερόκλητο σύνολο προσωπικών ενθυμημάτων, φωτογραφιών και διακοσμητικών αντικειμένων