Αυτή την εβδομάδα ακούσαμε live τα νέα άλμπουμ των Hot Chip και της Róisín Murphy.
Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε και είδαμε δύο διαφορετικούς τρόπους παρουσίασης των νέων κομματιών, προσέγγισης και ενσωμάτωσης τους στις ζωντανές εμφανίσεις.
Η Róisín Murphy επανέρχεται στην δισκογραφία μετά από 8 χρόνια, εξελίσσοντας την μουσική πρόταση της. Το νέο άλμπουμ είναι σαφώς περισσότερο low tempo από το προηγούμενο αλλά και από τις προσδοκίες του κοινού.
Στο ίδιο κλίμα είναι και η νέα περιοδεία η οποία περιλαμβάνει το νέο άλμπουμ, ελάχιστα παλιά b-sides, λίγο από moloko και μερικές διασκευές Ιταλικών τραγουδιών. Όμως κανένα από τα μεγάλα hit της Róisín Murphy όμως, όπως πχ Overpowered, You know me better, Let me know κλπ. Πράγμα που δείχνει ότι επικεντρώνεται απολύτως στη νέα δουλειά & την εξέλιξη.
Διαπίστωσα πως πολλά κομμάτια που είναι στο νέο ύφος, όπως το εκπληκτικό exile, ακούγονται καλύτερα με την παραγωγή του άλμπουμ από ότι η ζωντανή εκτέλεση.
Επίσης, το κοινό φαίνεται να περίμενε την παλιά και γνώριμη ταυτότητα της, μιας και η μοναδική χορευτική στιγμή, το Jealousy, ήταν και το δυνατότερο σημείο της βραδιάς.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως αυτό το set list θα λειτουργήσει στο Glastonbury ή το Sonar, αλλά πιστεύω πως αυτή η εμφάνιση ήταν πειραματική.
Η ίδια πάντως παραμένει πανέμορφη και γεμάτη ενέργεια.
Σε αντίθεση με την Róisín Murphy, οι Hot Chip ανακατέψανε τα νέα κομμάτια με τα παλιά τους, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα σειρά μελωδιών. Κατά την γνώμη μου, έτσι ήταν ευκολότερο να επικεντρωθούμε στα νέα κομμάτια, μιας και με αυτό τον τρόπο ξεχωρίζανε εύκολα και φαινόταν η διαφορά.
Η μπάντα ετοίμασε το νέο δίσκο μετά από το συνηθισμένο διάλειμμα τους όπου ασχολούνται με τα άλλα project (2 bears, new build κλπ) και επανέρχονται στη δισκογραφία με το γνώριμο στυλ τους (συνθεσάιζερ, κιθάρες, ντραμς) σε εξελιγμένη μορφή. Και αυτοί σε πιο low tempo ρυθμούς συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές.
Το gig άρχισε δυνατά με το Huarace Lights και συνέχισε με παλιότερα δυνατά κομμάτια ανακατεμένα με νέα. Μου άφησε την αίσθηση ότι άκουσα όλα όσα θα ήθελα να ακούσω.
Κομμάτια του άλμπουμ που δεν με έπεισαν προηγουμένως, όπως το Need You Now, ακούγονται πολύ καλύτερα σε ζωντανή εκτέλεση, περισσότερο δυναμικά και σε ομοιογένεια με το υπόλοιπο set list. Γίνεται σαφές ότι δεν είναι πλέον πρωτάρηδες στο χώρο, έχουν πάνω από μια δεκαετία εμπειρίας και αποδείξανε ακόμα μια φορά ότι ξέρουν να κάνουν πάρα πολύ καλή ποπ.
Αναμένω τον Νοέμβριο για να ξαναδώ και τα δύο gig και πώς θα εξελιχθούν μετά από μια busy καλοκαιρινή περίοδο.