Η πόλη μοιάζει να αλλάζει πρόσωπο, να στρέφει το βλέμμα της προς τη θάλασσα και να αποζητά ολοένα και περισσότερο δημόσιους χώρους ελεύθερους από αυτοκίνητα. Η ανάπλαση της νέας παραλίας δημιουργεί ένα κλίμα χαράς σε όσους κάνουν τη βόλτα τους, την άσκηση τους ή απλά διέρχονται μέσα από αυτή, το βλέπεις στα πρόσωπα τους. Η πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης θα μπορούσε να αποτελέσει μια συνέχεια του έργου, καθώς θα άφηνε στους πεζούς όλο σχεδόν το παραλιακό μέτωπο από το λιμάνι μέχρι το Μέγαρο ανέπαφο από καυσαέρια, θόρυβο και λαμαρίνες.
Η Δράση Θεσσαλονίκης έφερε σε κοινό διάλογο δυο εξαιρετικούς ομιλητές: τον Γιώργο Δημαρέλο, εντεταλμένο σύμβουλο κυκλοφορίας και στάθμευσης της δημαρχίας Μπουτάρη, και τον Νίκο Ταχιάο, πρώην αντιδήμαρχο αρχιτεκτονικού και εκ των πρωταγωνιστών της ανάπλασης της Νέας Παραλίας, με σκοπό να αντιπαρατεθούν ως προς το ζήτημα της πεζοδρόμησης της Λεωφόρου Νίκης, μετά από τις πιλοτικές πεζοδρομήσεις τις πρώτες Κυριακές των τελευταίων μηνών.
Στην άρτια παρουσίαση των επιχειρημάτων υπέρ η κατά δημιουργήθηκε η εξής ανάγκη: κάθε τι που γίνεται, να γίνεται ύστερα από μια καλή προετοιμασία, συντονισμένο και συγχρονισμένο με το υπόλοιπο τοπίο και όχι απομονωμένο ως ένα και μοναδικό έργο. Η πρόταση πεζοδρόμησης θέλει σαφώς χρόνο ακόμη μέχρι να υλοποιηθεί (εάν), ώστε να προετοιμαστούν δρόμοι όπως η Μητροπόλεως και η Τσιμισκή. Γιατί δεν αρκεί να φτιάξεις μια όμορφα πεζοδρομημένη παραλία και στους υπόλοιπους δρόμους να επικρατεί χάος. Και δεν αρκεί μόνο να προετοιμάσεις με κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, αλλαγές και τροποποιήσεις την πόλη. Χρειάζεται να εκπαιδεύσεις τον κάτοικο, κάθε κάτοικο, να χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ, το ποδήλατο ή τα πόδια του, ειδικά σε μια πόλη τέτοιου μεγέθους και τέτοιας τοπογεωγραφίας, όπως η Θεσσαλονίκη.
Σαφώς και εδώ είναι περιττό να αναφερθεί – καθώς είναι απόλυτα σαφές – η ανάγκη να στηριχθεί η μετακίνηση και σε άλλα Μέσα, πλην των λεωφορείων, ώστε να υπάρχει ένα συγκοινωνιακό υπόβαθρο που θα επιτρέψει πεζοδρομήσεις και άλλες αλλαγές. "Η πόλη πρέπει να ζει", είπε χαρακτηριστικά ο κος Ταχιάος, και έχει δίκιο. Και η μέριμνα για την ποιότητα ζωής στην πόλη δεν πρέπει να περιχαρακώνεται στο κέντρο, καθώς υπάρχουν και άλλες περιοχές, ευρύτερα αυτού, που χρειάζονται και ίσως και πιο επιτακτικά αλλαγή. Μα η πόλη πρέπει να ζει και η πόλη αυτή πρέπει να ζει μέσα από τη θάλασσα που τη διαβρέχει και της δίνει τη φυσική της ομορφιά. Γι αυτό και ίσως η θάλασσα και το παραλιακό μέτωπο να συγκεντρώνουν την προσοχή.
Θα μας άρεσε μια οδός που να φιλοξενεί ΜΜΜ όπως ένα τραμ και την παραδοσιακή promenade των κατοίκων της. Δίνει έναν άλλο αέρα, αφήνει χώρο να ζεις και να αναπνέεις, να σκέφτεσαι ελεύθερα ενώ περπατάς, να μη νοιάζεσαι για τα παρκαρισμένα που σου κόβουν το ζωτικό χώρο, ούτε για τις κόρνες που ηχούν ενοχλητικά στο κεφάλι σου. Μέχρι τότε βέβαια αρκεί να φροντίσουμε να εξοικειωνόμαστε με την ιδέα "κατεβαίνω στο κέντρο χωρίς το αυτοκίνητο μου" κι έτσι καθένας ατομικά προετοιμάζει και συμβάλει στην αλλαγή, στην επονομαζόμενη ποιότητα ζωής που όλοι με κάποιον ασαφή τρόπο προσδοκούμε.
Κατερίνα Παπανικολάου
Υπεύθυνη ακτιβισμού στη Δραση Θεσσαλονίκης