Στις επόμενες εβδομάδες θα γεμίσουν τα κοινωνικά δίκτυα με δραστηριότητα πολιτικών και κομμάτων. Σημειώνω προκαταβολικά ότι στην Ελλάδα της τελευταίας στιγμής αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικό. Ανάμεσα σ’ αυτούς που θα ξεκινήσουν με αφορμή τις εκλογές, κάποιοι θα συνεχίσουν κάτι χρήσιμο για τη δημοκρατία και την ανάπτυξη διάλογου. Να δούμε, όμως, μερικά από τα χαρακτηριστικά που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν θετικά.
Με το στανιό: Το κάθε Μέσο έχει κανόνες και τα κοινωνικά δίκτυα έχουν ως προϋπόθεση τον διάλογο, τη διάδραση. Να είναι «ανοιχτός» όποιος τα χρησιμοποιεί. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών όχι μόνο δεν είναι «ανοιχτή» αλλά έχουν κλειστεί ακόμα περισσότερο στους μονολόγους τους, εξαιτίας του φόβου των επιθέσεων από πολίτες (γιαούρτια κ.λπ.). Προετοιμαστείτε για ενημερώσεις facebook «Περιορισμένης Ευθύνης» και φοβικά tweets.
Άλλαξε ο Μανωλιός: Η δραστηριοποίηση ενός πολιτικού στα κοινωνικά δίκτυα, για να είναι αυθεντική, προϋποθέτει ότι πρέπει ν’ αλλάξει ύφος, συνήθειες και συναναστροφές. Τι να τουιτάρεις από τη συνάντηση στη Τοπική Οργάνωση Πετραλώνων; Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ελάχιστοι πολίτικοι έχουν διάθεση ή την ψυχική δύναμη ν’ αλλάξουν. Προετοιμαστείτε για broadcasting, δηλαδή να λένε στα κοινωνικά δίκτυα ό,τι θα έγραφαν σε ένα δελτίο Τύπου. Κάτι σαν να δώσει συναυλία ο Βασίλης Καρράς στο Bios. Ο ίδιος θα ‘ναι αμήχανος, το κοινό θα αραιώσει.
Νέοι, ποιοί νέοι; Θα βρείτε κάποιες νέες/νέους που είναι υποψήφιοι ή κόμματα που φέρνουν ένα στοιχείο φρεσκάδας. Θα κουραστείτε να τους βρείτε, όμως, γιατί είναι ελάχιστοι. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα επιβεβαιώνει και σε αυτές τις εκλογές την εμμονή του ν’ αποφεύγει την ανανέωση. Οι περισσότεροι νεότερης ηλικίας υποψήφιοι είναι γόνοι πολιτικών ή στελέχη φοιτητικών παρατάξεων που χρησιμοποιούν τις ίδιες παλαιοκομματικές πρακτικές. Όλα αυτά καθρεφτίζονται στο προφίλ τους στο facebook. Ψάξτε τους λίγους που ξεχωρίζουν.
Η φτήνια τρώει τον παρά: Θα ακούσετε γνωστούς πολιτικούς που θα προστρέξουν στα κοινωνικά δίκτυα γιατί θεωρούν ότι, λόγω της κρίσης, η ψηφιακή δραστηριότητα είναι πιο φτηνή από το να τυπώσουν έντυπα ή να «εξασφαλίσουν» πρόσβαση στα media. Κάνουν ένα λάθος: εάν δεν αλλάξουν ύφος μέσα από μια εσωτερική αναθεώρηση αρχών και αξιών, η υπέρμετρη δραστηριότητα στα κοινωνικά δίκτυα θα φαίνεται κάτι μεταξύ μασκαρέματος και spam.
Ρεαλισμός: Να ενθαρρύνουμε οποιονδήποτε 65άρη πολιτικό ή οποιαδήποτε 30άρα νεαρή υποψήφια τολμήσει να εφαρμόσει νέες πρακτικές με ειλικρίνεια. Είναι τέτοια η ξεραΐλα, που όσοι πιστεύουμε στην ανάγκη ριζικής αλλαγής του πολιτικού σκηνικού μπορούμε να παρακολουθήσουμε αυτές τις απόπειρες ως εγχειρήματα, ακόμα και απονενοημένα διαβήματα, που μπορεί ν’ αφήσουν κάποια αξία.
Το check-up των 5’: Οι επισπεύδοντες της τελευταίας στιγμής θα γεμίσουν το ίντερνετ με πλούσιο facebook, λαμπερό site και απλόχερες διαφημίσεις σε banners, άντε και μερικούς fake λογαριασμούς για χειροκροτητές. Τα κόμματα και οι πολιτικοί που θα επιχειρήσουν να κάνουν κάποια μικρή ή μεγαλύτερη υπέρβαση θα το πάνε μερικά βήματα παραπέρα: θα ξεκινήσουν στο twitter, παρότι η μικρή αύξηση των followers θα μοιάζει αποθαρρυντική. Θα ξεκινήσουν ένα μπλογκ, έστω κι αν παίρνουν αρκετά επιθετικά σχόλια. Θα αξιοποιήσουν τη web tv, όχι για να κάνουν εκπομπές τύπου Blue Sky, Extra3, αλλά για να δείξουν ότι αντέχουν στον διάλογο. Η κρίση της κοινωνίας είναι πιο ισχυρή από την κρίση της επικοινωνίας.