Η λέξη «εκλεκτό», αν είχαμε θυρεό ως οικογένεια, θα ήταν χαραγμένη στο κέντρο του ανάμεσα σε βάζα με μέλια και βούτυρα, αρμαθιές από θρακιώτικα λουκάνικα και βουναλάκια από μήλα Πηλίου... Η αναζήτηση της σωστής τροφής ήταν η κεντρική ιδέα της διαπαιδαγώγησής μου, αψηφώντας τις αποστάσεις, τις δυσκολίες μεταφοράς ή (και) το κόστος. Η ζωή μου κύλησε ύστερα «καθορισμένη» από αυτή την πνευματική κληρονομιά. Πάνω από ένα τραπέζι με «εκλεκτό» περιεχόμενο βρέθηκα άπειρες φορές, συντροφιά με ομοϊδεάτες και με τη χαρά της θέας, της όσφρησης, της μάσησης και της κατάποσης να συνοδεύει συζητήσεις, εξομολογήσεις, καλαμπούρια και δακρύβρεχτα ξεσπάσματα. Άντε τώρα να βρεις το καλύτερο από τα καλά. Μόνο με το εργαλείο της εικονικής πραγματικότητας, τόποι, άνθρωποι, χρόνοι και πιάτα μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα γεύμα, το άριστο γεύμα που έγινε ποτέ.
Στην Ταβέρνα της Χήρας, Καυκάσου και Παξών, ο Γιώργος Κοτζιούλας, ο Γεράσιμος Γρηγόρης και ο Σταύρος Τσακίρης βουτάνε μήλο στο ποτήρι με το κρασί ύστερα από κεφτεδάκια, πατάτες τηγανητές, φέτα και ντομάτα τριαντάφυλλο. Η ρετσίνα θολώνει από το μήλο και γίνεται ηδύποτο, τα αρώματά τους μπλέκονται ωραία. Ο Παναγιώτης Μέρμηγκας στρώνει μια καθαρή κόλλα χαρτί πάνω στο γραφείο του για να μην παραμερίσει τα χαρτιά του και απλώνει επάνω ψωμί από το Κριεκούκι, σταφύλι μαύρο Τυρνάβου, κεφαλίσιο τυρί. Στο ποτήρι του βάζει νερό που έχει κουβαλήσει με νταμιτζάνες από την πηγή της Τσίας στα Βίλια. Ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος ζητάνε από τον σερβιτόρο του GB Corner το πιάτο του «προσωπικού» και τους φέρνει φουρνιστό τυρί, λαχανοντολμάδες, ραδίκια και κρεμ καραμελέ. Ο Κυριάκος Κρόκος και ο Πέρης Ιερεμιάδης, στο ατελιέ του δεύτερου στο Κουκάκι, σκύβουν πάνω από ένα τσουκάλι με κατσικάκι ξεροψημένο με πατάτες και σκόρδο. Ο Γιώργος Ιωάννου έχει μαγειρέψει κουκιά με λαδορίγανη, μελιτζανοσαλάτα, σπανάκι με σουπιές μια Μεγάλη Τρίτη στην οδό Δεληγιάννη και τα φέρνει στο τραπέζι ντυμένος Ζορό χωρίς τη μάσκα. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος και ο Πέτρος Κολακλίδης, με ωραία σακάκια τουίντ, τσιμπολογούν γόπες και μπαρμπούνια τηγανητά, κολοκυθάκια βραστά με στίφνα και φάβα στην αυλή με το μεγάλο κυπαρίσσι, Καλλισθένους στα Πετράλωνα. Ο Βασίλης Φωτόπουλος κερνάει (γιατί πάντα κερνούσε) καντονέζικη πάπια στο πιο μυστήριο μαγαζί της Chinatown, Mott Street, οι λοξομάτηδες τον χαιρετούν με σεβασμό, τα πατώματα του παλιού κτιρίου τρίζουν και η μουσική τριβελίζει τ' αυτιά, όμως η γεύση μεταγγίζει ακαριαία στο μυαλό σου την έννοια «Ανατολή». Η Μαρίνα Αθανασίου έχει φτιάξει σουφλέ σολομό στο διαμέρισμά της στην οδό Μαρασλή και στους τοίχους κρέμονται μεγάλα χαρτιά με ζωγραφισμένα πεύκα της Ραβέννας. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, αιώνια δροσερή, τρώει παϊδάκια και αμπελοφάσουλα στην ταβέρνα Μπανανιά στην Τριών Ιεραρχών. Ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Γιάννης Μόραλης, καλεσμένοι στο σπίτι της Έμμας Δοξιάδη στην Υψηλάντου, σερβίρονται φρέσκο μπακαλιάρο, άσπρο σαν χιόνι, και γίγαντες γιαχνί. Και τώρα τα γλυκά: τούρτα καρέ σοκολάτας από το Delicieux της Mme Crétin στην Κανάρη, καζάντιμπι από τον Ιωνά στη Σόλωνος, πάστα «μαρκησία» από του Φλόκα στην Πανεπιστημίου, λουκουμάδες από τη Δωρίδα στην Πραξιτέλους. Όλοι αυτοί δεν υπάρχουν πια. Είναι ψυχές ξεκολλημένες από την ύλη και αθόρυβα φυλαγμένες στη μνήμη.