Ο Κέβιν Σπέισι δήλωσε: ζω για τη στιγμή που ένας στρέητ θα σταθεί μπροστά στην κάμερα για να υπερασπιστεί -με κάποια συστολή και αμηχανία- τις ερωτικές του επιλογές που τον οδήγησαν στην ετεροφυλοφιλία.
Αυτό ίσως δεν θα συμβεί ποτέ. Αν κάποιος το κάνει, θα γίνει με αυτοσκοπό να πέσουν όλα τα βλέμματα επάνω του γιατί, υποτίθεται, θα πρωτοτυπεί.
Η νόρμα είναι καθεστώς απαρασάλευτο, θεσπισμένο πιο ισχυρά κι από τους νόμους, γιατί τα παραδοσιακά θέσφατα καθυστερούν στην αμφισβήτησή τους πολύ περισσότερο απ' τις παραγράφους των νόμων που ψηφίζονται.
Ξέρει πολύ καλά τι κάνει ο πάτερ Άνθιμος (και οι συν αυτώ), όταν βαράει τις σάλπιγγες της "ομαλότητας" στις βυζαντινές εκκλησιές της Θεσσαλονίκης -σαν να είναι ο Ιησούς του Ναυή μπροστά στα τείχη της Ιεριχούς που πάει να τα γκρεμίσει! Ποντάρει ακριβώς σ' αυτό: στο γεγονός ότι η πλειοψηφία -που αισθάνεται ασφαλής μέσα στη νόρμα- κρύβει μια χαρά τα βίτσια και τις κάθε λογής ερωτικές παρεκκλήσεις της (μερικές φορές πέραν της φαντασίας) πίσω απ' την εξασφαλισμένη επίκληση της κανονικότητας.
Γι' αυτό, -για να πω κι ένα ανέκδοτο, σαν μικρό αφήγημα- : Πριν από καμια εικοσαριά χρόνια, Μεγάλη Τρίτη, μετά το Τροπάριο της Κασσιανής, που άκουσα από θεσπέσιο ψάλτη στο ναό των Δώδεκα Αποστόλων, πούρος αμαρτωλός κι εγώ σαν Εκείνη, όμως αμετανόητος, -συνδυάζω την αγάπη μου για την Ορθοδοξία με τον ερωτισμό μου ιδανικά, χωρίς ίχνος τύψεων- έκανα μπουρδελότσαρκα εις τας οδούς Σαπφούς και Αφροδίτης όπου μου σφύριξε μέσα απ' τ' αμάξι του να με ψωνίσει ηλικιωμένος κληρικός, με ράσα του κουτιού.
Επέμενε και, με τα πολλά (δεν πάω επ' ουδενί με ρασοφόρους) πλησίασα.
-Ευλογείτε, του είπα, μέρες που ήταν!
-Μα, σε παρακαλώ, πέρασε μέσα!
-Ας βγάζατε τουλάχιστον τα ιερά ενδύματα, τον επέπληξα.
-Καλέ τι λες, αυτά τραβάνε πιο πολύ!, μου απάντησε ο ανενδοίαστος!
Αυτά, κι, από μένα, καλούς έρωτες σε όλους, όπως γουστάρει ο καθείς!