1. Τόπος των Νιάτων: Τον τελευταίο καιρό διαβάζω (εκτός από Πίντσον και Ρoθ) μανιωδώς πιτσιρικάδες. Τριαντάρηδες. Δηλαδή, που λέει ο λόγος πιτσιρικάδες, καθότι ενθυμούμαι ότι στα είκοσι οχτώ μου, με δύο γάμους στην πλάτη, καμιά τριανταριά μεταφράσεις, χιλιάδες σελίδες κείμενα σε περιοδικά, κλοτσοπατινάδες σε μπαράκια και καταγώγια, περιπλανήσεις σε μέρη που, όσο κι αν δεν θέλω, τα θυμάμαι πολύ καλά, και μια βεντάλια κουτουράδες, συν έναν γυλιό λάθη, αισθανόμουν μεσόκοπος, όπως άλλωστε και όλοι οι ταραξίες της σαματογενιάς μου. Τέλος πάντων, διαβάζω πιτσιρικάδες, και εννοώ τριαντάρηδες και βάλε. Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι ρυθμοί, αλλάζουν οι ηλικίες. Αυτό που, ευτυχώς, δεν αλλάζει είναι ότι διαρκώς ξεφυτρώνουν ταλέντα και δουλευταράδες. Παλικάρια, αγόρια και κορίτσια, που δεν μένουν μονάχα στο ότι έχουν άνεση να γράφουν, αλλά τους διέπει μια (κολοσσιαίας κοπώσεως, πρέπει να το πούμε) φιλοδοξία να μιλήσουν τη γλώσσα των καιρών τους/μας, να εκφράσουν καταστάσεις συναισθηματικής/ψυχικής/πνευματικής πολυπλοκότητας, διελεύσεις διλημμάτων που μπορούν να σε εξουθενώσουν, φαινομενικά άχαρες και μη-περιπετειώδεις αναβάσεις σε λοφίσκους του ασήμαντου που εντούτοις κρύβουν πλούτο, έρωτες που δεν μοιάζουν καθόλου με έρωτες, αλλά με ημιάλαλο κυνισμό ή με σπασμωδική διευθέτηση κοινόχρηστων αναγκών, αλλά επίσης κρύβουν πλούτο, και πάει λέγοντας.
2. Τρόπος των Νιάτων: Με γοητεύει η γόνιμη συνομιλία των εν λόγω νεαρών με παλαιότερους τρόπους και τόπους της λογοτεχνίας, με κείμενα/βιβλία που τους έχουν διαπλάσει και που, αφού τα διάβασαν, και τα ζήλεψαν, τα μελέτησαν, τα ξεκοκάλισαν, τα χαρτογράφησαν, επιδιώκουν να τα χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήρια. Θέλουν, και καλά κάνουν, να γίνουν συνομιλητές, συμπαίκτες, συμπότες με τους λατρεμένους τους συγγραφείς. Κι αυτό, το ξέρουν συντριπτικά, θέλει δουλειά πολλή, ακόπαστη, άγρια. Αλλά, συνάμα, θέλει και χιούμορ, διαθέσεις βεβήλωσης, τάσεις υπέρβασης. Χαρτογραφώντας τις γαίες των νεαρών, βλέπεις σχεδόν παντού τα ίχνη από το πέρασμα του Paul Auster, του Winfried Georg «Max» Sebald, του David Foster Wallace, του Don DeLillo, καθώς και δικών μας (λίαν απαιτητικών, όπως και οι αλλοδαποί μετρ), όπως οι Ευγένιος Αρανίτσης, Νίκος Καχτίτσης, Ε.Χ. Γονατάς, Στρατής Τσίρκας, Αχιλλέας Κυριακίδης. Οι πιτσιρικάδες ξέρουν ότι πρέπει να περάσουν την ευκολία τους από δέκα δοκιμασίες, ότι πρέπει ν' αφήσουν φαλάκρα και ρυτίδες στη φωνή και στην ψυχή, να βραχνιάσει το βλέμμα τους και να τσαλακωθούν οι πεποιθήσεις τους, κάνοντας τις αδιάκοπες υποκλίσεις τους στους Μεγάλους, στους οποίους ενίοτε βγάζουν και τη γλώσσα (και καλά κάνουν, ας το ξαναπώ).
(Συνεχίζεται)