Ο έρωτας και η μοναξιά είναι οι δυνάμεις που κινούν το μύθο στη Ραγδαία Επιδείνωση του Θανάση Χειμωνά από τις εκδόσεις Πατάκη, μέσα σε έναν υγρό αυγουστιάτικο καύσωνα με ζεστό χιόνι.
Είναι η Ραγδαία Επιδείνωση ένα βιβλίο για τον έρωτα, όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο;
Δεν είναι το βασικό θέμα του βιβλίου. Γενικά δεν έχουν συγκεκριμένο θέμα τα βιβλία μου, αλλά αποτυπώνουν κυρίως την εποχή. Ο έρωτας όμως παίζει πάντα σημαντικό ρόλο, χωρίς να θυμίζει χολιγουντιανή ταινία ή τη λογοτεχνία του δέκατου όγδοου αιώνα. Ο έρωτας στα βιβλία μου είναι σκοτεινός, αδιέξοδος. Μη με ρωτήσετε γιατί, έτσι μου βγαίνει στο χαρτί.
Ως αναγνώστρια θα έλεγα ότι η μοναξιά και η αίσθηση του κενού κυριαρχούν στο βιβλίο.
Είναι και αυτό ένα στοιχείο που υπάρχει σε όλα τα βιβλία μου. Θεωρώ ότι είναι χαρακτηριστικό της εποχής, το έχω νιώσει έντονα κι εγώ όταν άρχισα να γράφω. Ήταν μια περίεργη εποχή, είχα βιώσει μια ερωτική απογοήτευση, μόλις είχα ολοκληρώσει τις σπουδές μου και όλα αυτά δημιούργησαν μέσα μου μια έκρηξη ηφαιστείου που έβγαλε τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά (γελάμε με το εντυπωσιακό κρεσέντο που γέννησε η κουβέντα για τη μοναξιά).
Το περιβάλλον που επιλέγεις είναι εφιαλτικό: αφόρητος καύσωνας σε μια Αθήνα εντάσεων και ρατσισμού.
Μα αυτό το εφιαλτικό τοπίο το ζούμε κάθε χρόνο. Ειδικά πέρυσι που έγραφα το βιβλίο, ζούσαμε τον πρώτο μεγάλο καύσωνα των τελευταίων ετών... Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να υπάρχει ένα αρνητικό background στα έργα μου, πιστεύω ότι βοηθάει στην ατμόσφαιρα. Γενικά η λογοτεχνία πρέπει να είναι σκοτεινή, να γεννάει δυσάρεστα συναισθήματα στον αναγνώστη. Δεν μου αρέσει το happy end, θεωρώ ότι δεν γεννάει συναισθήματα, δεν μπορείς να ταυτιστείς μαζί του. Γιατί να διαβάσεις για κάποιον που περνάει υπέροχα;
Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Γεωργίου του βιβλίου λέει ότι «μαζεύει φράσεις». Εσείς το κάνετε;
Όχι, μπορεί να χρησιμοποιήσω κάτι που θα ακούσω, όμως δεν το κάνω συνειδητά, δεν σημειώνω ιδέες και λόγια σε πακέτα τσιγάρων... Πάντως πρέπει να πω ότι ο Γεωργίου είναι ο αγαπημένος μου ήρωας στο βιβλίο. Μου άρεσε σαν φιγούρα και πιστεύω ότι είναι παρεξηγημένος. Δεν είναι ένας πορνόγερος, όπως λένε κάποιοι, αλλά μια κρυμμένη ιδιοφυΐα.
Η δομή των βιβλίων, οι διάλογοι θυμίζουν τη θεατρική γραφή.
Πιο πολύ θα έλεγα κινηματογραφική γραφή. Είναι σαν να υπάρχει μια κάμερα που πηγαίνει από τον ένα στον άλλο ήρωα, όπως και στην πραγματική ζωή όπου δεν υπάρχει ένας ήρωας, δεν κεντράρεις σε κάποιον. Νομίζω πως όλα τα βιβλία μου θα μπορούσαν να γίνουν ταινίες και μάλιστα με τα Σπασμένα Υλικά ήμασταν πολύ κοντά στο να το κάνουμε.
Φαντάζεστε ηθοποιούς που θα ενσάρκωναν ιδανικά τους ήρωές σας;
Όχι. Αν και ξέρω ποιος θα ήθελα να ενσαρκώσει εμένα. Ο Τομ Κρουζ. Δεν έχουμε και μεγάλη διαφορά ύψους.
Άλλα απωθημένα;
Δεν είναι απωθημένο, είναι γεγονός: Από μικρός ήθελα να γίνω ποπ τραγουδιστής - αντικειμενικά έχω μεγαλύτερο ταλέντο εκεί απ' ό,τι στη συγγραφή βιβλίων (πολλά γέλια). Μαζί με έναν φίλο έχουμε φτιάξει ένα συγκρότημα, τους Snob, και ήδη βγάλαμε το πρώτο μας τραγούδι, το «Junior Queen». Τον Οκτώβριο θα μπούμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε το πρώτο μας άλμπουμ.