1 Γιώργος Χρονάς: Η Γυναίκα της Πάτρας, εκδόσεις Σιγαρέτα
«Αρχινάμε; Λοιπόν κοίταξε να δεις....». Σ' αυτό το ύφος αρχίζει -και συνεχίζει- η καταγραμμένη από τον Γιώργο Χρονά αληθινή ιστορία της πόρνης Πανωραίας. Ο χαρακτηρισμένος «ως συγγραφέας των μικρών στιγμών του ανθρώπου και των εξαιρετικών αισθημάτων» έδωσε ένα κείμενο που λειτούργησε γάντι και για το θέατρο. Η Γυναίκα της Πάτρας ήταν δίκαια από τις μεγάλες θεατρικές επιτυχίες της χρονιάς, βιβλίο που διάβασα τότε -πριν μία εικοσαετία- όπως και τώρα πάλι μονορούφι.
2Παύλος Μάτεσις: Graffito, εκδόσεις Καστανιώτη
Άλλος ντόπιος συγγραφέας μιας άλλης Putain Respectuaise -της Μάνας του Σκύλου- ο Παύλος Μάτεσις με το τελευταίο του μυθιστόρημα Graffito, όπου η Χωροφυλακή χτίζει τις πόρτες και τα παράθυρα της Βουλής για να εμποδίσει την εξάπλωση ενός λοιμού. Εξέφρασε τις ενδόμυχες διαθέσεις ενός σημαντικού σήμερα ποσοστού του εκλογικού μας σώματος.
3 Γιάννης Βαρβέρης: Άνθρωπος Μόνος, εκδόσεις Κέδρος
Σε δύσκολες εποχές, όπως οι σημερινές, «το θαύμα ήταν πως ζήσαμε χωρίς το θαύμα» γράφει στην για μένα σημαντικότερη και ουσιαστικότερη ποιητική του συλλογή Άνθρωπος Μόνος ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης. Τώρα πια που όλοι αποκτήσαμε συνείδηση του επικείμενου και -φευ- αναπόφευκτου τέλους, η ματιά του ποιητή Βαρβέρη που «... ανεβασμένος πάνω σε μια σκάλα... κοιτά τον κόσμο πίσω από τον φράχτη» τουλάχιστον παρηγορεί.
4 Γκορ Βιντάλ: Σε ζωντανή μετάδοση απ' τον Γολγοθά, μτφρ. Σπύρος Βρετός Μεταμεσονύχτιες Εκδόσεις
Γκορ Βιντάλ: Διαρκής πόλεμος για διαρκή ειρήνη, μτφρ. Νεκτάριος Καλαϊτζής, εκδόσεις Scripta
Όσο για τον αγαπημένο μου συγγραφέα όλων των εποχών, αυτός είναι ο Αμερικανός Γκόρ Βιντάλ. Το Σε ζωντανή μετάδοση απ' τον Γολγοθά (Μεταμεσονύχτιες Εκδόσεις) με την επιθετική ειρωνεία του και το Διαρκής πόλεμος για διαρκή ειρήνη (Scripta) με τα καυστικότερα σχόλια για τη χώρα του, τις ΗΠΑ, είναι απολαυστικά. Όπως άλλωστε κι οτιδήποτε άλλο έγραψε.
5 Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης: Φυσικές Ιστορίες, εκδόσεις Το Ροδακιό
Τις Φυσικές Ιστορίες του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (εκδόσεις Το Ροδακιό) δεν τις έχω διαβάσει - ακόμα. Όμως, δεν τις ξεχώρισα μόνο και μόνο από το όμορφο εξώφυλλο με το πυκνό δάσος και τον κόκκινο ουρανό. Ήταν κυρίως οι ευφρόσυνες ζωγραφιές της Ευφροσύνης Δοξιάδη που έφταναν και περίσσευαν για να γίνει το βιβλίο από τα αγαπημένα μου.