Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Το ποίημα της Κυριακής / Ελευθερία Σαπουντζή

Η Κλινήρης Δευτέρα / Σε χρόνο αιωνίως ενεστώτα

Το ποίημα της Κυριακής / Ελευθερία Σαπουντζή

Επιλέγει η Γλυκερία Μπασδέκη

 

Και ιδού

Εγώ που κλέβοντας πορεύομαι

την ταπεινότητα

την άλλη μου ζωή τη ζω

Αγίας Λογικής ποτίζοντας τις γλάστρες

και να μετρήσω τα κεριά μου δέομαι

-και δεν γίνεται

Εξαπατώντας εκ δεξιών θα εμφανιστώ

και σε μεστή δόξα θα ανατείλω

Η Κλινήρης Δευτέρα,1993

 

 

Eπείγομαι.

Τώρα όλα,ό,τι είναι να γίνει.

Λίγοι που μείναμε

μην έρθει η ώρα μου και δεν

προλάβω.

Ένα κλαδάκι με κρατάει απ' το

γκρεμό

φύλλο κι άμα

φυσήξει χάθηκα.

Ευτυχώς φέτος δεν έχει άνοιξη

κι ένα ένα φεύγουν

αστράγαλοι,έπειτα γόνατα μηροί

και προς τα πάνω η μέση

στήθος η φωνή μου

μόνα κι ασυνόδευτα στα βάθη σου.

Απ' τα μαλλιά μου πιάνομαι

πνιγμένη.

Αυτό ήταν-έγινε.

Πάει και πέρασε κι έρχεται και

θα φύγει.

  

Σε χρόνο αιωνίως ενεστώτα

 

*****

 

Εχουν περάσει ακριβώς δεκατρία χρόνια από το θάνατό της.

Αύριο απονέμεται το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, σε μια καινούργια σκηνοθέτη.