«Πάρε ένα τσαγερό, μια σκούπα και ένα τηγάνι,
Έτσι σίγουρα θα βρεις έναν άντρα!
Άσε τα γραφεία και τα μαγαζιά, η ζωή σου βρίσκεται στο σπίτι.»
«Μην γίνετε ποτέ κυρίες, παραμείνετε κορίτσια και γυναίκες της Γερμανίας!» Γιούλιους Στράιχερ
«Ποιός θα αναρωτηθεί σε τριακόσια ή πεντακόσια χρόνια αν κάποια δεσποινίς Μίλερ ή Σούλτσε ήταν ή όχι ευτυχισμένη;» Χάινριχ Χίμλερ
Προς μεγάλη απογοήτευση του Κασιδιάρη και των ομοίων του, πολύ πριν περάσουν τριακόσια χρόνια, αυτή η ερώτηση απέκτησε μεγάλη σημασία: οι γυναίκες αξιολογούν τη ζωή τους και όχι μόνο διεκδικούν την ευτυχία αλλά ψηφίζουν δηλώνοντας τις προτιμήσεις τους ισάξια με τους άντρες. Πολύ πριν περάσουν τριακόσια χρόνια η Γερμανία απέκτησε γυναίκα αρχηγό. Άραγε πώς αισθάνονται οι νέοι μας ακροδεξιοί βουλευτές γι’ αυτό;
Η ναζιστική Γερμανία, την οποία αναμφισβήτητα θαυμάζουν, είχε ορίσει έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο για τις γυναίκες. Η δουλειά τους ήταν να είναι καλές μητέρες τεσσάρων λευκών παιδιών και να κάθονται σπίτι ενώ οι λευκοί Γερμανοί άντρες τους δούλευαν. Ένας από τους πρώτους νόμους που θεσπίστηκαν από τον Χίτλερ το 1933 ήταν ο νόμος για την Ενθάρρυνση του Γάμου. Τα νιόπαντρα ζευγάρια έπαιρναν ένα δάνειο ίσο με εννιά μισθούς: χίλια μάρκα. Το δάνειο δεν αποπληρωνόταν με τη σημερινή λογική: 25% έκπτωση για το πρώτο παιδί, 50% έκπτωση για το δεύτερο παιδί. Οικογένειες με τέσσερα παιδιά δεν χρειαζόταν να επιστρέψουν τα χρήματα. Για να ολοκληρωθεί η επιχείρηση ξεκίνησαν μαζικές απολύσεις γυναικών, που ήταν κυρίως δασκάλες και μουσικοί. Το κόμμα συζήτησε έναν ακόμα νόμο που τελικά δεν πέρασε, ήταν υπερβολικός ακόμα και γι’ αυτούς: η «απελευθέρωση» ενός άντρα με τέσσερα παιδιά ώστε να μπορεί να κάνει κι άλλα παιδιά εκτός γάμου.
Μαζί με τα λεφτά τα νεαρά ζευγάρια έπαιρναν δώρο κι ένα βιβλίο για να τους συντροφεύει και να τους οδηγεί: το υστερικό παραλήρημα του Χίτλερ, «ο Αγών μου».
Η απόφαση του κρατιδίου της Βαυαρίας να εκδώσει το βιβλίο και να βάλει ορισμένα σχολιασμένα αποσπάσματα στα σχολικά βιβλία ξύπνησε μνήμες και προκάλεσε αντιδράσεις. Η απόφαση πάρθηκε τον Απρίλιο μετά από μεγάλη συζήτηση και ο λόγος, στα μάτια μου τουλάχιστον, είναι λογικός: ο στόχος είναι η απομυθοποίηση του κειμένου. Δεν θα συμφωνούσα αν δεν είχα (αποπειραθεί) να το διαβάσω.
Περίμενα να βρω επιχειρήματα σαθρά αλλά βασισμένα σε κάποια διαστρεβλωμένη λογική, κάτι γοητευτικό για τους αγράμματους, τους περιθωριακούς και αφελείς, κάτι ενθαρρυντικό για τους φοβισμένους. Τελικά, όχι: πρόκειται για ένα αφόρητα βαρετό κείμενο, γεμάτο αντιφάσεις, επαναλήψεις, χωρίς καμία συνοχή και συνέπεια. Είναι ένα σκέτο παραλήρημα, κάποιου που σήμερα θα γινόταν μέλος φαιδρών τηλεοπτικών πάνελ. Είναι τόσο σοκαριστικά απλοϊκό και τραγικά αστείο, που σε κάνει να βλέπεις την απόφαση της Βαυαρίας με άλλο μάτι. Η απαγόρευσή του το εξύψωσε σε θρησκευτικό κείμενο, ενώ είναι μια φυλλάδα γεμάτη με ανοησίες.
«Η πορνεία είναι ατίμωση της ανθρωπότητας και δεν μπορεί να εξαφανιστεί με ακαδημαϊκές ή φιλανθρωπικές μεθόδους. Η πρώτη θεραπεία είναι να θεσπιστούν τέτοιες συνθήκες ώστε να είναι δυνατοί οι γάμοι για τους νέους, ειδικά για τους άντρες – άλλωστε, οι γυναίκες είναι παθητικά όντα σ’ αυτό το θέμα.»
Για το ρόλο των γυναικών κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν άρχισε να γίνεται σαφές ότι η Γερμανία θα χάσει:
«Τα γράμματα που λαμβάναμε από το σπίτι στο μέτωπο είχαν παρόμοιο αποτέλεσμα. Δεν ήταν πια αναγκαίο για τον εχθρό να διασπείρει φήμες. Όλο το μέτωπο είχε πνιγεί από το δηλητήριο επιπόλαιων γυναικών, οι οποίες δεν υποψιάζονταν ότι οι πιθανότητες του εχθρού αυξάνονταν ή ότι τα βάσανα των αντρών τους γινόταν ακόμα μεγαλύτερα. Τελικά τα ηλίθια γράμματα των γυναικών ήταν υπεύθυνα για την απώλεια της ζωής χιλιάδων αντρών.»
«Όποιος αντιστέκεται και αμύνεται με τις γροθιές του δεν αντιδρά λιγότερο αντρίκεια από κάποιον που φεύγει και ζητά τη βοήθεια ενός αστυνομικού. Όμως, η υγιής μας νεολαία πρέπει να μάθει να αντιστέκεται στα χτυπήματα. Αυτό μπορεί να φαίνεται θηριώδες στους σύγχρονους που πολεμούν μόνο με τη δύναμη του μυαλού. Όμως ο στόχος του κράτους δεν είναι να αναθρέψει ειρηνιστές και σωματικά έκφυλους. Αυτό το Κράτος δεν θεωρεί ότι το ανθρώπινο ιδεώδες είναι αυτό του αξιοσέβαστου φιλισταίου ή της γεροντοκόρης, αλλά η τολμηρή προσωποποίηση της αντρίκειας δύναμης και των γυναικών που είναι ικανές να φέρουν άντρες στον κόσμο.»
«Η Γερμανίδα είναι υπήκοος του Κράτους αλλά θα γίνεται πολίτης όταν παντρεύεται.»
Είναι σαφές ότι ο Κασιδιάρης δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει ανεξάρτητες γυναίκες, μορφωμένες και μάλιστα (Θεέ μου!) πολιτικούς. Δεν υπάρχει σχετική παράγραφος στο manual.