Όσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα βιβλίο, τόσο δύσκολο είναι να βρεις και τον τίτλο του, λένε μερικοί συγγραφείς. Και πραγματικά, πώς να χωρέσεις σε μερικές λέξεις την αύρα του βιβλίου, να υπονοήσεις το νόημα, να κλείσεις το μάτι και να είσαι και δελεαστικός;
Το «δελεαστικός» είναι αυτό που καίει πιο πολύ απ’ όλα, όταν πρόκειται για πωλήσεις. Και υπάρχουν κανόνες, από παρατηρήσεις που γίνονται, από συγκρίσεις και από την πείρα για το τι τραβάει το μάτι του αναγνώστη μέσα στις στοίβες των βιβλίων και τι όχι. Ρώτησα την «Miss Bookdust» - η οποία έχει τεράστια εμπειρία στο χώρο των βιβλίων κι ελπίζω να μοιραστεί κι άλλα μυστικά της δουλειάς της στο μέλλον.
Απάντησε τα εξής:
**
Στατιστικά λοιπόν, εμπορικοί είναι οι τίτλοι 2 λέξεων (π.χ. Αμακιγιάριστοι φόβοι, χα!) και η αποφυγή ξένης λέξης.
Εξαιρούνται οι πολύ μοντέρνοι ή καλτ συγγραφείς (Ρόμπινς, Μουρακάμι, Ευγενίδης).
Η πλάκα είναι ότι πολύ νέοι Έλληνες συγγραφείς μάλλον το 'χουν πάρει μυρωδιά αυτό, γιατί βλέπω όλο και πιο συχνά να εφαρμόζουν...την εξαίρεση. Μόνο που πρέπει να έχεις γίνεις καλτ από μόνος σου κουκλίτσα μου, για να μπορείς μετά να κοτσάρεις τον ξενόγλωσσο ή σιδηρόδρομο τίτλο χωρίς να εκτίθεσαι. Δεν σε κάνει σπουδαίο ο τίτλος από μόνος του.
Επίσης, πολύ σημαντικό είναι ότι αποφεύγονται τα ζώα. Όσο αβανταδόρικα είναι τα ζωάκια στα βίντεο του youtube, τόσο αποφεύγονται στις εκδόσεις. Προφανώς γιατί δεν είμαστε φιλόζωοι στην Ελλάδα. Από την άλλη έχω δει αναγνώστρια "γατού" ν' αγοράζει χωρίς δεύτερη σκέψη βιβλίο που στην εικόνα είχε γατάκι, χωρίς καν να κοιτάξει το περιεχόμενο, λέγοντας "αχ το χρυσούλι μου!"
Δεν θυμάμαι τον τίτλο αλλά πολύ το ήθελα τότε, το περιεχόμενο να ήταν παντελώς άσχετο με φιλοζωϊκά -π.χ. Ούρσουλα, η ανεπανάληπτη γατούλα του σεξ.
Το πιο τρανταχτό ήταν με βιβλίο πέρα του δέοντος καταξιωμένης συγγραφέως (Μαργαρίτα Καραπάνου). Το χειρότερο εμπορικά βιβλίο της ήταν το Lee&Lou. Και ξένος τίτλος και σκυλάκια στον τίτλο και εξώφυλλο. Μπήκαν στον κόπο να διακρίνουν την αλληγορία (έθαβε το λάιφσταιλ του Κολωνακίου και κάτι παραπάνω) μόνο οι φανατικοί της, οι άλλοι προφανώς νόμιζαν ότι μια τρελέγκω μιλάει για τα σκυλιά του καναπέ της. Τι να πεις;
Επίσης απαγορεύονται στην Ελλάδα οι τίτλοι που αναφέρουν ασθένειες, π.χ. καρκίνος, λευχαιμία κτλ Οκ, ξέρω η Πανούκλα του Καμύ και ο Τροπικός του Καρκίνου είναι εξαιρέσεις.
Αυτό νομίζω μόνο στην Ελλάδα, όταν διάβαζα με μανία Publishers Weekly πολλά χρόνια πριν, μου έκαναν εντύπωση τίτλοι για τέτοια πράγματα και όχι μόνο που πούλαγαν τα άντερά τους. Αυτά για τον καρκίνο και τα new age τύπου, 10 βήματα για να καταπολεμήσετε τον καρκίνο ή -το πιο ακραίο που θυμάμαι- 10+1 βήματα για να παντρευτείτε έναν πλούσιο μαύρο άντρα έδιναν και έπαιρναν.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια παιδεία, κουλτούρα κτλ. Δεν θέλουμε μάλλον να μας λέει κανείς τι να κάνουμε. Υπάρχει ένα κοινό τέτοιο αλλά όχι μεγάλο.
Διαβάστε ακόμα: Οι παραλίγο τίτλοι σπουδαίων βιβλίων