Η παράσταση του «Ρωμαίου και της Ιουλιέτας» που θα παρουσιαστεί από το χοροθέατρο Lost Dog τον επόμενο μήνα στο Λονδίνο, αποτελεί μια σύγχρονη και ριζικά εναλλακτική βερσιόν του κλασικού έργου του Σαίξπηρ.
Στο χοροθέαμα αυτό που είχε εμφανιστεί πέρσι για πρώτη φορά στο κοινό, οι δύο αιώνιοι εραστές δεν έσβησαν στο μαυσωλείο της Βερόνας, αλλά φυγαδεύτηκαν στο Παρίσι και τώρα τρώει ο ένας τις σάρκες του άλλου ως ζεύγος σαραντάρηδων με το γάμο τους σε διαρκή κρίση.
Στόχος του δημιουργού της παράστασης, συγγραφέα και σκηνοθέτη Μπεν Ντιουκ, ήταν μια επιθυμία να ξεφύγει από τον βασανιστικό μύθο της νεότητας που συνοδεύει το κλασικό έργο και να δείξει πώς η μυθολογία της συναρπαστικής αρχής μιας σχέσης καταπιέζει το για πάντα ένα ζευγάρι.
Ειδικά όταν ο ένας θυμάται διαφορετικά από τον άλλον εκείνες τις πρώτες «μαγικές στιγμές», όπως συμβαίνει με το ζεύγος της παράστασης (τους ρόλους υποδύονται ο ίδιος ο Ντιουκ και η Σολέν Βάιναχτερ).
«Ο μύθος του πώς ξεκίνησε μια σχέση μπορεί να την τρέφει για χρόνια» λέει στον Guardian, o 43χρονος Ντιουκ.
«Όταν ήμασταν πιο νέοι, το μόνιμο θέμα ήταν αν κάθε νέα σχέση ήταν «ο ένας / η μία» για κάποιον ή κάποια από μας. Υπάρχει στην κουλτούρα μας αυτή η επίμονη ιδέα ότι πρέπει σώνει και καλά να υπάρξει αυτή κεραυνοβόλος στιγμή- όπως όταν ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο βλέπει για πρώτη φορά την Κλερ Ντέινς μέσα από το γυαλί του ενυδρείου στην ταινία 'Ρωμαίος και Ιουλιέτα' του Λούρμαν...».