Τρία δισέγγονα της Peggy Guggenheim βάλλουν ευθέως εναντίον του ιδρύματος "Solomon R. Guggenheim" στη Νέα Υόρκη, κατηγορώντας τους επικεφαλής του ότι με τις πρακτικές τους παραβιάζουν τις τελευταίες επιθυμίες της θρυλικής συλλέκτριας έργων τέχνης. Η παρούσα έκθεση του ομώνυμου μουσείου με τίτλο "Visionaries: Creating a Modern Guggenheim" (σ.σ.: η οποία θα διαρκέσει έως τις 6 Σεπτεμβρίου) είναι αφιερωμένη σε συλλέκτες που έδωσαν στο ίδρυμα "Peggy Guggenheim" τον σημερινό του χαρακτήρα. Πρόκειται για έκθεση που περιλαμβάνει έργα των Ντισάν, Μπρανκούζι, Πικάσο, Πόλοκ και άλλων, 21 δε από αυτά να προέρχονται απευθείας από τη βενετσιάνικη συλλογή της θρυλικής κυρίας της τέχνης.
Ποιό το πρόβλημα που έχει προκαλέσει την οργή των συγγενών της Γκούγκενχαϊμ αναρωτιέται κανείς... H μομφή αφορά στο ότι όταν εκείνη είχε κάνει δωρεά τη συλλογή της στον Οργανισμό -ο οποίος πρακτικά ιδρύθηκε από τον θείο της στη Νέα Υόρκη- είχε θέσει ως όρο ότι κανένα από τα έργα δεν θα εκτίθετο ποτέ σε άλλη εκδήλωση και για την περίοδο ανάμεσα στο Πάσχα και την 1η Νοεμβρίου.
H μομφή αφορά στο ότι όταν εκείνη είχε κάνει δωρεά τη συλλογή της στον Οργανισμό -ο οποίος πρακτικά ιδρύθηκε από τον θείο της στη Νέα Υόρκη- είχε θέσει ως όρο ότι κανένα από τα έργα δεν θα εκτίθετο ποτέ σε άλλη εκδήλωση και για την περίοδο ανάμεσα στο Πάσχα και την 1η Νοεμβρίου.
«Ήθελε τα έργα να παραμένουν στη Βενετία αυτή την εποχή κάθε χρόνο, τόσο επειδή αυτή η περίοδος παρουσιάζει αυξημένη τουριστική κίνηση, αλλά και επειδή συμπίπτει με την έναρξη της Μπιενάλε», εξηγεί ο Sindbad Rumney-Guggenheim, ένας από τους δισεγγονούς της Γκούγκενχαϊμ, ο οποίος μιλά για λογαριασμό τόσο των δύο αδελφών του, όσο και του πατέρα τους. Όπως λέει, φέτος «πολλά από τα κορυφαία έργα της συλλογής θα βρίσκονται στη Νέα Υόρκη, κάτι που θα είναι επιζήμιο για κάθε τουρίστα που θα επισκεφθεί τη συλλογή της Γκούγκενχαϊμ».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Rumney-Guggenheim και άλλα μέλη της οικογένειας -κυρίως οι απόγονοι της μοναχοκόρης της, Pegeen Vail- προσφεύγουν στη δικαιοσύνη εναντίον του ιδρύματος, ισχυριζόμενα ότι οι υπεύθυνοι του έχουν αποτύχει να σεβαστούν τόσο τις επιθυμίες της συλλέκτριας, όσο και την επιχειρηματική διαχείριση του περιεχομένου της συλλογής της. Τελευταία φορά που παρόμοια υπόθεση της οικογένειας βρέθηκε ενώπιον της γαλλικής δικαιοσύνης ήταν μόλις πριν από δύο χρόνια, οπότε και τα αιτήματα τους απορρίφθηκαν και παρά τα έγγραφα, τα οποία κατά καιρούς παρουσιάζει η οικογένεια.
Βάσει αυτών των ντοκουμέντων και μία εκδοχή της διαθήκης της συλλέκτριας, με ημερομηνία 9ης Οκτωβρίου του 1972, στην οποία αναφέρεται το εξής: «Έχει επίσης συμφωνηθεί ότι κανένα από τα έργα της συλλογής δεν θα δίδεται ως δάνειο σε κανένα ίδρυμα ή οργανισμό κατά τη διάρκεια της περιόδου από 1η Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου, σε ετήσια βάση, επειδή κατά τη χρονική αυτή περίοδο η συλλογή θα είναι πάντα ανοιχτή για το κοινό στο παλάτι μου. Νιώθω ότι τηρώντας αυτή την ακολουθία πράττεται το σωστό για τα περιουσιακά μου στοιχεία».
Ωστόσο, αυτός ο όρος, μέσα από διάφορα νομικά παράθυρα και από το 1976 και μετά -κατά τους συγγενείς- δεν έχει τηρηθεί, τη στιγμή που άλλα έγγραφα -επί εγγράφων- φαίνεται να περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση αναφορικά με το ποιος πραγματικά εκπληρώνει την επιθυμία της συλλέκτριας για την τύχη των έργων της. Από την πλευρά του το ίδρυμα φαίνεται να κάνει χρήση τόσο νομικών όσο και φορολογικών επιχειρημάτων, που εξυπηρετούν τη βιωσιμότητα του, την καλή επικοινωνία των σπάνιων έργων Τέχνης που περιλαμβάνει η συλλογή και ακριβώς λόγω αυτών, όσες φορές μέχρι σήμερα έχει ανακινηθεί ζήτημα από την οικογένεια της συλλέκτριας, οι ισχυρισμοί έχουν καταπέσει.
Με στοιχεία από ArtNewspaper.com