Έχοντας στο σακίδιο τους τις ανέσεις του Δυτικού κόσμου και τις νεανικές τους προσδοκίες ατρόμητοι και ονειροπόλοι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι naifs οδηγήθηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και '70 στην Νότια Ασία. Μέσα από ένα ανεπίσημα οργανωμένο δίκτυο φτηνών ξενώνων και λεωφορείων γνωστό ως Hippie Trail, επιδίωξαν να γνωρίσουν εμπειρίες κυρίως συνυφασμένες με τη φτώχεια, την ελευθερία, και ίσως με μια αίσθηση κινδύνου, και να βρεθούν σ' έναν κόσμο που κανείς δεν ξέρει το όνομά τους. Όλοι τους ήλπιζαν να βρουν ένα είδος πνευματικότητας -και ναρκωτικών- για να δώσουν στην αστική τους ύπαρξη μια άλλη διάσταση. Από την Τουρκία μέχρι το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Νεπάλ και την Ινδία, οι νεαροί αυτοί ταξιδιώτες βρήκαν προσωρινή ανακούφιση στα τοπικά έθιμα και τις νοοτροπίες του Παγκόσμιου Νότου, επιβιώνοντας χάρη στα δυνατά τους νομίσματα. Οι ίδιοι αυτοκαλούνταν οι "Ατρόμητοι" και για μία δεκαετία -πριν οι γεοπολιτικές καταστάσεις καταστήσουν αυτές τις περιοχές εχθρικές για τους Δυτικούς- απολάμβαναν τον ήλιο και την αίσθηση μιας διαφορετικής ταυτότητας στον μετά την δεκαετία του '60 κόσμο. Το Hippie Trail ήταν η τελευταία αναλαμπή της αντικουλτούρας τους.
Το 1971 το Paris Match έστειλε τον φωτογράφο Jack Garofalo για να δει από κοντά και να καταγράψει τις περιπέτειες των δυτικών νεαρών. Οι φωτογραφίες του αποτυπώνουν τον ιδεαλισμό αλλά και τον κόπο, το δέος και τις τρυφερές στιγμές που μοιράζονται οι νέοι ταξιδιώτες στο μονοπάτι τους. Ο Garofalo εκθέτει επίσης τη αφέλειά που εμπεριέχει η πίστη τους στην εξωτική αυθεντικότητα που στην καλύτερη περίπτωση είναι λανθασμένη και, στη χειρότερη μια παράλογη εκδήλωση πολιτιστικής ανυπαρξίας. —Μαρούσα Θωμά